Overgang van 0-1 kind of 1-2 kinderen, welke was lastiger?

Hier 1 naar 2 by far 🤯😬 7 maanden verder en nog steeds kapot moe. Handen tekort. Heb ook een man die heel veel werkt hoor, misschien maakt dat het wel moeilijker dan bij anderen 🤭 Ik ben wel makkelijker met de tweede (moet wel) als het gaat om ritmes en schema’s etc. Dus sommige dingen zijn relaxter.

Ik vond van 1 naar 2 ook lastiger. Toch minder tijd en aandacht naar de 2e omdat de 1e dat ook nodig heeft en die dat al die tijd alleen kreeg en nu moet delen. Heerlijk om ze samen te zien, dat wel, maar het kost wel een stuk meer energie zo. (hebben het er allemaal voor over, maar het is zo 🤭)

heel verschillend; van 0 naar 1 mentaal vooral qua opeens verantwoordelheidsgevoel, alles nieuw en dus sneller zorgen om dingen. 2e is alles bekend qua wat er bij komt kijken. maar fysiek vindt ik dan van 1 naar 2 pittiger; meer slaaptekort omdat je overdag niet mee kan slapen met je baby zo nodig omdat er een peuter rondloopt die ook de hele dag aandacht nodig heeft uiteraard. en omgaan met woedeuitbarstingen van peuter wat er bij hoort maar met slaaptekort vind ik dat toch nog pittiger.

Ik vond van 1 naar 2 het lastigste, van 2 naar 3 weer makkelijker

1 naar 2! Zeker weten. Ik geniet echt van mijn kinderen maar Poeh, wat heb ik het onderschat. Laatst las ik nog een leuk en herkenbaar artikel: https://wij.nl/blogs/baby/waarom-je-een-tweede-er-niet-even-bij-doet/ Voorheen hoorde ik mensen zeggen, 1 kind is een hobby en 2 kinderen is hard werken. Toen dacht ik, zo erg kan het niet zijn. Wel dus.. 😅 nog minder tijd voor jezelf, steeds bezig met kinderen eten geven, verzorgen, spelen, op bed leggen. En als je eventjes tijd hebt, even snel de vaatwasser uitruimen, of een wasje doen. Maar je krijgt er zoveel voor terug! 🤣

Van 1 naar 2 veel zwaarder. Oudste is nu 2 en de jongste 7 maanden en ik blijf het elke dag nog pittig vinden. 2 kleintjes die constant je aandacht willen etc. af en toe vraag ik me oprecht af waar ik aan begonnen ben 😂

Van 1 naar 2 absoluut! De eerste heb je gewoon lekker alle tijd en aandacht voor dat kind. Bij de tweede overvalt het mij echt hoe weinig tijd er nog voor mezelf over blijft 🙈 als de 1 slaapt moet de ander wel wat. En ik vond de zwangerschap super pittig met een peuter puber in huis, mocht er ooit een 3e komen dan pas als deze 2 naar de basisschool gaan 😂

Van 0 naar 1 vond ik erg pittig als in wat komt er allemaal op jr af en hoe werkt het en nieuwe rollen in je relatie. Van 1 naar 2 op andere manier heel pittig echt zero tijd voor jezelf meer, aamdacht verdelen tussen de 2.. en altijd druk managen huishouden, peuter, baby, werk, sociaal leven. Vind het nu heel erg pittig om alle ballen hoog te houden (wat niet te doen is vaak)

Ik ging van 1 naar 3 kinderen en vond dat vele malen pittiger. Met m’n eerste kon ik de hele dag met haar op de bank liggen, zodat ze altijd bij me kon slapen. Maar als je al een dreumes/peuter rond hebt lopen, gaat het leven gewoon door.

Ik vond van 0 naar 1 echt veel pittiger! Ik zeg altijd zo’n tweede doe je er bij, alleen de was lijkt verviervoudigd…. Hij gaat mee in het ritme en ik ben veel makkelijker dan bij de eerste. Mijn zoontjes schelen 22 maanden.

Ik vond 0 naar 1 veel zwaarder maar dat kwam ook omdat baby 1 veel slechter sliep zowel overdag als s nachts, toen ben ik echt veel vaker ingestort van vermoeidheid. Baby 2 is veel chiller en slaapt veel beter/langer. Wel is het heel druk met 2 kinderen maar zolang ze niet huilen is dat prima. Wel kom ik op het moment veel minder ver met de baby erbij, wat ik ga niet ff fietsen ofzo, dus de middagen vind ik soms wel heel saai. Maar ook dat gaat voorbij.

Ik heb er pas 1 (7 maanden) maar dit is echt mijn twijfel waarom ik niet weet of ik er 2 wil… voor de kindjes lijkt het me superfijn om met z’n tweeën te zijn maar ik weet niet of ik het zelf trek. Heb ook echt tijd voor mezelf nodig en dat heb ik nu als mijn dochter slaapt. Heb ook graag het huis goed op orde. En heb de eerste maanden zo genoten van uren wandelen, uren een kleine baby op me laten slapen (en dan zelf ook even slapen). Helemaal meegaan in haar niet-bestaande ritme. Ik weet niet of ik het aankan om zo’n andere babytijd te hebben bij een 2e en nooit meer echt rust te hebben

Van geen naar een kind vond ik lastig! Ik was zo onzeker!!! Van een naar twee ging heel soepel! De kids zijn dol op elkaar en alles gaat vanzelf!

1 naar 2!!!!

Ja ik ook haha daarom was ik wel benieuwd..but it sounds intens 😆

Ik vind het niet te vergelijken. Ze brengen beide andere uitdagingen met zich mee. Voor het eerst moeder worden is heftig. Maar voor twee jonge kinderen moeten zorgen en het gevoel de aandacht niet goed te kunnen verdelen is ook heftig.

Identiek hetzelfde gevoel. Als ik er met vriendinnen of collega's over praat zeggen ze allemaal dat het normaal is dat je er nu zo over denkt gezien het eerste jaar zo pittig is. Ze zeggen allemaal dat je pas echt kan weten als je kindje 2 jaar is of je nog een tweede kindje wilt of niet. Ik spreek dan wel voor mensen die met twijfels zitten, sommige weten het gewoon veel sneller dat ze een tweede willen en dat is ook prima.

Ik hoop dat we je niet bang gemaakt hebben 🫣! Maar het is ook heel erg afhankelijk van je kindjes. Wij hadden een hele goede slaper als eerste kindje, en de tweede is een stuk lastiger. Vandaar dat ik de overgang van 0-1 makkelijker vond. Van 0-1 had ik wat sneller onder de knie dan van 1 naar 2 kids. Het blijft wat langer een uitdaging om alles te managen.

100% van 1 naar 2 voor ons! De eerste 4 maanden sliep onze baby erg slecht. Dit icm met een (hele driftige) peuter is echt mega zwaar. Ik kon overdag niet of amper bijslapen/ uitrusten. Dit icm met fluxus na de bevalling en dus bloedarmoede (nu nog steeds niet op peil) zorgde/ zorgt voor een lang herstel. Als ik nu terugkijk vraag ik me echt af hoe we het in hemelsnaam allemaal deden. Nu hebben we een fijn ritme en zijn we allemaal gewend aan de nieuwe samenstelling. De interactie en band tussen die 2 meiden is wel echt onbetaalbaar, daar doen we het allemaal voor 🥰

Ik vind het beide gewoon anders. De eerste 3 maanden vond ik van 1 naar 2 wel echt zoeken en snapte ik niet hoe mensen konden zeggen: "een 2e doe je er gewoon bij'. Na een maand of 4 begon ik deze uitspraak wel te snappen en gaat de 2e gewoon mee. Ze schelen bij ons bijna 2 jaar en vind het echt heerlijk zo! Mis wel af en toe een middag dutje meedoen want ze beide tegelijk laten slapen is echt uitzonderlijk 😅