Twijfels over zwangerschap..

Je weet nooit of het je nogmaals gegeven wordt , een kindje is op zich al een wonder. Wij zijn 19 jaar bezig geweest alles ondergaan in zkh en nu ik 39 en me man 47 is zijn we spontaan zwanger. Jij moet doen wat jij wilt sorry , ik hoor meer over hem en jou hoor ik eigenlijk zeggen dat je het kindje wil beschermen en houden. Kies voor jezelf en je kindje , je komt uit een warme familie die zullen er voor je zijn en wie weet draait hij alsnog bij als het er eenmaal is maar ik zou echt voor mezelf kiezen ook al is het abortus maar zou niet bij hem blijven als hij alleen aan zichzelf denkt.

Hi lieverd ten eerste ik ben heel trots op je dat je dit zo in een groep durft te gooien nieMand verdiend zoiets in z’n zwangerschap. Mijn moeder was 16 ongepland zwanger van mij geworden had zelf ook een hecht gezin behalve mn”vader” wilde mij niet mijn moeder ook vaak getwijfeld uiteindelijk ben ik er ! En zeker mis je een vader heb ik ook zeker gedaan alleen mijn moeder ontmoette een geweldige man waar ze nu 12 samen mee is en hij is mijn vader hij heeft me opgevoed en hij heeft me ook alles gegeven! En 16 en onstabiel zijn en niet goed financieel is heel anders hoe jij bent ! De keuze is van jou en als iemand zo doet en er geen”rol” in wilt spelen is het echt de vraag wat wil JIJ! En wat kun Jij! De keuze ligt zeker in jou handen maar je moet er later geen spijt van hebben…. Ook grote kans is dat je later geen kindjes kan krijgen…. De keuze is van jou ik hoop dat je er goed uit komt en dat alles goed komt ik ga een kaarsje voor je aansteken ❤️

Helemaal mee eens ! Jij moet doen wat JIJ wilt en niet wat andere! Een kindje is een wonder en dat word niet zo maar geschonken!

Ik sluit me ook bij jou aan en zal ook ee kaarsje branden , en heel mooi verwoord

Hey, wat hartverscheurend om je verhaal te lezen. Ik vind het een erg zwaar onderwerp.. Maar wil je graag mijn inzicht hierin geven. Zonder je hopelijk ergens mee te kwetsen of voor het blok te zetten. Allereerst, ongeacht wat hier gezegd gaat worden, uiteindelijk ALTIJD naar je eigen gevoel luisteren. In je eerste zin geef jij eigenlijk je antwoord al: “ik eigenlijk wel”. Jij wilt eigenlijk, ongeacht dat je nu nog niet bent waar je wilt zijn, dit kindje is voor jouw welkom!! Wat zegt jouw gevoel.. Ga je kunnen leven met de beslissing van abortus. Of ga je spijt krijgen achteraf? Ben je bang je vriend te verliezen als je het houd. Wat gebeurt er met je gevoel als je het weg laat halen, en je relatie gaat vervolgens alsnog over.. Hoe denk je er dan over. Ikzelf was 18 en zat in mijn 2e leerjaar mbo en woonde nog thuis, toen ik zwanger raakte.. ik wist toen meteen 100% dat ik het toen niet wilde. Ik was er niet klaar voor, en de persoon waarmee ik was al helemaal niet. Nooit spijt gehad, maar wel gezworen dat ik deze kans volledig benutte om een zelfstandige vrouw te worden. Niet veel later ben ik op mijzelf gaan wonen en heb ik mijn studie afgerond en fulltime gaan werken. En mocht ik dan in de toekomst nogmaals ongepland zwanger worden, dat het dan gewoon “incasseren” zou zijn. Dan wist ik dat ik een dak boven mijn hoofd zou hebben, en financieel echt wel 2 monden kan vullen. Als ik je verhaal lees, lijkt het alsof jij het e.e.a. al aardig op de rit hebt. Je hebt een zelfstandige woonruimte met genoeg slaapkamers.. en je hebt een inkomen en zou zelfs nog een bachelor af kunnen ronden. Het zou niet onmogelijk voor je zijn om een kind op te voeden. Zeker niet met een warme familie om je heen die het ook meer dan welkom heten.

Sorry, mochten er onsamenhangende zinnen in staan in mijn tekst 🙈 het is laat en ik slaap op de bank omdat mijn vent snurkt 🤣 #errugmoe

Ohh wat een heftig verhaal zeg, wat goed dat je het er uit gooit hier! Hmm erg lastig verhaal wel, je moet gewoon heel erg naar je eigen gevoel luisteren. Als ik lees dat jij je bachelor wil gaan afmaken nog ben jij na mijn idee verstandig genoeg om deze keuze te maken! (Daarbij ken ik genoeg mensen die er veel slechter voor staan kwa financieel plaatje en hun kunnen zich ook prima redden) Vergeet niet jij draagt de kleine en je ex heeft daar in prenciepe niks over te zeggen en al helemaal zijn familie niet! Je familie staat gelukkig voor je klaar, ik zou proberen er met iemand over te gaan praten. Hoe moeilijk dat ook is! Maar maak je eigen keuze en denk goed na of je spijt van de keuze gaat hebben of niet. Heel veel sterkte met deze lastige keuze, ik hoop dat je voor je zelf de juiste maakt en niet denkt aan wat andere willen van jou! (Dit is het moment om egoïstisch te zijn)🤫🙏

En inderdaad wat hier al aangegeven wordt, je geeft zelf al antwoord!

Ik heb mijn dochter van inmiddels bijna 5 jaar alleen opgevoed, en ook tijdens de zwangerschap was de vader al vertrokken. Ik herken me heel erg in je verhaal, ook bij ons was het aantrekken- afstoten en werd mjj de schuld in de schoenen geschoven. Ik was 28, studeerde nog (bezig met laatste jaar scriptie), en had nog geen vaste baan. Er ging van alles door mij heen! Ik heb er gelukkig voor gekozen om mijn kindje te houden. Ondanks alle onzekerheden die het met zich mee bracht: hoe ga ik dit doen, zonder vader in beeld, studerend, hoe gaat de toekomst eruit zien? Doe ik mijn kindje zo niet tekort?? Tijdens de zwangerschap ervoor gekozen de band met de vader en de familie te verbreken, en de focus op een gezond kindje en mezelf. Je band met mensen om je heen wordt sterker, en het geloof in jezelf ook.. In december 2017 is ze geboren, en van begin af aan zijn we een hecht teampje samen, zo mooi om mee te mogen maken.. sinds haar derde levensjaar heb ik een nieuwe partner ontmoet, hij vervult de vaderrol voor haar. En mocht ze ooit vragen krijgen, of er vanuit een van beide kanten behoefte is aan contact, dan is dat prima. Ook met opa's en oma's heeft ze een hechte band, die zijn toch meer betrokken dan wanneer je gewoon met zijn twee bent.. een kindje kan zoveel moois brengen in vele levens! Ik heb nog niet aan haar gemerkt dat ze ergens last heeft gehad van het niet hebben van een vader, en ik werk zelf in de jeugdzorg dus ik herken signalen wel redelijk goed.. Ze krijgt in Maart een broertje of zusje overigens.. 💖💙 Alles komt altijd goed, jullie kunnen dit saampjes!

wat een super lastige situatie en keuze zeg! Ik denk dat je bij jezelf stil moet staan bij, waar ga ik spijt van krijgen? En trouwens dat zijn moeder zegt dat het dom van jou is dat je zwanger bent geworden, ik weet niet hoor maar hij is daar ook verantwoordelijke voor!

Jeetje wat een heftig verhaal. Fijn dat je dit wilt delen met ons. Het is goed dat je vooral naar je eigen gevoel luistert en maak een keuze waar jij 100% achter kunt staan zonder dat jij er achteraf spijt van krijgt. Welke keuze je ook maakt het is jou keuze! Heel veel wijsheid en kracht gewenst😘

Wat een verhaal, wat vreselijk dat je dit mee moet maken en wat knap dat je het met ons durft te delen. Je lijkt zelf aan te geven eigenlijk wel voor het kindje te willen gaan, maar te twijfelen door je relatie en omdat je de schoonfamilie niet meer in je leven wil. Maar als je dat echt niet wil, is abortus niet je enige optie! Begrijp me niet verkeerd, ik ben enorm pro-abortus en ben blij dat we hier onze eigen keuzes moeten maken, maar in jouw verhaal klinkt zo veel liefde voor je kindje door, zo veel drang om het te beschermen. Jouw eigen familie klinkt alsof ze goud waard zijn en enorm voor je klaar zullen staan en je klinkt als een verstandige, zelfstandige vrouw. Volg je hart, maar laat je niet leiden door de gevoelens van anderen 🥰

He lieve vrouw, wat een heftig verhaal. Kies vanuit jouw gevoel, als je iets kiest voor de wereld om je heen moet jij het de rest van je leven meedragen, je moet een keuze maken waarbij jij jezelf kan blijven aankijken en vanuit daar doorzetten. Ik zit in een zelfde soort situatie maar dan wel met een kerel. Ongepland zwanger ik sta niet achter arbortus hij voelt zich nog niet klaar maar ook wij een huisje drie kamer appartement en ik sta dus niet achter abortus ik zie dit als een geschenk een pad wat voor mij is uitgestippeld door t universum (noem het wat zweverig) maar zo sta ik in het leven. Kies waar jij achter kan staan en alleen jij kan die keuze maken succes xxx

Jouw kind is nog niet eens geboren en de problemen door 't weglopen van jou exvriend z'n al erg groot! Bij't doorzetten van deze zwangerschap, blijft het de rest van jou leven negatief beïnvloeden! Zoek een man op die stabiel is, 'n goede inkomen heeft en dat degene wel' n kind van jou wilt.

Zoals ik het lees zal je voor altijd spijt hebben als je nu niet naar jezelf luistert. Voor veel vrouwen is een abortus een traumatische gebeurtenis, je kan het nooit meer terugdraaien. Alleen als je er zelf 100% achterstaat kan je dit goed voor jezelf verwerken

Dat is heel dubbel wat je zegt een kennis van mij heeft in een vergelijkbare situatie wel doorgezet zonder vader, want hij nam zijn verantwoordelijkheid niet. Nu drie jaar later (wel beseffen drie pittige jaren) heeft zij een fijne kerel gevonden aan haar zij en zij is nog steeds gelukkig met de keuze welke ze heeft gemaakt. Vooral vanuit je eigen gevoel kiezen welke keuze het is je moet er achter staan.

Je gaat toch niet 'n kind nemen van je exvriend en dan met je nieuwe vriend 't samen laten opgroeien, je wilt toch 'n kind wat van jullie samen is of ben ik nou ouderwets?

Maar, er zijn toch zat moderne gezinnen met kinderen uit vorige relaties? Of vrouwen die bewust als alleenstaande een kind willen? Mijn vriendin wist dat zij in februari opnieuw zwanger was. Heeft al een kind van 10 uit een andere relatie, en nu op 33 jarige leeftijd opnieuw zwanger. Haar huidige vriend wilde het kind niet en heeft gezegd “ik weet niet wat ik ga doen als jij het kind toch wilt houden”. Hij was toen twee maanden spoorloos verdwenen. Liet niets meer van zich horen. Uiteindelijk heeft zij de dappere beslissing genomen om het kind te houden, of ze nou als alleenstaande moeder zou eindigen of niet. Na twee maanden is haar vriend met hangende poten bij haar teruggekomen. Het is nog steeds niet spik en span in haar relatie, maar zij heeft aan mij laten zien dat een man haar keuze niet zal beïnvloed om (opnieuw) moeder te worden. En ik vind dat een heel mooi iets.

Wat een heftig verhaal. Maar op mij kom je over als een liefdevolle moeder die nu al veel liefde voor haar kindje heeft en beschermen wil! Ik lees veel twijfel over abortus en echt, je kunt het niet terugdraaien. Het kleine vruchtje in je buik zal uitgroeien tot een unieke persoonlijkheid. Elke zwangerschap is spannend, je weet niet wat er komen gaat. Ik ben zwanger nu van ons derde kindje en ik blijf het ook spannend vinden, hoe zal het straks zijn, hoe reageren de andere kids erop, zal het goed gaan? Als ik lees dat je een vangnet (grote familie) hebt, een woning en bovenal veel liefde te geven hebt denk ik dat je het aankunt, en dat je gelukkig zal worden met het kleine unieke persoontje in je buik! Ook al is dit misschien zonder de vader. In ieder geval heel veel sterkte in het nemen van je beslissingen!

Laten we er geen negatief topic van maken. Nemen is natuurlijk een naar woord. Je weet natuurlijk niet hoe het in de toekomst verder zal zijn.. het is prima om andere meningen te hebben en ik denk dat we die beide hebben en dat we het hier maar bij moeten laten (: