Postnatale depressie en gevolgen voor kindje

Niet bij mijzelf, maar bij een buurvrouw. Zij had bij 1e kindje postnatale depressie. Bij 2e kindje met hulp heeft ze het gelukkig kunnen voorkomen. Alles helemaal goedgekomen met de hechting van het eerste kind. Zij is alleenstaande moeder (vader nauwelijks in beeld) en dus de primaire hechtingspersoon en alsnog is alles goedgekomen. Ze was ook zoals jij het goed benoemd uitgehold. Zij heeft goed hulp gehad van haar moeder waar het kindje 2 nachten per week logeerde en ook andere goede hulp. Inmiddels is haar oudste 1000% helemaal gek op haar, ookal kon ze niet 100% liefde geven de eerste 8 maanden ongeveer. Enige wat ik kan bedenken is dat hij juist wel heel erg aan haar gehecht is, maar dat komt denk ik eerder door het ontbreken van de vader. Succes ❤️ komt helemaal goed, klinkt alsof je de juiste mensen om je heen hebt. Je gaat hier uit komen en met je dochter alles goed hebben ❤️

Wat lief dankjewel. En fijn en geruststellend om te lezen

Ik heb dit ooo gehad. Het is steeds minder geworden en mijn baby is nu 7,5 maand. Bij ongeveer 5 maanden ging het stuk beter en nu bijna helemaal goed. Dus veel minder panisch en opgejaagd. Heb het idee dat als ze groter worden en minder fragiel zijn je steeds meer vertrouwen hebt in jezelf en de baby.

Heb je er hulp bij gehad?

Belangrijkste is hulp voor jezelf en ergens een hechtingsfiguur voor je kindje, wie het ook is. Het wordt beter! Liefs van een psycholoog

Goed dat je er hulp voor hebt en je er bewust van bent, dan komt het vast goed! Mijn moeder had een postnatale depressie nadat mijn zusje geboren was. En wij hebben allebei een hele goede band met haar. En zo te horen doe je heel erg je best, dus dat komt helemaal goed.

Nee dit is vanzelf overgegaan. Heeft wel dus lang geduurd. Waarschijnlijk was het sneller geweest met hulp.

Fijn te lezen!

Mijn moeder heeft het twee keer gehad, nadat ik geboren ben en mijn zusje. Hou ontzettend veel van mijn moeder en we hebben een hele fijne hechte band. Nooit ergens last van gehad doordat haar dit overkomen is en neem haar ook absoluut niks kwalijk mocht dit ooit nog wel eens boven water komen (waar ik niet vanuit ga) Jouw dochtertje zal vast en zeker ook heel veel van jou houden met alle liefde die je op dit moment kan geven 🌸. Heel fijn dat je goede hulp hebt om hopelijk beetje bij beetje hieruit te komen!

Dankjewel! Fijn om te lezen

Ben dan ook wel bang dat ze er een instabiel of angstig meisje door wordt, daar ervaring mee dat dit niet zo hoeft te zijn?

Hoi, Ik heb het bij mijn oudste gehad. Heel heftige periode, voel me nog steeds naar als ik eraan terug denk. Maar mijn zoontje is inmiddels 3,5 jaar en het is helemaal goed gekomen. De band tussen ons is goed en hecht. Ondertussen heb ik ook nog een dochtertje van 7 maanden en (met begeleiding en voorzorgsmaatregelen) ging dat ook helemaal goed. Ik heb de eerste tijd heel anders beleefd. Ik ben dan ook veel zekerder en relaxter geworden in het ouderschap. Zorg vooral dat je zelf goede hulp krijgt en er weer bovenop komt. Dat is lastig en zal ook niet heel snel gaan, maar alles andere volgt en komt dan op zijn plekje. Heel veel sterkte!

Wat fijn om te lezen dat het helemaal goed kan komen. Dankjewel!!

Hoe heb je het voorkomen bij de tweede? Ik zou graag een tweede willen maar ben ook zo bang dat ik weer door een zware tijd heen moet.

Vind ik lastig zeggen of ik het echt actief heb voorkomen, of dat het gewoon niet gebeurde. Maar van te voren besproken met verloskundige en psychiater om mijn medicatie door te blijven nemen in de zwangerschap. Ook afgesproken met mijn man dat als ik zelf weer zo slecht slaap na de geboorte (het duurde vaak 1,5h voordat ik in slaap kwam, als je dan om de twee uur moet voeden...) ik gelijk ging stoppen met borstvoeding om de nachten te kunnen verdelen. Dat hebben we nu bij de tweede ook na 2 weken gedaan. En ik had slaapmedicatie achter de hand die ik af en toe kon nemen. Verder in de zwangerschap al meer rust genomen dan bij de eerste, veel over gepraat ook, en ook van te voren al bedacht wie we om hulp kunnen vragen bij 't huishouden, af en toe oppassen etc. Maar zoals gezegd, ik weet niet of ik het actief voorkomen heb,.of dat het gewoon toeval/geluk is. Wel een fijn gevoel dat je weet dat ook al wordt het zwaar, je hebt het al een keer doorstaan en het komt uiteindelijk goed. Dat vind ik nog steeds een geruststelling

Wat fijn dat het nu zoveel beter gaat en is gegaan. Welke medicatie gebruikte je tijdens je zwangerschap?

Sertraline