Postpartum tips !

Vanaf het begin veel naar buiten. Elke keer een klein rondje lopen met de baby. Na 3 weken gaan lunchen met mijn ouders en de baby. Vlak daarna ander uitstapje met mijn ouders en de baby. En zo door. Zodat ik direct de drempel over was om op stap te gaan en niet bang te zijn dat ze ging huilen of weet ik het wat. Daardoor ben ik al snel weer voor mijn gevoel mijn oude dingen gaan oppakken alleen dan nu met baby erbij. Baby was ook snel gewend aan overal kunnen slapen en dat het ritme wisselde. Ik ben van plan het bij de tweede weer zo aan te pakken

Hi, Ook ik ben momenteel 35 zwanger van mijn tweede. Daarbij herken ik wat je zegt. Ook veel te slecht voor mezelf gezorgd. Mezelf volledig voorbij. Wist niet hoe ik verantwoordelijkheid los kon laten (altijd al problemen mee gehad) en voor mezelf ook tijd kon maken. Bij mij. Is dat nog steeds een uitdaging want ik heb geen eigen familie waar ik woon + moeite met hulp vragen. Dat is dan ook mijn grootste tip: vraag om hulp. Laat mensen langs komen die af en toe iets van je kunnen overnemen, even je oudste meenemen zodat je alleen bent met baby, of beide, als het kan, zodat je alleen kan zijn. Maak goede afspraken met je man > dat hij voldoende thuis is om ook voor de kinderen te zorgen en dat jij af en toe weg kan gaan. Dat laatste wil ik nu vooral doen, na de eerste maand af en toe alleen weg kunnen gaan. Bij de eerste voelde dat alsof het niet kon, alsof ik er altijd moest zijn. Daarnaast voor lichamelijk herstel: ik heb een kraambehandeling geboekt een paar weken na uitgerekende datum. Er komt dan iemand thuis om je te masseren, buik inbinden, vaginaal stomen. Vond het een mooie manier om het lichamelijke stuk af te sluiten met een goede verzorging. Je kan op instagram kijken bij naturalmoummies of bellamama_doula. Sporten > ik geloof heilig dat bewegen enorm bijdraagt aan herstel. Bij eerste lukte dit heel lang niet (behalve wandelen met baby) omdat ik weer geloofde dat ik er altijd moest zijn voor de baby. Dit keer wil ik tot 6 weken wandelen en daarna het sporten echt oppakken. Ook om af te vallen en me zo weer fit, beter, mooier te voelen. Meer tips weet ik even niet, ik lees zelf ook even mee want ik vind dit wel een heel belangrijk onderwerp waar weinig aandacht voor is!

Voor mijn mentale welzijn heb ik met iedereen die het maar wilde of niet wilde horen, het over mijn bevalling gehad. Het was een spoedkeizersnee onder narcose geweest, wat dus echt wel heftig was, maar op het moment zelf heel erg aan mij voorbij vloog. Omdat ik deze ervaring met iedereen deelde, kon ik het een goed plekje geven en kijk ik er zelfs positief op terug. Voor mijn verdere herstel deed ik het vooral rustig aan. Ik heb de eerste weken veel op de bank gezeten met de baby. Ik liet voor de rest de boel de boel. En toen mijn man na 4 weken weer volledig ging werken, gaf ik hem de baby als hij thuis kwam. Dan ging ik even douchen en/of koken, zodat ik even een momentje voor mezelf had zonder baby. Ik ging wat eerder genoemd is, vanaf dat het fysiek mogelijk was ook bijna elke dag een rondje lopen met de baby in de wagen. Ik denk dat vooral de zorg delen met mijn man toen hij thuis was goed hielp. Ik ben wel heel benieuwd hoe het nu met een tweede gaat! Mijn man blijft daarom nu 5 weken thuis. En als het nodig is, vraag ik aan hem om op de dag dat ons zoontje niet naar de opvang is om thuis te blijven werken, als dat voor mijn herstel nodig is. Verder ben ik bij 9 weken de eerste keer even een nachtje uit logeren gegaan bij familie van mij. Dat was erg lekker. En vanaf 12 weken ongeveer ben ik weer mijn sporten gaan opbouwen. Deed ik dit achteraf gezien wel te snel, want ging al snel 3 keer in de week. Ik denk dat ik nu met 1 keer in de week begin en het dan langzaam opbouw. Dit keer heb ik ook de 9 weken betaald ouderschapsverlof eraan vast geplakt, ik ben wel heel benieuwd hoe dat mij gaat bevallen!

Wat goed dat je hier al mee bezig bent.. Ik was bij de eerste van te voren bang dat het mentale stuk mij misschien teveel zou worden (bang voor een postnatale depressie). Dit heb ik uitgesproken naar de vk en mijn man, zodat die alert zouden zijn op signalen. Daarnaast heb ik heel erg mijn rust gepakt omdat ik fysiek langzaam herstel. Ook heb ik rustig aan gedaan qua bezoek langs laten komen.. en heb ik alleen maar prioriteit bij mezelf en baby gelegd. De rest was bijzaak. Dus je niet schuldig voelen als het huishouden niet op orde is, je niet moeten verantwoorden als je niet op een verjaardag komt, dat soort dingen. Het belangrijkste vond ik dat we als gezin genoeg rust en slaap kregen. Wat natuurlijk relatief is as je net mama bent.. Onze baby lag altijd gewoon in z’n co sleeper te slapen.. had snel een ritme en ik kon dat goed loslaten. Dan pakte ik zelf ook slaap en ging manlief bijv boodschappen doen. Hij was toen een maand vrij en nu ook. Ook heeft mijn man tussendoor wel eens een nachtje op logeerbed geslapen zodat hij even een nacht kon doorslapen. Het grootste verschil is nu dat we al een kleintje hebben van 1,5 jaar. En daar ben ik wel echt benieuwd naar. Hierdoor zal m’n man ook sneller moe zijn, wil je je aandacht natuurlijk ook naar beide kids besteden en ben ik heel benieuwd hoe dat zal zijn.. Maar ik denk dus dat het belangrijkste is dat je dat samen aangaat met je man. Je daar ook afspraken over maakt en ook een beetje op elkaar let. Dus je gunt elkaar dan ook even een rust moment om bij te tanken en dan neem jij alle zorg op je.. en andersom. Het hangt natuurlijk ook heel erg af van hoe jij en je kindje uit de bevalling komen.. als er grote zorgen zijn, is het weer lastiger om meer aan jezelf te denken. Maar je kan echt beter voor een ander zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt. Neem de tijd om aan de nieuwe gezinssituatie te wennen, gun jezelf momenten waarop het even om jou en je eigen behoefte draait, maar ook voor je partner. En alles mag er zijn.. het blijft een rollercoaster. Het feit dat je er nu al zo bewust mee bezig bent, is al heel goed! En als laatste, vraag hulp. Hier ben ik zelf ook niet heel goed in behalve van m’n partner en mn moeder, maar die hebben het vanwege mijn bekkenklachten afgelopen 10 weken al best pittig gehad haha.. In ieder geval, zet hem op en komt goed!!

Ik ben postpartum depressied geweest na mijn eerste en dit werd niet goed opgepakt (praktijkondersteuner zei letterlijk: wacht maar 9 maanden dan zijn je hormonen in balans en is het over). Door ervaring met depressie in het verleden het doorgekomen. Daarom dit keer gelijk bij VK aangegeven dat ik bij de poppoli wil om dit niet nog een keer mee te maken. Daar tot vele inzichten gekomen. O.a. ontdekt dat ik bij de 1e veels te snel weer wilde doen alsof alles normaal was en maar door ging. Dit keer dus echt 2 weken bedrust en echt tijd nemen om bij te komen. Daarna het rustig aan op te bouwen en dan pas weer doorgaan. Dit zorgt er voor dat ik veel hulp zal moeten vragen, maar denk wel dat dit zal helpen om niet overal controle op te willen houden en het perfect proberen te willen doen. Dus mijn tip aan jou: doe het rustig aan en bouw het rustig op i.p.v gelijk door te willen gaan.

Wij krijgen onze vierde: - mijn partner richt zich op de oudste 3 en ik op de baby. We willen grappig genoeg zo min mogelijk oppas voor de andere 3 omdat het leuk is maar ook heel onrustig en daar hebben we daarna meer last van. Dat betekent dat ik na de bevalling 3 dagen alleen in het ziekenhuis blijf. Maar dat het voor hen wel rustiger is - ze behouden hun normale ritme van school/bso/KDV en we houden ze niet extra thuis - kraambezoek doen we op onze eigen manier, wij ontvangen ‘s avonds bezoek geen bezoek en doen het waarschijnlijk heel beperkt. De kinderen gaan voor dat zij hun normale leven kunnen hebben en dus naar sport/zwemles en speelafspraken gaan - ik neem momenten voor mijzelf, dus ik ga zodra het lichamelijk mogelijk is even zelf naar buiten of even boven boek lezen zonder iedereen. Zodat ik heel even ook mijzelf kan zijn zonder al het andere - geboortekaartjes en traktaties heb ik al geregeld, enveloppen zijn geschreven zodat ik zo min mogelijk extra dingen na de bevalling hoef te doen - door eerdere kraamperiodes weet ik heel goed wat ik wel en niet wil en daar blijf ik mij aan vasthouden. Dus onze kinderen krijgen speen op de eerste nacht ondanks dat het wordt afgeraden, slapen in slaapzakken/inbaker dingen want ik krijg stress van die dekentjes en lakentjes. - en voor de rest wordt dit mijn eerste geplande keizersnede dus ik heb geen idee wat mij te wachten staat en dat moet ik helemaal loslaten. - zodra er tekenen zijn dat het niet goed gaat mentaal (na eerste 9 maanden zwaar depressief geweest) geef ik dat meteen aan bij verloskundige of huisarts voor hulp en ga er niet meer door lopen modderen.

Plus mijn man is dit keer zes weken thuis. In tegenstelling tot de vorige keren waarbij hij snel (in het buitenland) aan het werk moest. Ooh en dit zal vast niet populair zijn maar wij willen dus juist niet veel hulp van iedereen. Ik krijg steeds van dat mensen steeds dingen voor ons moeten doen en dat ik dan steeds met bedankjes bezig ben en denk dat ik ooit weer iets terug zou moeten doen. Slaat nergens op maar ik heb ervaren dat ik daar dus juist heel veel stress van krijg haha.

ja hier wel dingen anders gedaan: - geen kraambezoek meer s avonds, omdat baby's dan vaal onrustig zijn en dat bij de oudste super stressvol was; huilend kramperig kindje en ondertussen 'gezellig bezoek' ontvangen - sowieso rustiger gedaan met kraambezoek - langer verlof opnemen; ben het eerste half jaar thuis geweest, ipv bij de eerste nog geen 3 maanden. - mijn man is de eerste weken thuis gebleven; zo kon ik me richten op de baby leren kennen, voeden etc. en m'n man zich meer op onze oudste richten. Gaf heeeel veel rust 😊 - met slaapjes; White noise en inbaker slaapzakje (kende ik bij de oudste niet) en toch soms even laten huilen. Iets wat ik bij de oudste echt niet deed, maar waar je met 2 kids niet altijd aan ontkomt en wonderwel lag ze dan soms opeens al te slapen!

Bij mijn tweede heb ik zeker dingen anders gedaan: - geen kraambezoek de eerste 3-4 weken (alleen mijn moeder, broer en zus). - geboortekaartje pas na 3 weken verstuurd. Belangrijke mensen wel alvast een berichtje gestuurd natuurlijk - minder ‘moeilijk’ doen over slaapjes / eten: mijn kind volgen ipv schema’s etc. Sowieso veel meer mijn kind volgen in alles.

Oja en minimale uren Kraamzorg, gaf mij zoveel meer rust!

Ik heb niet percee slechte ervaringen van de eerste keer maar daarom wel geleerd wat ik weer wil doen. - bezoek regelen doet mijn man. Zo hoef ik niet onnodig dingen te regelen. Tuurlijk in overleg maar ik kon op dat moment echt niet bijhouden of er al iemand kwam die dag. - sowieso eerst alleen familie en naaste vrienden die we zelf willen. - geen bezoek in de avond. Vond het in de avond fijn om zelf te bepalen wat we deden. - wil rust en regelmaat voor mn oudste zoontje. Hem betrekken bij de zorg voor zn zusje en als het kan ook tijd met hem alleen. - na een paar weken weer langs de fysio voor mn bekken en onderkant. Heb best zwaar werk in de zorg dus vond de overgang van net moeder zijn en binnen 3 maanden weer vol aan de bak heftig voor mn lichaam. Verder ga ik erg op gevoel. Doen waar ik en mijn gezin behoefte aan hebben.

Bedankt voor de reactie iedereen! Fijn om de verschillende tips te lezen kan hier zeker wat mee. Verder vroeg ik mij af of jullie ook extra vitamines slikken postpartum en welke?

ik ga de supplementen van sups nemen. rise, balance en alive! ook visolie met vitamine d van artic blue

Grappig dat dit zo verschillend is. Ik had juist meer kraamzorguren nodig bij de eerste en was blij dat ik die extra uren ook kreeg! Dus ga dit keer zeker de maximale kraamzorg uren afnemen.

Minimum is 0 uren :) voor de mensen die denken dat er een verplicht minimum aantal uren is

Leuke tips als je van natuurlijke middelen en selfcare dingetjes bent: arnica olie op je buik smeren kan helpen tegen naweeën en beurs gevoel/spierpijn. En je kan eventueel arnica pillen slikken voor extra ondersteuning. En castor olie + bellybinding voor vocht afvoer en ondersteuning. Je hebt postpartum masseuses die je heerlijk in de watten leggen en eventueel je buik kunnen inbinden met een lange doek.