Hoi allemaal,
Mijn schoonmoeder is echt een hele lastige vrouw. Ze vertoont echt super ongezond gedrag. Voorbeeld: ze is dik in de 70 en dacht online een relatie met iemand van 45 te hebben, fake uiteraard. Ze heeft denk ik echt iets van borderline, laat zich door al haar emoties meeslepen. Verzorgt zich slecht, woont in de chaos. Als ik haar zie, gelukkig niet vaak, ben ik haar coninu aan het afhouden en afweren. Ze wil van alles van me en dringt zich op. Ze is heel dominant en dwingend.
Nu onze dochter er is duikt ze er bovenop wanneer we elkaar zien. Ze staat haar nog net niet uit mn handen te trekken, maar het scheelt niet veel. Opmerkingen als, oh ze is geweldig ik wil haar mee naar huis nemen. Maar ook haar continu ophemelen en analyseren: oh je ziet nu al, dat is een denkertje, ik denk dat ze hoogbegaafd is. Oh ze is ook melanchonisch, net als haar vader. Vreselijk.
Ook de strijd met mij aangaan: nee dat vind ik zielig, je ziet dat ze wil drinken (als ik mn dochter tegenhou om een slokje te nemen). Als mn dochter hoest en ik heb haar vast wurmt ze haar arm er doorheen om op haar rug te kloppen.
Ik word GEK van deze vrouw. Gelukkig woont ze ver weg, maar ik denk er bijna dagelijks aan.
Tussen mijn partner en mij is het een gevoelig onderwerp. Hij ziet dit gedrag ook, maar ze is ook zijn moeder. Hij geeft steeds meer zijn grenzen aan en dat botst regelmatig (die respecteert ze moeizaam). Ik vind dat hij nog meer mag gaan staan, hij wil dat ik hem vertrouw.
Nu wil hij elke 6 weken op zijn papadag een paar uur met haar afspreken. Aan de ene kant denk ik, heerlijk om er niet bij te hoeven zijn. Aan de andere kant vind ik dit ook moeilijk. Hoe schadelijk is haar gedrag voor mn dochter? Overtuigingen kunnen al door een opmerking van iemand ontstaan.
Maak ik dit nu te groot?
Het geeft ergens ook lucht te denken, ok dit is een gekke vrouw, we laten haar eens per 6 weken onze dochter knuffelen en ophemelen met haar gekke theorieen, haar vader let goed op haar renzen en we accepteren het.
Wat denken jullie?