Zijn er hier meer bewust alleenstaande moeders?

Mijn kleine ging afgelopen week naar de opvang voor een wendag. Het was 1,5 uur. Hij heeft gespeeld en zelf een half uurtje geslapen. Was zo trots op hem en vanaf vrijdag ga ik hem weer brengen. Alleen ik heb een mega groot probleem en dat is dat meneertje geen fles pakt en nu opeens ook allergie heeft voor kunstvoeding. Hij is nu 4,5 maanden en ik geef nog steeds borstvoeding maar weet niet hoe ik het moet aanpakken en moet ook een nieuwe baan vinden, allemaal zo stressvol. Hij kan nu oprollen en ik kan hem echt geen sec uit het oog verliezen want meneer gaat op zijn buik liggen en doet vol zijn gezicht op de grond en kan dan amper ademen. Voor de rest ik heb door de stress huiduitslag me hele lichaam zit er onder. En de vader van me kind is me aan het terroriseren. Maar voor de rest gaat het goed en we zijn nog lekker van elkaar aan het genieten 🥰🥰🥰 iedere dag wordt ik meer en meer verliefd op me kleintje ben zo blij met hem. En Ohw ja, heb last van mega veel hartuitval maar geen tijd om naar de kapper te gaan.

Wat goed van de opvang! Fijn gevoel he als je weet dat het goed gaat daar. Kolf je ook? En heb je al wel flesjes aangeboden? De MAM flessen pakken baby's die bv hebben gehad heel goed. Body pakte die ook meteen, en anders de brede hals flessen van dr Brown? Die gaan hier ook goed. Zijn ze meer gewend om breed/groot op aan te happen. En qua allergie zou ik zeker even de dokter vragen voor welke kunstvoeding. Ik ben ook begonnen met een nieuwe baan dus ik snap je helemaal hoor! Maar als alles loopt ben je zo blij en trots dat t allemaal is gelukt! 💪🏼 En ja dat rollen haha! We hebben hier een buik slaper sinds een paar dagen😅 dood eng maar hij is echt sterk genoeg om zn hoofdje te draaien en ik kan hem terugleggen wat ik wil. Ik knipper 1x met mn ogen floep daar gaan ze weer haha! Zijn er ook al bij meer mama's tandjes gespot?? Hier de 1e dus de borstvoeding gaat nu echt afgebouwd worden 🙈.

Nog niet! Body is er snel bij 😲 Zody bijt wel overal op maar nog geen tandjes te zien.

Ja joh! Ik dacht ook al huh nu al? Maar ja er zit echt een puntje! Waar blijft de tijd joh het gaat zoooo snel!

Ja bizar hé!!! Ze worden ook steeds meer een eigen persoontje 🥰

Hebben jullie soms ook dat je je zo fragiel/kwetsbaar voelt omdat je maar met z'n tweetjes bent en omdat jij de enige bent die de klein heeft?

Wanneer heb je voornamelijk dit gevoel? Ik herken het namelijk niet direct vooral omdat ik weet mocht er wat met mij of Noud gebeuren/ zijn dat hulp dichtbij is (een vriendin is mijn buurvrouw) en ouders/ opa en oma/ andere vrienden wonen nog geen km weg. Dit geeft veel rust. Ik heb via mijn digid wettelijk vastgelegd dat mijn ouders voogd zijn als er wat met mij zou gebeuren (mijn ouders zijn 53 en 55) dus leeftijd technisch zou dat geen problemen geven. Dit zijn denk ik over het algemeen geen dingen waar mensen met een partner gewoonlijk al zo vroeg bij stil staan maar ik vond het in mijn situatie toch wel belangrijk. Wel merk ik dat ik nu onbewust soms wel wat voorzichtiger ben, met het idee nu niet meer alleen voor jezelf te leven.

Ik heb het vooral als ik niet bij hem ben. Soort van constant zenuwachtig gevoel. En bedenk dan van allerlei doemscenario's. Niks voor mij want ben normaal heel nuchter. Zal wel bij het moederschap horen. En idd voogdij vastleggen is ook slim. Ik heb het wel besproken maar nog niet vastgesteld. Dat voorzichtiger herken ik ook wel. Zo min mogelijk risico's nemen haha. Het is wat dat alleenstaande mama zijn. Ik wil Zody wel een hondje geven als hij 2 jaar wordt. Omdat een broertje of zusje er waarschijnlijk niet in zit heeft hij dan toch een soort buddy voor het leven.

Ik herken wel dat ik het lastig vind dat we maar met zn tweeen zijn en ons 'systeem' dus heel klein is. Ik heb zelf geen broers of zussen en mijn moeder is al 76 dus ik vind het wel lastig wat betreft het aanwijzen van een voogd. Hiervoor zou ik dus vrienden moeten vragen maar dit vind ik nogal wat. Het is een behoorlijk groot iets wat je iemand vraagt. Ik ben daar dus nog niet uit. Verder ben ik zelf dus enig kind en merk ik dat ik het nu dus onprettig vind dat ik geen broers of zussen heb waarmee ik dit soort dingen kan delen. Maar ook het verdriet bv als mijn moeder overlijdt en alle bijkomende regelzaken. Je bent in dat geval meteen helemaal alleen. Ik zou dolgraag willen dat mijn systeem wel groter wordt, zowel voor mij als voor mijn dochter. Maar ja een partner kan je niet afdwingen, die komt op je pad of niet. En een tweede kindje lijkt me geweldig maar ook super zwaar in je eentje. Bovendien heb ik daar ook geen jaren meer de tijd voor gezien mijn leeftijd. Dus ja dat kwetsbare herken ik op dat vlak heel erg en blijf ik ontzettend moeilijk vinden. Als ik er te lang bij stil sta ga ik me ook (weer) schuldig voelen dat ik mijn moederwens op deze manier in vervulling heb laten gaan. Dan komen de vraagstukken: ben ik egoïstisch weer naar voren. 😔

Snap helemaal wat je bedoelt. De keuze voor een kind blijft altijd een egoïstische denk ik. Mijn kringetje is iets groter maar ook niet heel groot. Voornamelijk mijn ouders en 2 zussen. Waarvan 1 zus in dezelfde woonplaats maar mn ouders en andere zusje wat verder weg. Ik probeer die kring ook wat uit te breiden. Het is lastig en je blijft heel kwetsbaar met z'n tweetjes.

Ah ja ik lees vaker dat vrouwen last hebben van doem gedachten (intrusive thoughts), gek he wat het brein kan doen. Wat ik wel lees is dat het bij een gezonde binding met je kindje hoort maar voor jezelf is het wel heel vervelend. Ik zie ook soms wel topics hierover voorbij komen. Ah ja ik denk dat het wel heel leuk is een hondje. Wat je zegt echt een vriendje tijdens zijn jongere jaren.

Ik wil wel geloven dat het dan wel lastig is… en natuurlijk hoop je dat het totaal niet nodig is om er wat mee te moeten. Het is inderdaad niet zomaar wat en ook geen onderwerp wat je maar zo met jan en alleman aansnijd. Ja dat lijkt me heel lastig, om zulke dingen dan niet met iemand te kunnen delen. Maar geloof me broers en zussen zijn soms ook niet meer dan alleen aan je gerelateerd. Maar het feit dat ze er helemaal niet zijn maakt het toch wel een gemis in dat soort situaties. Het is tegenwoordig zo lastig om je steunsysteen uit te breiden (als ik voor mezelf spreek). Het lijkt soms wel onmogelijk om nieuwe relaties aan te gaan (ook gewoon vriendschappelijk), of dat is een kronkel bij mij 😂🤭 En nee een partner is al helemaal lastig 😅 Ja dat schuldgevoel is soms wel herkenbaar. Vooral wat je zegt met het oog op de toekomst, als er geen tweede komt dan zijn ze net als jij beschrijft ook zo alleen. En natuurlijk een netwerk kan je ook zelf opbouwen, maar denk dat het toch anders is dan als het je broers/ zussen zijn.

Geen gekke gedachte hoor! Soms wel soms niet. Meestal vind ik het wel heerlijk dat we met z'n tweetjes zijn. Maar in mijn geval zijn er natuurlijk wel een "verwekker" en halfbroer en zus die van niets weten. (Blijft een heel gek idee) maar je weet nooit hoe en wat de toekomst brengt natuurlijk. Mijn moeder is dichtbij en is er heel vaak, maar mijn broers ook niet veel hoor. Die zie ik ook vrij weinig. Dus ik heb ze wel maar keer oppassen oid doen ze niet en dat vind ik oké. Qua voogd ook nog niet over nagedacht of besloten... is idd wel ergens belangrijk natuurlijk. Maar ik vind het heerlijk, ons eigen kleine gezinnetje met 3 poezen en onze eigen tradities maken en ons eigen ding doen.

Misschien een vraag die je liever niet beantwoord maar heeft de verwekker Body wel erkend of (net als in mijn geval) ook niet?

Nee godzijdank niet! Hij wil er niks mee te maken hebben.

Hoe gaat het inmiddels met alle moeders en baby's? Merken we al wat van sprong 5? 🥴😅

Hier gaat het zijn gangetje. Noud is nu 24 week. Hij is deze week twee dagen 2 uurtjes wezen wennen bij de gastouder omdat ik 17 september weer begin met werken. Het ging gelukkig heel goed, heeft daar goed gedronken en was mooi naar haar aan het lachen. Ik was er een beetje bang voor want hij is nog steeds wel wat huilerig wat vreemden betreft. Voor mezelf was het wel even slikken omdat je hem toch bij iemand achter laat die je eigenlijk niet kent maar ze stuurde fototjes en appjes dat het goed ging dus dat stelde gerust. De sprongetjes volg ik eigenlijk niet, ik heb ook niet het idee dat hij er heel veel van laat zien behalve misschien iets meer onrust in de nacht (hij wordt een keer extra wakker). Hij heeft nu ook zijn eerste tandje dus dat is wel heel schattig 🤭 Hoe is het met jou en Body?

Hier is het even chaos. Druk met klussen en gister overgegaan naar het nieuwe huis. Ik had het allemaal een beetje onderschat 🥴 Zody doet het goed. Qua sprongetje niet heel veel gemerkt. Wel komt hij snachts weer om de 4 uur voor de fles ipv 6 uur ertussen. Misschien dat dat er mee te maken heeft. Hoe is het met jou en Body?

Ohh wat fijn dat dat goed gaat! Ik snap je hoor het is niet niks om je kindje ergens achter te laten. Hoeveel dagen ga je werken? Hier begint de eenkennigheid nu eigenlijk pas maar vermoed dat dat ook een beetje aan z'n mood ligt. Ik merkte ook weinig qua sprongetjes maar deze is heel heftig en heel herkenbaar als ik alles zo lees poeh! Echt soms krijsen uit het niets en niet willen slapen overdag. Hoop dat dit snel voorbij gaat maar de ontwikkeling gaat ook zo mega hard. Rollen, brabbelen, hij krijgt denk ik binnenkort al z'n 3e tandje 😳. Ik ben wel helemaal gestopt nu met borstvoeding zo'n 2 weken en slaapt nu meestal door van 19.00 a 19.30 tot 6 a 7. (De uitzondering daar gelaten) Hij eet al lekker groenten fruit en brood nu 2 dagen! Wat dat betreft gaat t super.

Poeh meid dat is ook niet niks allemaal! En je doet het maar wel allemaal even! Heb je wel hulp??? Hoe doe je dat met flessen dan snachts? Hoeveel ml krijgt hij dan? Hier heel goed behalve even dus laatste week. Zitten dus volgensmij vol in sprong 5. Heftigggg! Maar verder is het een mega lieverd en heel makkelijk nu dus hoop dat hij snel weer zichzelf is.