Hallo lieve vrouwen,
Ik ben inmiddels 13+6 en voel me nog steeds fysiek (en mentaal) erg slecht. Misselijk, moe, somber, angstig. Ik ben het liefst alleen omdat ik niemand tot last wil zijn en prikkels om me heen al snel te veel zijn, maar dat gaat vaak niet. Ik kan mijn vriend sinds de laatste 1-2 weken nauwelijks nog om me heen verdragen. M’n tolerantie voor het beroerd voelen lijkt inmiddels z’n tax bereikt te hebben. En dat uit zich dan naar hem denk ik? Ik vind hem ineens niet meer leuk terwijl ik 1,5 week geleden nog stapel gek op hem was. Bij mijn eerste kindje (nu 2,5jr) begon ik me rond 13/14 weken beter te voel (misselijkheid nagenoeg weg en meer energie) maar tot nu toe merk ik daar nog niks van nu. Ik begin inmiddels een beetje in paniek te raken merk ik, angst dat het de hele zwangerschap zo blijft en ik er niet van kan genieten. Want tot nu toe geniet ik er echt nog niet van en dat maakt het ook moeilijk om blij te zijn en te verbinden met dit kindje in m’n buik..
Zijn er meer vrouwen die dit herkennen/ook hebben? Of van een eerdere zwangerschap?
Liefs van mij