Wennen aan moederschap

Heel erg herkenbaar!

Heel herkenbaar! Had dit ook toen ik bevallen was van de oudste. Je zal je weg erin vinden, komt echt goed! Maar het is wel belangrijk om vertrouwen te krijgen in jezelf, je partner/andere verzorgers maar ook je kindje! Vergeet ook niet om een keer te ontspannen, en iets voor je zelf te doen. En nee, boodschappen doen zonder baby telt niet mee 😛Makkelijker gezegd dan gedaan, I know, been there! De key was eigenlijk meer los laten, maar goed dat gaat niet zo 1-2-3, maar is wel belangrijk want als je te lang op 100 gaat dan houd je dat misschien niet lang vol. Ik raakte mede hierdoor overspannen, dus probeer ook op tijd aan de bel te trekken als je merkt dat het slechter gaat. Succes en het komt goed!

Hoelang heeft het geduurd tot tot je een beetje los kon laten. Het idee alleen al om hem bij iemand alleen te laten maakt mij helemaal angstig. Wel heel fijn om te horen dat het herkenbaar is en ook weer over gaat. Geeft mij hoop.

Hoe ga jij ermee om?

Heel herkenbaar, hoe ermee om te gaan geen idee. Doe gewoon door, bedenk mij net dat ik misschien is een keer vaker wat voor mijzelf moet gaan doen als mijn vriend zijn papa dag heeft .

Wanneed ga je weer aan het werk? Ik merk dat omdat ik wel moet werken ik haar wel los moet laten en bij de oma's achterlaat. Omdat het moet, ga je wel. En dan went het langzaamaan

Door haar af en toe, als ze goed wakker is en het ook kan, aan iemand even te geven om vast te laten houden. Dat nu al best vaak gedaan en gaat steeds makkelijker. Vooral de opa's en oma's die ook gaan oppassen. Ik moet vanaf volgende week weer werken en ben laatst met m'n vriend een avond weg geweest. Vond het vreselijk om haat achter te laten, maar het was zo fijn om er even uit te zijn zonder 'baby'. Ik dwing mezelf af en toe die drempel over te gaan. Ik hoop dat het daardoor steeds makkelijker wordt. Deze week nog lekker veel knuffelen en vanaf volgende week MOET ik haar wel loslaten. Iedereen zegt dat het goed komt, dus daar ga ik vanuit!

Ik werk momenteel niet om fulltime voor mijn zoontje te zorgen.

Precies dit! Ik heb nu spijt dat ik bij de oudste zo panisch was want als dat niet zo geweest was had ik mij waarschijnlijk veel relaxter gevoeld

Herkenbaar. Mijn ervaring met onze oudste is wel dat het beter gaat worden zodra ze ouder worden. Af en toe opa en/of oma in huis zodat ik wat meer mijn handen vrij heb vind ik al heel fijn.

Heb je nog meer kids en merkte je verschil bij je tweede. Iedereen zegt dat het normaal is bij je eerste kind en dat je bij de tweede vanzelf veel relaxter bent.

Het ging heel geleidelijk. Ik had veel hulp van mijn moeder en schoonmoeder destijds (en nu nog trouwens), en mijn partner deed ook veel. Maar ik stond er wel altijd bij in het begin en wilde alles controleren en dat het op een bepaalde manier gebeurde. Dat heeft eigenlijk best lang geduurd, ik werkte ook thuis (begin corona tijd) dus als ze oppasten was ik in de buurt, dat hielp niet echt mee. Ik had ellenlange lijstjes in mn hoofd van wat er nog moest gebeuren, spullen die we moesten kopen of nodig zouden hebben en zat de hele tijd af te vragen of alles wel goed was, nooit rust in mijn hoofd, dat was lastig. Hier heb ik nog steeds wel last van, maar veel minder gelukkig. Hoe ouder ze worden hoe meer je erin groeit denk ik en dat je ook inziet dat ze wel wat kunnen hebben die kleintjes. Ben nu weer mama van zoontje (3m) en ben nu echt veel relaxter.

Dit had ik in het begin ook heel erg! Bij mij werd het beter nadat ons zoontje na 2 maanden op zijn eigen kamertje ging slapen, dan ben je net een tikkeltje minder alert. Met 2 oordopjes in hoorde ik hem nog steeds in de andere kamer maar kon ik zelf ook beter slapen. Het vertrouwen, dat alles goed gaat, ook als jullie gaan slapen moet groeien denk ik. Je zou e.v. nog een slaaptabletje op natuurlijke wijze b.v. met valeriaan, in kunnen nemen. Dan haal je een beetje de spanning eraf. Ik kan je verzekeren dat je je baby echt op tijd zal horen maar dan krijg je zelf ook de nodige rust.

Heeel herkenbaar. Ik ben ook nog zo zoekende. Onze dochter slaapt nu vaste dutjes overdag. Dit zijn de momenten die ik weer voor mezelf heb. Ik chill hem dan ook lekker op de bank, zoals ik vroeger ook deed! Gewoon weer even ‘mezelf’ zijn.

Heel herkenbaar inderdaad! Ik moet ook echt wennen aan het moederschap en mis vaak mijn oude leven. Ik vind het lastig om tijd voor mezelf te maken en merk daardoor dat ik mentaal moe begin te worden. Ik heb gelukkig vrij weinig moeite met mijn kind bij anderen laten, ik vond alleen de opvang een klein beetje lastig. Zeker bij zijn vader laat ik hem met een gerust hart achter. Maar ik merk alsnog dat het lastig is om tijd voor mezelf te vinden, zeker nu ik weer aan het werk ben. Onze baby slaapt nog niet zelfstandig, dus elke avond ga ik samen met hem in bed liggen tussen 20:30 en 21:30 en overdag slaapt hij ook alleen op iemand. Het kind zit dus eigenlijk bijna altijd aan me geplakt 🤡 Ik heb wel van veel mensen gehoord dat dit echt voorbij gaat. Er wordt wel eens gezegd “9 maanden in mama, 9 maanden op mama, 9 maanden rondom mama”. Denk dat dat wel klopt. Uiteindelijk zul je steeds meer en meer dingen weer op kunnen gaan pakken, komt er meer ritme in en voelt het hopelijk weer een beetje als je “oude leven”. Zo zie ik dat bij anderen in ieder geval wel.

Ja inmiddels hebben we een tweede kindje en dat is zooo anders! Ben nu veel relaxter inderdaad (nog steeds wel een stresskip maar dat is gewoon karakter)

Ik nu juist andersom haha. Bij mn eerste ging die al snel uit logeren omdat ik dan vroeg moest werken. Nu het idee dat ze uit logeren gaat krijg ik het al benauwd van. Misschien verschil jongen meisje? Ik weet het niet. Het is een drempel die ik vast binnenkort over ga want vind soms even zonder kindjes stiekem ook wel fijn. En des te leuker om ze weer op te halen! 🥰

Oh wat fijn. Ik wil nu dus bewust geen tweede omdat ik denk dat ik het echt niet aan kan. Twee keer zoveel stress lijkt het me 😬

Nee joh dat is echt niet zo! Het scheelt zo erg dat je alles al een x hebt meegemaakt.. is echt een wereld van verschil! 2e kindjes zijn heel vaak ook een stuk relaxter/makkelijker zie ik bij ons en om me heen. Maar snap dat t nu allemaal nog moet landen en gewoon wennen is. Het is echt verandering om moeder te worden! Geef jezelf de tijd om te wennen 😊

Dit is voor mij ook heel herkenbaar. Ik ben er eergisteren (huilend) mee naar de huisarts geweest. Ik sliep niet meer vanwege constante zorgen en het ‘aan’ staan en was helemaal uitgeput. Nu aan de slaapmedicatie om een klein beetje bij te tanken want ik had echt 0,0 energie meer. De huisarts zegt dat ik haar moet leren los te laten en vaker even bij mensen moet laten om iets voor mezelf of samen met partner te doen, ze heeft gelijk maar het lukt me zo slecht. Ik wil er gewoon 24/7 voor haar zijn. Ik mis ook regelmatig mijn oude leven en ik mis mijn partner ook heel erg. We praten er wel veel over en weten allebei realistisch gezien dat dit tijdelijk is en er ook wel een beetje bij hoort. Het is niet niks! Over 1,5 maand ga ik aan het werk en moet ze 2 dagen naar de opvang, nu al buikpijn!!!!! Ik heb dus geen tips voor je maar wel heel veel herkenning en dat is soms ook gewoon even fijn om te horen. Het komt echt wel weer goed en je oude leven zal niet meer terugkomen maar wel een heel mooi nieuws gebalanceerd leven als moeder maar ook als jezelf. 💖