Met baby in bed slapen- taboe?

Onze dochter van 8 maanden slaapt nu al +-2 maanden bij ons in bed. Ze slaapt (met veel moeite en wiegen) wel in haar eigen bedje van 1930-2130. Dan wordt ze wakker en omdat er geen zin hebben in hele tijd heen en weer lopen leggen we haar bij ons. Dan slaapt ze bijna de hele nacht en als ze een beetje huilt omdat ze wakker is, is ze binnen 1 sec weer te troosten. Samen slapen is ook wel gezellig, maar toch voelt het zo slecht! Is het een taboe? Ik denk de hele tijd; ik doe het verkeerd, ik ben lui, wanneer gaat ze ooit alleen slapen? Bij mijn vorige dochter deden we een slaaptraining van gecontroleerd laten huilen en dat werkte op een gegeven moment goed. Maar bij deze dochter had ik een postnatale depressie en ik heb gewoon helemaal geen zin om ergens moeite voor te doen. Maar ik heb ook geen zin om straks een peuter in mijn bed te hebben. Wie van jullie slapen ook samen en hoe doen jullie dat savonds en overdag?