Hoe omgaan met irreële angsten van jezelf

Lees mee heb het zelfde hoor en al een kindje van 3.. 🥲

Het kan helpend zijn om een G-schema in te vullen, dat geeft je inzicht in het verband tussen wat je denkt, voelt en doet. Op die manier kom je er ook achter welke gedachten onbewust gevoelens oproepen. Dat zijn niet-helpende gedachten. Daarna om die niet-helpende gedachten om te zetten naar helpende gedachten. Dit komt vanuit de cognitieve gedragstherapie. Op wijzijnmind.nl kun je een flyer vinden met 2 oefeningen die je kan doen (G-schema invullen en gedachten onderzoeken/uitdagen en vervangen door meer helpende gedachten.

Wat goed dat je dit deelt! Kan het ook dat het erger wordt door hormonen door je zwangerschap? Ik heb er geen ervaring mee, maar hoop dat je iets vindt dat je gaat helpen!

Ik zou je een gesprek met de praktijkondersteuner aanraden :)

Ik heb precies hetzelfde, ik zit daarvoor in therapie omdat ik op deze manier niet meer ontspannen kon leven en ik geen angst op z’n zoontje wilde overdragen. Het is nog niet weg maar het helpt wel enorm. :) Was altijd al wel angstig aangelegd maar sinds ik moeder ben is het veel erger geworden.

Lastig he. Zulke gedachten heten intrusies. Iedereen heeft er last van. Dat je bijvoorbeeld ineens denkt: wat nou als ik m'n kind hier gewoon laat vallen. Of wat als dit... of dat.... gebeurt... het komt en gaat. Vaak is de lading die je eraan legt angst versterkend. Soms helpt het ook om "je verstand" een naam te geven. De mijne heet mieppie. Omdat mijn verstand af en toe miept over alles wat er wel niet kan gebeuren. En zodra ik dan dan weer wat meer angstig ben dan denk ik: oké mieppie is weer veel aan het woord en stel ik haar in mijn hoofd gerust zeg maar. Door je verstand een naam te geven creëer je wat meer afstand van het denken en overspoelt het je niet helemaal. Succes.

Wat vervelend dat je hier last van hebt! Ik weet zelf wat het is om paniek gevoelens te hebben.. vaak komt dat ergens vandaan. Mijn advies zou ook zijn om hulp te vragen. Geef het aan bij je huisarts. Misschien heb je genoeg aan een praktijkondersteuner, maar misschien kan het geen kwaad om eens met een psycholoog te praten. Dat kan een huisarts heel goed inschatten. Heel veel succes en sterkte!! 💕

Hee, wat rot voor je. Snap dat je handvatten zoekt. Psycholoog hier. Zonder context wat moeilijk te zeggen wat het beste helpt bij jou. Zou je een afspraak met de praktijkondersteuner van de huisarts aanraden, daar kun je meestal meteen terecht en die kan meedenken over wat helpt. Ligt er een beetje aan wat je mee hebt gemaakt en waar je angsten over gaan, of er terugkerende angsten zijn, of telkens weer een andere angst / thema. Bijv. als je een moeilijke bevalling hebt gehad, kan ik me best voorstellen dat je dit soort angsten hebt die gerelateerd zijn aan het kwijtraken van je zoontje, en zou je het meest geholpen zijn met de verwerking daarvan en de angsten in het hier en nu die erbij horen. Succes, hopelijk ga je dit doen, gun je iemand die meedenkt en waar je je verhaal kan doen!

Hee, ik herken dit en heb de stap gezet naar de huisarts. Ik heb een tijdje bij de praktijkondersteuner gelopen maar die kon me niet goed genoeg helpen. Ik heb volgende week mijn eerste gesprek bij de psycholoog.

Dankjullie allemaal voor de reacties. Het gekke is, zon traumatische bevalling is het niet eens geweest. Ik merk alleen wel dat nu je weet wat je hebt, de 2e zwangerschap nog kwetsbaarder voelt. Hele grote kans dat het ook zeker met hormonen te maken heeft maar jullie adviezen zijn duidelijk en wijzen allemaal dezelfde kant op. Ik ga het zeker meenemen mocht blijken dat het aan blijft houden na de geboorte van ons 2e zoontje (die laat ook niet meer lang op zich wachten), dan weet ik in ieder geval zeker of het met hormonen te maken heeft gehad of dat er meer werk aan de winkel is. Nogmaals bedankt en geniet van het zonnetje vandaag 😁🌞

Heel veel succes met de laatste lootjes van je zwangerschap 🤰🏻. Geniet lekker van elkaar 🩵 en hopelijk kun je een beetje loslaten (met of zonder hulp)!

Wat ontzettend vervelend voor je 🤍. Ik herken het helaas enorm, ben hiervoor uiteindelijk in therapie gegaan en dat heeft echt geholpen. Ook kan ik je mindfulness en het ‘labelen’ van je gedachten aanraden. Dus als er zo’n vervelende (intrusieve) gedachte opkomt helpt het om het te labelen als bijvoorbeeld ‘gedachte’ of ‘gevoel’. Hierdoor creëer je emotioneel meer afstand en laat je je minder meeslepen. De app Headspace heeft een heel fijn programma: ‘managing anxiety’. Echt heel erg goed, kan het je zeker aanraden. Je komt er sowieso uit 🙏🏻