In de eerste plaats moeder of partner?

Ik dacht dat ik er hetzelfde in zou staan als wat jij schrijft. In werkelijkheid pakt het hier ook echt allemaal anders uit dan hoe ik het voor ogen had. Ik moet zeggen dat ik nooit verwacht had zoveel te “moeten missen” nu ons zoontje er is. Ik ben momenteel overduidelijk meer moeder dan partner. Misschien is dit nog extra erg omdat we een moeilijk kindje hebben. Ik geef nog volledig bv en ons zoontje drinkt geen fles, dus ben automatisch veel aan huis gebonden. Feestjes kan ik vaak niet eens mee naartoe tenzij ik op en neer kan. Avondjes uit of nachtjes weg doen we al helemaal niet omdat ons zoontje enorm slecht slaapt of helemaal niet slaapt en alleen maar huilt ‘s avonds en ‘s nachts. Ik baal soms dat mijn leven zo drastisch is veranderd en toch ben ik met alle liefde thuis om voor m’n kindje te zorgen. Ik had het misschien allemaal iets liever in balans gezien. Ik cijfer mezelf en de rol als partner toch vaak weg merk ik en ik snap dus ook heel erg je struggle. Ik probeer te bedenken dat het ooit ècht weer beter wordt en nu maar een beetje aan te klooien hoe het loopt… Niet per se een antwoord maar dus wel herkenning. Misschien ook fijn te lezen. We got this. En alles is goed zolang je jezelf er maar goed bij voelt. 🫶🏻

Er zullen tijden zijn dat je meer het een bent en andere tijd dat je meer het andere bent. Dat vormt zich vanzelf

Mijn ervaring is dat ik de eerste paar maanden meer moeder dan partner ben. Simpelweg omdat een kleine baby veel hulpbehoevender is dan bijvoorbeeld een peuter. Nu is mijn jongste 9 maanden, ben ik gestopt met borstvoeding. Gaat het slapen eindelijk iets beter (nog maar 1x per nacht eruit) en komt er weer meer ruimte om ook partner te zijn. Zo plannen we weer bewust wat meer tijd samen in, zijn we een weekendje weg geweest. Gaan we weer uit eten. We zijn soms ontzettend moe, maar hebben die tijd samen ook nodig. Dus ondanks de vermoeidheid maken we er toch tijd voor.

Toen mijn dochter geboren werd zei ik tegen mijn partner: Ik houd nu nog meer van jou dan ooit tevoren, maar niet zo veel als van onze baby. Als jij meer van mij houd dan van haar ben ik boos. Natuurlijk de hormonen/emoties die dit zeiden, maar mijn partner was het er helemaal mee eens, dit gold ook voor hem. Onze dochter is het middelpunt van ons bestaan en wij vinden het fantastisch om ouders te zijn. Tijdens corona zijn wij veel sociale contacten verloren en van onszelf zijn we enorme huismussen. Ja we moesten ons leven wel aanpassen, maar dat doen we met alle liefde. Uiteraard zijn er momenten dat je denkt; ik wil gewoon even tijd voor mijzelf. Of ik wil even zonder baby zijn. Wij werken beiden 32 uur, dat helpt ook met het weer even geen ouder hoeven zijn. Als ik dat niet had, weet ik niet hoe leuk ik het zou vinden 24/7- 356 dagen alleen moeder. Dat lijkt me zonder hulp of "break/me-time" enorm zwaar. Dus om je vraag te beantwoorden: ik ben in eerste plaats moeder, dan partner. Mijn dochter heeft me nu gewoon intensief nodig, dit wordt vanzelf wat minder, maar ik bel mijn moeder ook nog elke dag om te kletsen 💕.

Voor ons vind ik het heel belangrijk om ook partners te zijn. Het is heerlijk om dingen als gezin te ondernemen! Maar het is ook heerlijk om af en toe echt tijd hebben voor elkaar te hebben, zonder dat er aandacht naar de kids toe gaat. We gaan daarom sinds de geboorte van de eerste minimaal een keer per maand met elkaar een dag/avond op pad en soms een nachtje/weekendje weg zonder kids (of we blijven zelf lekker thuis en de kids uit logeren). Daarnaast hebben we een vaste dag in de week date night thuis. Dan gaan de kids om 19:00 naar bed en daarna gaan wij gezellig samen koken met een wijntje erbij, daarna lang tafelen + eventueel een spelletje spelen. Nu hebben wij een heel fijn vangnet om ons heen van vrienden en familie die graag oppassen. En daar ben ik ze dan ook heel dankbaar voor!

Ik ben 100% meer moeder dan partner op dit moment. Met 1 kind lukte het nog wel om tijd voor elkaar te vinden, nu met 2 kinderen niet. Maar wij hebben het hier wel over; we weten beiden dat dit tijdelijk is en het is zoals het is en wij accepteren dit. Wij hebben geen vangnet dus tijd voor elkaar is schaars. En dat is prima. We houden nog net zo veel van elkaar. Alleen voor ons allebei staan de kinderen bovenaan. Wij kiezen nu om op de eerste plaats ouder te zijn en hier zijn we het gelukkig over eens.

Ik ben zeker op de eerste plaats moeder. Mijn partner redt zich zonder mij en samen zijn we goed in het 'bedrijf'(ons gezin) draaiende houden. Tijd voor met z'n 2en komt wel weer, alles heeft zijn fases. We hebben as vrijdag voor het eerst weer een dag samen, omdat we beiden vrij zijn, maar de opvang van de kinderen gewoon doorloopt. Lijkt me wel weer heerlijk!

Ik ben hier ook meer moeder als partner. Het is dat we een hele goede basis hebben, maar ik denk dat we anders uit elkaar gegroeid waren. Ik geef fulltime bv. En ik kolf niet. Dus of ons zoontje gaat mee of ik blijf thuis. Seksleven is al helemaal foetsie. Ik moet ook eerlijk zeggen dat mijn libido ook weg is. En ik gewoon moe ben van alles.

Ik ben op het moment ook meer moeder dan partner. Ik geef nog BV en onze dochter heeft veel nabijheid nodig. Ik denk ook dat het iets is wat zeker in het eerste jaar een beetje zo gaat. Ryan (de man van Blake Lively van Gossip Girls) zei ooit in een interview dat hij dacht dat hij nooit van iemand meer kon houden dan zijn vrouw. Maar vanaf het moment dat hij z’n kind in de ogen keek zou hij haar als “human shield” gebruiken om z’n kind te beschermen. Beetje overdreven natuurlijk, maar ik herken het wel enigszins. Je prioriteiten worden anders. Mijn man staat er net zo in. We praten er ook veel over, ook bijvoorbeeld dat we minder intiem zijn. Zolang we van elkaar houden en weten dat er weer tijd voor elkaar komt is het goed denk ik.

Ook wel meer moeder maar zijn ook allebei ouders. Oke, ik werk minder dus ben ik automatisch meer thuis met de kindjes (3 en 9 maanden) maar vooral het eetmoment en slaapmomenten doen we samen zodat we de avonden ook weer op tijd lekker samen kunnen zijn. Ik werk om het weekend dus is mn man die weekenden alleen voor de kindjes, wat ik ook heerlijk vind. Gedachten op 0 en lekker werken omdat je weet dat het thuis wel goed gaat. Het scheelt we hebben hele makkelijke kindjes dus ervaren het ouderschap ook niet als zwaar. Ik ben veel meer een huismus dan mn man dus hij vind het ook leuk om vaker met vrienden af te spreken dan ik. Wat ik ook weer niet erg vind want dan blijf ik lekker thuis of ga op tijd slapen. Kindjes gaan ook makkelijk uit logeren bij opa en oma waardoor we zelf ook soms een avondje weg kunnen of lekker kunnen uitslapen samen. Daar kan ik me soms nog wel schuldig om voelen omdat ik toch altijd een moeder blijf :)

Ook hier zeker meer moeder dan partner, maar ik denk dat het logisch is in het 1e jaar. De baby’tjes vragen zoveel van je tijd en energie. En ik doe het met alle liefde en elke vezel in m’n lijf. En ja soms mis je het om even ‘samen’ te kunnen zijn, even uit eten samen zonder flesjes of discussie of slaapjes 😄 ik dacht ook, baby komt erbij, het loopt wel en het komt wel. Maar de praktijk is toch dat je gaat plannen om de boel heen. En niet jezelf meer op 1 zet. En ik denk dat dat een hele natuurlijke en ook goede verandering is… het leven veranderd zo als je een kleintje krijgt…

Zeker meer moeder, en mijn kind staat op nummer 1. Puur vanuit gevoel. Onze kinderen zijn jong. Mijn man en ik zien elkaar en krijgen straks heus meer tijd en ruimte voor elkaar, waarin we weer meer partner voor elkaar kunnen zijn.

Hier op de eerste plaats moeder. Maar dat is mijn partner ook, op de eerste plaats vader. Dat is ook wat ik van hem verwacht en ik denk hij ook van mij. Dit komt omdat de kids nog zo jong zijn. Later komt er wel weer meer tijd, ruimte en energie om het weer om te draaien. Natuurlijk proberen we wel momentjes samen te vinden, maar de kids staan op dit moment op de eerste plaats. Ikzelf en mijn partner volgen daarna. Soms missen we het wel, ons oude leventje, maar we zouden het voor geen goud willen ruilen.

Ik hoop vooral 100% jezelf ♥️

Ik ben in de eerste plaats moeder, omdat dat nu even de meeste aandacht vraagt, maar daarnaast probeer ik wel bewust tijd te maken voor m’n man. We doen dat samen (hoewel m’n man het nog wel iets belangrijker vindt dan ik om tijd voor zichzelf te hebben). Anyway, we hebben nu maanden vooruit gepland dat we 1 zaterdag per maand sowieso wat leuks doen samen. Dat kan een uurtje bowlen zijn, een avondje uit eten, lunchen, picknicken of naar de film: kortom, als we maar even samen zijn. We regelen het om en om en diegene regelt dan ook de oppas. Tussendoor gaan we even met elkaar wandelen (incl baby uiteraard) en proberen we dan even met elkaar te praten of af en toe een spelletje te doen op zondag als ze slaapt of een avondje tv kijken. Ik vind het echt belangrijk dat we dat bewust doen, anders wordt je echt snel alleen maar huisgenoten en dat wil ik zeker niet. Voor ons werkt dit nu best goed! En we proberen het huishouden ook echt samen te doen, hoewel ik denk ik uiteindelijk altijd nog het meeste doe, maar m’n man heeft ook een eigen bedrijf en heeft het ook echt drukker. De intentie is er iig!

Meer moeder haha! Wij brengen de kleine 1x per maand naar. De opvang en nemen zelf een verlofdag op waarin we samen iets leuks doen. Werkt voor nu prima 🥰

Moeder 100 %. Voor mij prima wat m’n partner betreft mag dat wel wat veranderen. Maar we weten ook beide dat dit de tropenjaren zijn (dochter van 2 en dochter van 9 maand) en dat de tijd voor ons 2en wel weer terug komt. Ik vind het ook belangrijk om m’n 2 kindjes zoveel mogelijk (gelijke) aandacht te geven omdat ze nog zo klein zijn

Wij zijn eerst ouders en dan partners. Maar dat is een gezamenlijke beslissing als ouders. Onze ervaring heeft ons geleerd dat het voor iedereen meer rust geeft als we ons aanpassen op het ritme van de kinderen. Dus door ons in te schikken hebben we meer rust en energie om goede ouders en partners te zijn. Dat betekent dat we momenteel niet veel quality time samen hebben. Werk en gezin slokt ons met een peuter van 3.5 en een baby van 9 maanden echt even op. Maar we weten dat rustigere tijden weer komen. Zoals dat met de oudste ook wel weer kwam.

Dat is een gezamenlijke beslissing als partners* Bedoelde ik eigenlijk :)

Poeh, lastige ook. Ik denk dat je veel meer uren als moeder bezig bent, maar ik probeer er wel aan te denken dat ik ook een partner ben (en heb). Dus kleine dingen als een kus bij het weggaan (voor zowel man als baby), of een klein gebaar zoals een cadeautje / etentje samen etc. vind ik wel heel belangrijk! Vooraf had ik verwacht meer partner te zijn, maar zoals anderen ook zeggen: als ze zo klein zijn hebben ze je ook veel nodig. Ik ben nog geen nacht zonder onze dochter geweest en dat is voor nu oke. Mijn partner en ik zijn al meer dan 20 jaar samen en dat hopen we nog te verdubbelen ;)