Met baby in bed slapen- taboe?

Onze zoon 8 maanden slaapt sinds 5 maanden bij ons in bed. Heb wel een ledikant naast bed maar omdat hij zo vaak wakker werd voor speentje moest ik continu over het ledikant heen heel irritant of ik was zijn speen kwijt met zoeken viel het op de grond daar werd ik zo moe van… Ik denk zo we zijn de hele dag al druk dan moeten we het snachts ook niet moeilijk maken voor onszelf dus hij slaapt tussen ons. Ik zie wel tot hoelang… overdag slaapt hij ook bij ons in bed

Lekker van genieten samen. Wij slapen hier bewust samen met baby van 7m en peuter van net 2 in bed. Baby valt lekker aan de borst in slaap. Alleen maar goed voor de hechting, regulering van temperatuur, hartslag en gevoel van veiligheid. En daarnaast zorgt het voor mij ook voor een betere nachtrust 😄

Laten we eerlijk zijn. Westerse regels zijn zo raar. Ik persoonlijk vond het raar haar in een eigen bedje te moeten leggen en heb het wel geprobeerd maar ging tegen alles in. Nu slaapt ze al zeker 6 maanden ( ze is 7.5 maand) al bij mij in bed. We hebben een ledikant staan maar we zijn er nog niet aan toe. Wij gaan binnenkort ook aan een vloerbed beginnen. Kopen wel gelijk een hele grote zodat we lekker met zijn 3tjes kunnen slapen met veel ruimte . Je bent niet lui of raar. De westerse wereld is raar door er zo raar over te doen.

Wij slapen al sinds de de geboorte samen, nu 8 maanden, omdat mijn baby eerst alleen maar op en later naast me wilde liggen. In de avond begint ze in ledikant omgebouwd tot cosleeper, maar na de eerste borst wanneer ik ook in bed ben, ligt ze naast me.

Wij slapen ook al vanaf geboorte ‘samen’ toen sliep ze in een cosleeper. Sinds 3 maanden slaapt ze bij mij in bed, boven op me. Eerst vond ik het super irritant en voelde het verkeerd, toen ging ik het anders bekijken; het feit dat ze super goed slaapt wanneer ze op mij ligt is toch eigelijk een heel goed teken en super schattig! Ze voelt zich gewoon fijn en veilig bij mij. En ik voel me ook fijn bij haar. Dus lekker samen slapen! Ik ga binnenkort een vloerbed aanschaffen zodat ik niet in de peutertijd nog samen slaap, zo kan ze langzaam aan haar eigen bed wennen met mij samen. Zolang zij huilt zonder mij slapen we gewoon lekker samen.

Ons zoontje is sinds kort negen maanden. Hij heeft sinds geboorte zijn dutjes overdag in ons bed gedaan en viel vaak in onze armen of tussen ons in inslaap gedurende de avond/nacht. Vanaf geboorte werd de kleine vroeg wakker omdat hij ernaar verlangde om op mijn borst verder te slapen. Hier heb ik desondanks al het slaap gebrek wel met veel liefde van genoten. Sinds 7.5/8 maanden ging de kleine door een behoorlijke slaap regressie veel verschillende dingen geprobeerd maar hij wilde niet in de cosleeper! Op een gegeven moment kwam ik erachter dat de kleine graag bij ons wilde blijven. Dus slaapt de kleine in de avond in zijn eigen bedje (lesikant die tegen ons bed aanstaat) tot hij ergens in de nacht wakker wordt en dan slaapt hij bij ons in bed heel lief veder! Is het ideaal..? Weet ik niet ik ben soms zo bang dat ik de kleine bezeren kan dus ik slaap wel in onhandige houdingen om maar zo veilig mogelijk te slapen! Heb ik rugpijn ect jaaaa 😂 maar ik doe het vanavond weer met heel veel liefde. Als het goed voelt voor jullie blijf het doen!

Ik vind het helemaal niet lui, gek of verkeerd! Als dit voor jullie werkt en jullie zo het meeste slaap krijgen, lekker mee doorgaan. Ik sluit me dus aan bij voorgaande! Verder heb ik als tip het boek “Zachte nachten” voor je. Daarin staat mooi omschreven wat normale baby slaap is en dat samen slapen daar net zo goed bij hoort! Misschien heb je er wat aan :)

Wij hebben ook samen geslapen tot 1 maand terug. Onze dochter vind papa nu echt hilarisch dus in bed wil ze alleen maar spelen. Ik mis het wel want het is zo gezellig.. wat gaat de tijd toch snel 🥹

Ik slaap samen met ons zoontje savonds/snachts. Overdag geef ik de borst als hij slaapt sluip ik weg.

Helemaal mee eens.

Ik ervaar zeker wel een soort van oordeel, maar dat zit hem meer in de oudere generatie. Ook wij nemen ons tweede zoontje sinds hij 4 maanden is bij ons in bed. Hij start altijd in zijn bedje, maar veelal eindigt hij bij ons. Deed ons eerste zoontje ook en die stopte er spontaan mee met 1 jaar oud. Ik maak me niet druk en geniet ervan. Voor ons is dit ook de laatste, dus als ik dan zijn handje vast heb in de nacht dan geniet ik er juist extra van.

Ik zou juist willen samen slapen vind dat zo schattig en geniet er ook enorm van als hij soms naast mij ligt te slapen. Maar ik durf het echt niet, hij beweegt zoveel ik ben bang dat hij misschien van het bed af rolt. Hoe doen jullie dit?

Dit die ik ook 🤣

Ik heb ons zoontje in het midden van het bed (bijna) tegen het hoofdbord aan. Links en rechts een kussen in de lengte, zodat hij ergens overheen moet als hij eruit wil. En de babyfoon aan op hem gericht. Die babyfoon wordt bijna continu in de gaten gehouden. Ik weet wanneer hij diep slaapt en dan kijk ik soms even niet, maar anders... maar zo kan ik wel even de was opvouwen, afwas doen, stofzuigen, sporten etc.

Wij slapen ook sinds geboorte samen en hij is nu 8 maanden. Ik vind het wel gezellig en hij slaapt dan ook. En ik slaap er niet minder om, dus vind het wel prima. Geef ook ‘s nachts borstvoeding. Mocht hij ‘s nachts niet meer komen voor voeding, dan zou ik wel langzamerhand gaan oefenen met zijn bedje in zijn kamer.

Samen slapen is heel natuurlijk, lekker van genieten! Wij doen het al sinds geboorte. Dutjes probeert ik hem wel in zijn eigen bed te laten doen, maar dit gaat nog niet echt top.

Wij doen dit dus hetzelfde. Ik geef mijn dochter meestal tussen half 7 en half 8 haar laatste fles, dan valt ze op m'n borst daarna in slaap en kan ik haar (meestal) overleggen in haar eigen bedje, de meeste avonden slaapt ze dan een aantal uurtjes en dan wordt ze wakker. Ik probeer meestal wel of ik haar in bedje terug in slaap krijg, als dat niet lukt of ik ben zelf te moe pak ik haar bij me. De ene avond/nacht slaapt ze langer in haar eigen bed dan de andere. Soms zou ik het zeker ook lekker vinden om me te kunnen draaien hoe ik wil in bed, maar ik vind het ook wel lekker. Vooral het wakker worden. Als ze me dan ziet en meteen een lach op haar gezicht heeft smelt ik, en dan nog even lekker spelen en knuffelen op bed. De middagdutjes doet ze op mij of in de kinderwagen. In bedje lukt meestal niet, maar ook nog niet vaak geprobeerd eerlijk gezegd. Het is m'n eerste kindje, en ik was wel een beetje bang voor reacties van anderen, maar merk ook wel dat ik heel goed mijn mama-gevoel kan volgen en daar volledig achter kan staan. Ik kan, en wil vooral, mijn kindje niet laten huilen omdat ze zo nodig alleen moet slapen.

Wij slapen ook samen. Ik geef nog volledig borstvoeding en de kleine meid heeft veel nabijheid nodig. Ook ik maak me wel eens zorgen over wat anderen ervan vinden en of ze ooit in haar eigen bedje zal slapen… Maar voor nu probeer ik het te accepteren. En op deze manier krijgen wel allemaal het meeste slaap!

En ‘s nachts? Mijn man slaapt in een andere kamer omdat hij zo hard snurkt 😂

Dat je niet mag samen slapen met je kind is echt een westers fenomeen. Onze 1ste dochter heeft tot bijna 2 jaar bij ons op de kamer en bij ons in bed geslapen.. heerlijk zij de geborgenheid en wij een rustige nacht. Ik slaap nog steeds samen met haar als ze ziek is. Onze tweede dochter slaap nu met acht maanden nog steeds bij ons op de slaapkamer en ook perioden deels of helemaal bij ons in bed. Zeker als ze wat ziekig is of als ze een dag bij de opvang is geweest. Dus lekker doen. Veiligheid wel belangrijk. Dus hoog in bed, geen kussens in de buurt en ze kan niet van het bed afrollen. En mensen die het niet willen ook goed👌 Lekker doen wat bij je past. En ik zeg altijd als iemand vind dat ie er iets over moet zeggen... Tegen de tijd dat ze 18 is ligt ze echt wel in haar eigen bed op haar eigen slaapkamer.