Weinig rust kunnen nemen

Ik heb helaas alles weer zelf moeten doen, mijn man was toen net begonnen met zzp'en en stond er daardoor alleen voor. Moest kinderen naar school brengen en alles doen in huis. Heb echt een zwaar jaar gehad en ben nu weer zwanger maar heb dit keer besloten om minimaal 2 weken rustig aan te doen. Mag mijn man ook gewoon wat doen, mannen beseffen niet hoe zwaar het lichamelijk kan zijn

Ik ervaar dit al zonder andere kindjes in the mix... man met eigen bedrijf dus moest ook gelijk weer aan de bak. Erg heftig en enorm onpraktisch als je bekkenklachten hebt. Heb me erg onbegrepen en alleen gevoeld. Gelukkig heeft hij daar iets van opgepikt en vertrok hij sindsdien op zijn minst in de ochtend iets later zodat ik in elk geval aangekleed en met alle spullen voor de dag - en de kleine - beneden zat wanneer hij vertrok en ik niet telkens de trap op en af moest. Benieuwd hoe het verder gaat, aangezien hij terug wil naar zijn "officiële" werktijden.

Ervaar dit inderdaad ook terwijl hij onze eerste is! Mijn partner is zzp’er en we hebben daarnaast een eigen bedrijf. Gelukkig wel veel begrip en hulp vanuit mijn partner. Maar merk dat het huishouden + een kleine + het bedrijf runnen nog niet goed in het nieuwe ritme past en ik aan weinig dingen toe kom. Dus dat is even zoeken nog!

Mijn hoofd blijft zelf aanstaan. Ookal hoeft het niet. Deze week is kraamhulp er well en we hebben haar 3 uur. Maar we wonen in een klein huis dus ze kan ook veel doen. Maar als ze weg is dan ga ik toch weer dingen ondernemen want ik voel me schuldig.. mijn hoofd blijft gewoon doorgaan terwijl mijn lijf rust nodig heeft

Oh wauw dat lijkt me heel pittig. Ik lees ook iemand met bekkenklachten. Ik snap dat het anders is als je partner zzp' er is, maar na 1 week alles weer alleen doen met ook nog 2 peuters erbij is echt niet goed voor je herstel. Ik zou toch proberen dit anders te verdelen, anders heb jij (en indirect je partner en jullie kinderen) hier alleen maar veel langer last van, daar wordt niemand gelukkig van. Succes in ieder geval!! Hier (om te laten zien dat het wel anders kan) gelukkig een heel ander verhaal: puberdochter, dreumes die nog niet kan lopen en een baby nu en ikzelf bekkeninstabiliteit. Mijn partner doet juist extra veel in huis, neemt na 4 weken vrij extra verlof en doet het meeste met de andere kinderen zodat ik mij volledig kan richten op herstel.

Superfijn voor jou dat het in jullie geval inderdaad anders kan. En je hebt gelijk dat het voor het herstel zeker niet goed is. Maar het zinnetje "om te laten zien dat het wel anders kan"; als ik voor mijzelf spreek... dit besef ik zeer goed. Maar helaas is voor ons de optie van 4 weken vrij nemen plus nog verlof opnemen om thuis te kunnen zijn er niet. Zou hij ook voor een baas werken, was de situatie inderdaad heel anders en was ook hij veel liever thuis. Je kan de situaties zzp/eigen bedrijf/loondienst totaal niet met elkaar vergelijken als je het mij vraagt. Ten minste, niet in ons geval, waar niet de mogelijkheid is om meerdere weken thuis te blijven. Gelukkig doet ook die van mij wel wat hij kan en zijn mijn ouders erg begaan, maar wij zullen echt op andere manieren creatief moeten zijn en vooral moeten accepteren dat het huis nu even niet zo opgeruimd zal zijn als anders.

Ja ik snap dat het echt heel anders is met een eigen bedrijf/als zzp'er, lijkt me echt ingewikkeld om daar samen een oplossing voor te vinden. Ik bedoelde het ook echt niet belerend ofzo hoor! Heel veel respect voor alle gezinnen, en met name vrouwen, die in een situatie zoals de jouwe zitten. Ik triggerde vooral in jouw berichtje op de zin "mijn man werkt weer, deze gaat er ook soort van vanuit dat alles maar weer gaat zoals het moet gaan (dus alle huishoudelijke taken weer doet)". Pittig voor jou en niet helemaal realistisch en eerlijk van je man. Als snap ik ook wel dat het voor mannen veel minder zichtbaar en niet voelbaar is het herstel. Veel sterkte in ieder geval en ik hoop dat je genoeg hulp kunt krijgen van je man en je ouders.

Zo vatte ik het ook niet op hoor, elke situatie is nu eenmaal anders. 😉 Ik hoop voor ons allemaal dat we er goed uit gaan komen! En wat je zegt is het hè, alleen wij voelen het, dus ze hebben (gelukkig) ook geen idee en dat kan ik die van mij in elk geval niet kwalijk nemen. Gelukkig draait hij ook beetje bij beetje bij en doet hij echt wel zijn best om hier zo goed mogelijk te ondersteunen. 😊

Mijn man is in de kraamweek thuis geweest + 2 weken extra en de dag dat de kraamhulp de deur uit was werdt mij al gelijk gevraagd of ik naar de winkel toe kon gaan met peuter en baby. Net zoals ik gewoon weer hard woord krijg als het een bende is in huis. Iedere keer als ik zei dat hij ook wat kon doen zolang hij thuis was, werdt het gegooid op " ja maar straks ben ik werken dan moet je het ook alleen kunnen" aldus het smoesje om 2 weken vakantie te vieren en ik? Ik heb ondertussen alweer meerdere malen gehuild... van boosheid,Van hormonen of gewoon omdat ik zo'n lakse onbegripvolle man heb? Ik weet het niet, maar laat hem maar werken. Dan kan ik me ook niet kapot irriteren omdat hij niks doet... nee, rust nemen zit er hier niet meer in.

Oh nee, wat verdrietig! Hier heeft het ook even wat strijd en soortgelijke situaties opgeleverd. Heeft me zo veel verdriet gedaan. Uiteindelijk is het hier gelukkig nu wel oké, ik gun jou dat ook. Denk je dat je het nog op een rustig moment bij hem kan aankaarten?

Omg. Dit lijkt mij de hel op aarde: en daar heb je dan kinderen mee.. Sorry maar ik vind dit echt beneden alle peil. Sterkte ermee 💕

Hellaas heb ik het al meerdere malen op een rustig moment aangekaart maar dit gesprek liep iedere keer dood. Hij wil zijn 40 uur werkweek dan wel met mij ruilen( want oh dat is zo zwaar, 40 uur werken en dan niks doen?!)of ik moet het eerst maar eens goed doen voor dat hij wil helpen... zulke dingen worden dan gezegd. Dus de volledige werklading en zorg blijft op mij neer komen, er is altijd wel een andere "reden".

Sorry maar ik vind het echt niet normaal hoe er gesproken wordt. “Jij moet het eerst maar eens goed doen voordat je hulp krijgt”😤 deze uitspraak is echt onacceptabel! Overdag ben je druk met twee kids maar dan nog betekent het niet dat JIJ alles moet doen. Wat hebben jullie met elkaar afgesproken voor als hij weer gaat werken? Hebben jullie bepaalde taken verdeeld? Dat is echt belangrijk, maar ook accepteren dat sommige dingen nu even niet kunnen of tijd nodig hebben.

Jeeetje wat schrik ik hier van 😰 Die eerste dagen kreeg ik ook amper wat gedaan in huis, ondanks dat we een heerlijk lief en rustig mannetje hebben. Ritme begint nu eindelijk pas een klein beetje te komen. Dan is hij ook pas de eerste en loopt er niet eens nog een peuter rond. Ik kan mij voorstellen dat je daar alleen al je handen aan vol hebt! Het huishouden erbij runnen is niet niks. Je bent een top mama en je doet het super! Alles kost nu extra tijd en vooral ook extra energie, vergeet dat niet! Hopelijk krijgt je partner hier ook nog wat meer begrip en inlevingsvermogen in..