Kletsgroep bruin roze afscheiding deel 2

In mijn vorige post bedoelde ik uiteraard lena en moonlight, sorry! Zwangerschapsdementie!

Ik ben inderdaad nu met verlof, week 34 is morgen begonnen. Ik kan ook echt steeds minder, om het minste of geringe harde buiken. Maar ons “kleintje” weegt dan ook al 2,5 kg (schatting). Ik heb onwijse rugklachten en ik ben ook net herstellende van een griep. Dus echt fysiek even zwaar, ik tel wel af hoor… tegelijkertijd is dit ook een tijd die ik nooit meer terugkrijg (kinderloze tijd). Dat besef komt ook. Geef je borst of flesvoeding en hoe verloopt het herstel? Kun je bijvoorbeeld alweer een beetje sporten?🌞 en doet de kleine het goed?

Rustig aan doen, nog even genieten van je laatste weekjes! Dat word dan een flinke baby (denk ik) Onze dochter was bij de geboorte bijna 4 kilo en dat was ook best zwaar zeiden ze 😅 Ik probeer al wel regelmatig te wandelen en wat oefeningen te doen. Ik geef flesvoeding en dat gaat best goed.😀 Ga jij flesvoeding geven of borst? Gelukkig is het herstel goed gegaan. Ik was ingeknipt en uitgescheurd en had daardoor een tweedegraads ruptuur. Ik moet maandag alweer gaan werken😨 Maar verder gaat het goed met de kleine. Ze is wel erg aanhankelijk 💕

Wat een leuk en lief snoetje! Ze lacht al, die is er vroeg bij :D Dat zal wel heel erg wennen zijn dat je weer moet gaan werken.. Hoe hebben jullie het geregeld qua oppas/KDV? Wel fijn dat het herstel goed gaat, klinkt best heftig tweedegraads ruptuur! Ik wil graag borstvoeding geven als mijn lijf het daar ook mee eens is. Ik ben me nu een beetje aan het voorbereiden op de bevalling die niet heeeel ver meer weg is, ik heb alvast een tens apparaat gereserveerd.. en dan kijken hoe het verloopt. Spannend allemaal hoor.

Wat slim! Is gek idee hè dat je dit gewoon nodig hebt de laatste weken! Ik had dat ook heel sterk, ben 16 kilo aangekomen in 37 wkn en die voelden mijn voeten en benen ontzettend. Kon het vaak niet zo lang dragen. Voel me wat dat betreft beter en fitter vanaf het moment dat ik niet meer zwanger ben!

Ohhh dat is een vreemd vooruitzicht hè, lijkt me weer een stap die eerste dag werken. Hoe sta jij daar in? En waar gaaf de kleine heen op je werkdagen? Heftig hoe jouw bevalling is verlopen…, ben je wel helemaal hersteld of heb je nog pijn/last etc? Is dat deze maandag die je bedoelt? In dat geval heel veel succes en sterkte vandaag!!

KIJK NOUUUUUU dat lieve poppetje!!!!!! Wat een vrolijk lach gezichtje 🥰🥰🥰🥰🥰

Hee Anna Peter Wat lief dat je allemaal zo naar ons vraagt! Ik merk dat ik moeite heb met sociaal bijhouden! Mijn whatsapp en hier het forum waar ik eerst dagelijks op keek en reageerde. Waar blijft de tijd hahaha Hoe sta jij nu tegenover de bevalling? En heeft de extra investering je goed gedaan tot nu toe? Qua angsten enzo ook? Ik heb een geplande keizersnede gehad en was eerlijk gezegd doodsbang, voor de ruggenprik en het feit dat ze in je lijf bezig zijn terwijl je wakker bent. Achteraf blij dat het voorbij is maar cliché: je vergeet het snel weer! En het herstel verloopt boven verwachting. 🥰

Hee Moonlight, snap ik hoor, ik kan me indenken dat je nu ook erg geleefd wordt door zo’n kleine en je wel wat anders aan je hoofd hebt. Ik vind het leuk dat je de moeite neemt te reageren en wacht geduldig af tot je die tijd kunt vinden, heb alle begrip voor ook als het niet lukt. Ik heb het nu toch wel echt zwaar, de kleine is niet zo klein meer en zet met name snachts mijn baarmoeder graag op stelten. Wat hij allemaal doet weet ik niet maar vooral heel druk en allemaal ellebogen en knieën die voelen of ze dwars door mijn buikwand komen. Hierdoor viel ik onlangs pas om half 5 in slaap en vind dit eerlijk gezegd te gek voor woorden. Na weer een rotnacht waarvan ik de helft naar het plafond heb liggen staren zei ik tegen mijn man wat mij betreft halen ze hem met 37 weken, nog 6 weken dit en je kunt me afvoeren naar een gesticht. Natuurlijk doen ze inleiden niet zomaar en weet ik dat het loodzwaar is en ik gewoon moet doorzetten maar dat het zo klote is vertelt niemand je, dat moet je ervaren. Ik wil Lex een zo goed mogelijke start geven maar ik wil ook niet dat hij met een depressieve moeder komt te zitten! Ik ben mentaal zeer gevoelig voor vermoeidheid, hoewel dat in de kraamtijd “gewoon” zal doorgaan . Maar dan heb ik tenminste mn lijf weer terug. Je leest al in de toon van mijn verhaal dat de loodzware laatste loodjes nu echt zijn begonnen. Ik probeer zoveel mogelijk rust te pakken en door te zetten maar het mag van mij wel klaar zijn..

Hee Anna Peter Wat vervelend dat je zo weinig slaap kunt pakken Ik herken het volledig! Vond het zwanger zijn erg zwaar zowel mentaal als fysiek, en het slapen was erg bemoeilijkt. Daarnaast snurkte ik toch zeker het hele laatste trimester en hebben man en ik om beurt op de bank geslepen. Wat heb ik hem gemist die laatste periode s nachts maar ik maakte de hele kiet wakker , zelfs mezelf haha. Dat is nu afgenomen gelukkig! Hopelijk kun je overdag wat slaap pakken want je hebt zoveel mogelijk energie nodig voor tijdens en na de bevalling en alle nachten die eraan gas komen met kindje erbij Maak je geen zorgen over Lex dat hij met een depressieve mama komt te zitten. Want ook dat gaat voorbij Ik moet eerlijk zeggen dat hier het tweede kindje miljoen keer zwaarder is dan eerste, en dat ik ook bang was voor iets richting depressie omdat het zo aanpoten is maar ik zie dat elke dag ook weer nieuwe stappen richting rust en elkaar leren kennen met zich mee brengt, en daardoor toch ook ritme en rust. En de succesmomentjes of de momenten dat je met de kleine wandelt buidelt of voeding geeft, betoveren je (uiteindelijk) ook waardoor die sparkle zorgt dat je het aankunt!!! Die kleintjes zijn tovenaartjes!! En de nachten…. geloof me….. jij en je lichaam went daaraan! Natuurlijk moet je nog genoeg rust inbakeren maar dat komt echt goed!!! Ik dacht de eerste weken; dit komt nooit goed maar blijf erin geloven want dat is dus echt altijd wel zo!!! En als je het even niet ziet kom maar even naar het forum!! Loodsen we elkaar er doorheen!! ❤️

Hee monastar!! Hoe is de vakantie?? En hoe is de inseminatie gegaan?? Denk aan je en duim heel hard voor je!! 🥰🍀🫶

Hi Moonlight, Ik ben wat stilletjes geweest in de groep 🙈 heb wel meegelezen! Ik ben afgelopen zondag terug gekomen van vakantie. Zware jetlag, maar we gaan weer door! Helaas is IUI3 ook mislukt. Ik heb nu een maandje rust, was sowieso ook niet op tijd voor het prikken terug. Dus volgende maand weer, tenzij we zeggen dat we even wat langer rust willen, maar dat weten we ook niet. Het is soms allemaal even teveel. Hoe is het met jou en de kleine? @Anna-Peter, trek je het allemaal nog een beetje meis? Wel goed aan jezelf en de kleine denken. Nog even volhouden!

Dat meen je monastar… wat een domper weer… de vakantie kwam dan even op een goed moment lijkt me.. en snap dat jullie nog nadenken over hoelanf je rust nodig hebt. Neem de tijd voor jezelf die je nodig hebt en voel je niet schuldig als het langer is dan je zou willen!

Dit is kleine lieve Jaap

Ja en nee, want het kwam op vakantie, dat was wel minder. Heb sinds de eerste week dat we er waren bloedverlies gehad en een paar dagen voor we weg gingen brak het door, dus je bent er continue mee bezig. Tijd nemen doen we sowieso, maar het maalt zo door je hoofd 😓 het is soms zwaarder dan ik dacht.

Wat een moppie en wat een rijkdom 🩵🩵

Pfff jeetje wat een mindfuck weer…. En wat frustrerend ook he dat iemand als ik bijv dan denkt dat de vakantie juist fijn uitkomt terwijl alles tegelijk bij elkaar komt en het juist extra stress en hoofdzorgen brengt ipv onbezorgd genieten… ik vond dat al met onze weg richting een goede zwangerschap. En wij waren niet op het punt waar jullie zitten. Vind het zo erg. Ik had jullie nu al zo graag een klein hummeltje (onderweg) gegund. En met mij de rest net zo goed natuurlijk. Ik kan me amper voorstellen hoe zwaar het in de echte praktijk is terwijl jullie pad al zoveel zwaarder lijkt. Begrijpen vrienden dit? Kun je erover praten en begrip/luisterend oor krijgen waar je iets aan hebt of voelt het vooral eenzaam?

Je bent echt zo’n lieverd hè 🥹🥹

Frustrerend zal ik het niet noemen. Ik kan best begrijpen dat dat je niet weet hoe het zou kunnen voelen. Zo een weg zonder dit is al moeilijk genoeg en daar weten jullie alles van! Niet veel mensen weten het en dat houd ik ook graag zo. We hebben een stel binnen onze vriendengroep die het zelfde pad hebben moeten belopen, gelukkig wel zwanger geraakt op de natuurlijke manier, maar zij weten wat we moeten doorstaan en dat is af en toe wel fijn. Ik vertrouw erin dat het uiteindelijk lukt en zo niet, dan is dat zo. We kunnen er niks aan veranderen. We zullen het pad helemaal uitlopen, hoe zwaar dat ook zal zijn.

Hee allemaal, @moonlight wat een schatje is Jaap toch❤️ Hoe is het zo met een nieuw gezinslid? @monastar wat vervelend dat deze poging ook niet gelukt is. Ik hoop ook en gun je echt dat je voldoende steun krijgt, maar je bent super sterk bezig al. Echt een mega top mindset en kan heel goed begrijpen dat je er af en toe echt doorheen zit Ik ben nu 35+4 en gisteren bleek mijn fundushoogte al 36 cm. Ik word ben voortdurend grieperig en begin mijn ochtendmisselijkheid terug te krijgen en heb al veel menstruatie actige krampen. Dit betekent waarschijnlijk dat de kleine aan het indalen is. Ik ga mijn geboorteplan straks afmaken want eerlijk gezegd, nu de bevalling dichterbij komt, begin ik hem toch enigzins te knijpen. Ik ben een beetje bang omdat ik weet dat het in week 37,38,39,40,41 maar zelfs 42 nog kan gebeuren. En hij zit nu al zo ontzettend klem, ik heb telkens een voet in mijn ribben en dat doet ontzettend zeer. Toch zou ik het eng vinden als de bevalling begint want ik zie het af en toe toch nog als een levensvedreigend monster dat ik moet zien te verslaan, maar het is natuurlijk de komst van ons lieve zoontje. Alleen als ik me slecht voel ben ik niet zo goed in het bekijken van de bigger picture. Dan denk ik alleen o shit als het nu begint dan ben ik echt de sigaar want ik ben er nog helemaal geestelijk niet klaar voor etc etc etc. bizar he. En als ik me wel goed voel denk ik laat maar komen, ik kan dit.