Opvoeding

Mijn dochter doet dit ook al een paar weken, enthousiast slaan, knijpen en krassen in anderen hun gezicht. Ik zeg heel duidelijk nee dat doet pijn en leg haar uit waarom ook als snap ze het niet altijd. Dan laat ik haar zien wat wel mag, zachtjes aaien op mijn wang en dan aai ik haar terug. Indien ze door gaat met slaan etc na waarschuwingen en niet wilt luisteren haal ik mijn gezicht buiten handbereik voor 30 seconden en dan word ze boos omdat ze niet meer kan slaan, ik blijf in de buurt maar neem 2 stappen afstand en ga hoger zitten/staan, soms gaat ze huilen en soms komt ze achter me aan maar dan is fysieke speeltijd even voorbij. Daarna kom ik terug, vertel waarom ik het niet fijn vond en waarom ik weg liep en laat ik haar zien hoe ze me zachtjes mag aaien. We merken dat ze al veel minder slaat. Hopelijk helpt dit!

Oh dat is echt een hele goede tip! Super bedankt dat ga ik zeker proberen!

Jaa leren wat aaien is werkte hier ook supergoed! Inderdaad wat je al zei: ze doen dat slaan / knijpen etc niet met een kwade intentie. Ook kunnen ze nog niet supergoed begrijpen wat "straf" is, dus ik denk niet dat dat heel effectief is. Wel doen ze je graag na dus als je het goede voorbeeld blijft geven en gewoon rustig je grens blijft aangeven heeft hij vast heel snel door wat de bedoeling is en wat niet :) wij deden altijd als ie sloeg even zn handje vasthouden, rustig zeggen: nee, kijk: aaaai, aaaai." (En dan een aai beweging maken met zijn handje, of zelf over zijn wang aaien. Of "nee, zachtjes, kijk, zachtjes." Gaat echt niet van de ene op de andere dag over maar al na een paar dagen begon hij "aaaai" over te nemen en nu slaat hij eigenlijk nooit meer. Heeeeeeel soms uit puur enthousiasme en dan is t echt per ongeluk.

Wij proberen in dit soort situaties ook altijd uit te leggen waarom het niet mag en bieden inderdaad een alternatief die wel mag. Ook met andere dingen als eten op de grond gooien (dat mag op een bordje naast zijn blad ipv op de grond bijvoorbeeld). Pijn (terug) doen is nooit de oplossing, dit werkt echt averechts. Ik weet niet waar je vriend door overtuigd kan raken, misschien kan je wat onderzoeken opzoeken en laten lezen? Wel vind ik dat je gedrag als slaan en bijten van je kind nooit mag accepteren. Dus direct de situatie veranderen, uitleggen en alternatief bieden, en als het blijft gebeuren kind in de box (oid) en even weglopen. Soms is de reden vh gedrag aandacht krijgen, dan moet je die op dat moment juist niet, maar op andere momenten juist wel geven. Succes!

Terug bijten is in ieder niet de oplossing, daarmee leer je het juist aan. Papa bijt, dus mag ik ook bijten. Wat wel werkt is reeds toegelicht hier onder. 🙂

Ik heb een dochter van bijna 3 en een zoontje van 1. Ik vond het in begin ook niet makkelijk om de juiste correct te geven of op een gepaste manier te reageren en dar blijft echt een zoektocht. Daarom is het belangrijk om daar regelmatig met je partner over te praten heb ik gemerkt zodat je op 1 lijn komt. Dan hoe je niet altijd hetzelfde te reageren maar het is wel belangrijk om op 1 lijn te komen over de opvoeding en dat je je hier allebei goed over voelt. Aan elkaar uitleggen waarom je dingen zo zou aanpakken. En een kind veranderd hard dus af en toe nog eens op mekaar afstemmen. Mijn manieren correct probeer ik meestal zo te doen: eerst positief benaderen. Uitleggen waarom je iets niet mag doen of wat hij beter kan doen. Als hetzelfde gedrag snel volgt streng toespreken met een strenge blik. Als het echt niet lijkt te werken zet ik ze in de hoek. (Heb ik bij de jongste nog maar 1 keer gedaan. Tot hiertoe werkte streng toespreken meestal wel.) En als allerlaatste een corrigerende tik maar dit doen we echt zo weinig mogelijk natuurlijk. Iedereen moet iets zoeken dat voor jou gevoel en voor jou kind het beste werkt. Want duidelijk maken wat kan en wat niet is wel heel belangrijk.

Met veel van wat je zegt ben ik het eens, de corrigerende tik schrik ik echter van. Dit is verboden, en met een reden. Iedereen moet iets zoeken wat bij hun kinderen past, binnen wat verantwoord is. Geweld is nooit het antwoord, hoe onschuldig dit ook kan voelen , het kan grote gevolgen hebben.

Als mijn zoontje iets doet kijk ik heel boos en spreek hem streng toe. Hij probeert dan nog lachend verder te doen maar probeer kordaat te blijven dat hij dit niet mag doen want het doet pijn. Als die dan rustiger word (en ik hoop dat het dan binnenkomt) gaan we over op iets anders en ben ik terug rustig en blij. Pijn terug doen is echt niet ok en leert die niets van (pijn doen is pijn krijgen). Maar je moet wel volhouden tot de boodschap binnenkomt. Dus doorzetten in je boodschap (verbaal en non verbaal) tot die begrijpt dat dit niet ok is en er ook zelf mee stopt (niet omdat jik het tegenhoud). Eenmaal boodschap is overgekomen is het ook belangrijk dat alles dan ok is. Als je daarna boos blijft is alles wat die dan doet ook niet ok, die legt de link niet meer dat je gewoon nog boos bent van daarnet. Alle, dit is mijn visie en mijn man en ik proberen ons hieraan te houden. Natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je moe bent is soms iets sneller gedaan dan je soms wenst. Maar dit niet ´bewust´doen als straf is wel hoofdzaak

Boos kijken en auw zeggen, dat is niet lief en dan inderdaad laten zien wat wel mag. En dat slaan in mijn gezicht deed de kleine ook vlak voor het slapen gaan. Klinkt misschien gek maar ik heb hem de high five toen geleerd en deed toen enthousiast. Van nee in gezichtje slaan mag niet, maar high five geven mag wel. Hij slaat ook niet meer in mijn gezicht. Hij sloeg de huisdieren eerst ook maar dat was ook uit enthousiasme en hij nog niet begreep hoe hard hij iets deed. Daar hebben we ook telkens zijn handje gepakt en laten zien hoe hij ze moest aaien en zeiden telkens lief zijn voor het hondje/poesje. Nu hoeven we dat alleen nog maar te zeggen en aait hij ze ook nu zachtjes. Het is veel herhaling bij de kleintjes. We zeggen altijd hier monkey see monkey do. Oftewel, doe zelf ook wat je je kinderen wil leren doen en doe het dan voor.

Het negatieve gedrag zoveel mogelijk negeren (niet boos worden, niet met je vinger zwaaien, een hele uitleg geven) en het goede gedrag voordoen. Als ze dat nadoen wel uitdrukkelijk reageren: blij gezicht maken, handgebaren, klappen, “jaaa, goed zo” roepen. Feit is gewoon dat ze veel van je woorden nog niet begrijpen en je (negatieve) reacties machtig interessant vinden. “Leuk! Als ik dat doe dan begint mama veel te zeggen en met haar armen te zwaaien en gekke gezichten te trekken” dus de respons nu vooral op het positieve focussen. Maar zeker ook direct het ongewenste gedrag corrigeren door het juist voor te doen en eventueel onmogelijk maken om het ongewenste gedrag nog uit te voeren. Vind het zelf ook wel moeilijk om niet te reageren als ze voor de zoveelste keer een halve aardbei op de vloer pletst, maar ja 😅 Oh en corrigerend tikken is hier een no-go. Meer dan genoeg bewijs dat dat niet werkt. Is een zwaktebod vanuit de ouder omdat je niet meer weet wat je moet doen, maar gewoon niet effectief

Haha ik precies dit!! High five geleerd en nu pakt ie zelf mijn hand als ie er op wil slaan 😂 Vaak is het ook enthousiasme en snapt ie niet hoe hard het is. Hij begrijpt het wel want als ik auw heb en op een andere manier mijn stem gebruik (niet verheffen) dan krijg ik meteen een kusje of een knuffel!

Ik doe het heel erg met mijn nonverbale communicatie en mate van aandacht. Ze krijgt erg veel aandacht en complimentjes als ze positief bezig is. Dat doe ik op een hele enthousiaste toon met veel klappen, gebaren, op en neer springen etc. En als ze iets doet wat niet mag, wordt mijn stem heel streng en iets harder en zeg ik iets als 'Elise, wat ben je daar aan het doen?? Dat is niet lief he, wat je daar doet!' En er heel boos bij kijken. Dan gaat zij zo lief mogelijk lachen en probeert het soms nog eventjes. In dat geval herhaal ik het nog eens. Als ze dan nog niet luistert haal ik haar of het ding weg zodat ze het niet meer kan. Dan huilt ze soms even. Daar ben ik ook streng op, maar ik leid haar direct daarna af met iets leuks. En dan is het weer een liefje. Ze is (gelukkig) niet vaak stout, ze kan uren lief zijn. Zodra ze stopt met hetgeen ze niet mocht doen verander ik natuurlijk direct weer terug in de blije normale mama😄