39 en onverwacht zwanger...

Ik word volgende week 35 en ik ben ongepland zwanger geworden van mijn vriend die ik net zolang ken als dat ik zwanger ben. Binnen 3 dagen hebben wij besloten voor elkaar en voor de kleine te gaan. Ikzelf heb geen moment getwijfeld, ook al riep ik al ruim 10 jaar dat ik geen kinderen wil. Ik heb mijn eerste echo op mijn verjaardag en wij vinden het allemaal heel spannend. Mijn advies, hoe moeilijk het misschien ook is, probeer rustig te blijven en ervan te genieten en wacht het rustig af. Xxx

Hoi. Ik was 38 toen ik onverwachts zwanger werd. Niet alles liep van een leie dakje in het begin. Mijn man wou ons kindje niet en dat zorgde voor de nodige twijfels bij mij. Zou ik het wel kunnen? Zou het wel passen in mijn of ons leven? Nu 2.5 jaar later alles met een heel groot hart. Er kwam nog een kleintje bij die ondertussen 1.5 is en inmiddels nog eentje onderweg. Naar mijn inziens is het moedergevoel 1 van de meest oprechte liefdes die je kan hebben. Het zal je verbazen hoe graag je zo n kleintje kan zien. Alles komt goed.

Hoi! Ik was ook 38 en spontaan zwanger en ken ook mijn vriend net zolang als dat m’n eerste kindje oud is en nu op m’n 42ste weer zwanger, wat een blessing! Ik hoop dat je de rust kunt vinden en kunt genieten en als je het hartje niet hoort niet gelijk stressen want kan dus zijn dat het ‘gewoon’ nog even te vroeg is 🙏🏼 wacht inderdaad af, aan tijden en weken moeten we ons overgeven want dat kunnen we helaas niet veranderen en probeer elk momentje dat je hebt even de focus te leggen op je buik en wat daarbinnen gebeurd en daar je rust misschien uit te halen? Maar snap je hoor, tis allemaal zo spannend, hou je taai 🍀!!

Hier ook een leeftijdgenoot: 38 en spontaan zwanger voor het eerst. Ik voel me tegelijk zelfverzekerd en rustig als ook onzeker want er kan vanalles misgaan. Ik houd me vast aan dat het rustig en goed voelt in mijn lichaam... Maar geen idee hoe ik me straks voel als ik weet wanneer ik een echo kan doen ;-)

Ik ben 32 en ook onverwacht zwanger geworden. Ik heb al 2 kinderen een van 5,5 en een van 1,5 jaar oud. Hele lieve maar zeer pittige mannetjes😅 Ik heb ook af en toe angstige gevoelens en twijfels of ik het wel aankan.. mentaal en fysiek. Ik heb namelijk aan mijn laatste zwangerschap het een en ander aan fysieke klachten over gehouden. Op momenten dat mij de angst bekruipt dan neem ik even een moment om met mijzelf te zitten en goed te doorvoelen wat ik voel. Ik kom meestal tot de conclusie dat de angst gevoelens en de onzekerheid uit mijn hoofd komen en niet meer dan gedachten zijn. Als ik verbinding maak met mijn hart dan voel ik heel veel dankbaarheid dat ik zoiets bijzonders nog eens mee mag maken.. luister vooral naar je hart en minder naar je hoofd! Heel veel succes en hopelijk voel je je snel beter 🍀

Ik ben 38 (aanstaande vrijdag 39). Mijn vriend en ik zijn nu iets meer dan een jaar samen. Allemaal heel snel gegaan. Ik ben vandaag 7 weken. De paniek breekt bij mij ook regelmatig uit. Hoe gaan we dit doen? Wat moet er allemaal gedaan worden? Hoe gaat de omgeving reageren? Is alles oké met het kindje? Ik blijf tegen mezelf zeggen: het komt goed, het gaat goed en blijf rustig. Weet dat je niet alleen bent 😘

Hai hai ik ben 37 en zwanger van mijn derde kindje. Ik wil je meegeven dat heel veel vrienden/bekenden van mij (Amsterdam, hier worden we laat moeder) natuurlijk zwanger zijn geraakt tussen 37 en 41 jaar oud en dat alles goed is verlopen! Maak jezelf niet gek want stress maakt meer kapot dan je lief is💗 heel veel kracht toegewenst en ik hoor graag hoe jouw reis verder verloopt🫶🏼 liefs💕

Hoii Ik begrijp je, ik ben ook 39 jaar, 7 weken zwanger nu. Ik ervaar ook onrust en angst. Het helpt mij om mezelf er continu aan te herinneren dat vrouwen hiervoor gemaakt zijn. Het uitgangspunt is niet dat het mis kan gaan maar dat je een kindje op de wereld gaat zetten. Daarnaast ken ik best wat vrouwen die niet erg gezond geleefd hebben voor en zelfs tijdens hun zwangerschap en daar is het ook allemaal goed gekomen. En nu je het weet kun je wel rekening houden met de baby in je buik, die controle over jezelf heb je nu wel. Probeer gezond te eten, neem je foliumzuur en visolie dagelijks in, etc. Vandaag had ik mijn eerste echo en ik merk wel dat me dat wat rust gegeven heeft. Als er bij jou nog niet meteen een kloppend hartje te zien is dan plannen ze kort erop weer een echo, maar ze kunnen wel kijken of de groei klopt en of het er verder allemaal goed uit ziet van binnen. Succes met alles! We kunnen dit!

Hallo! Hier ook onverwacht zwanger. Ik rookte, dronk veel koffie, slikte geen foliumzuur etc. Maar daar kan ik nu niets meer aan doen. Sinds de test alles meteen omgegooid en niet te druk proberen te maken om wat er al 'mis' is gegaan. Ik wilde absoluut nooit meer zwanger raken. Mijn 1e kindje is na 40 weken stilgeboren. Mijn 2e kindje is gelukkig kerngezond en wel, maar door mijn trauma met de 1e vond ik het zwanger zijn en de bevalling zo traumatisch dat ik het absoluut niet meer wilde meemaken.... but here we are! Ik merk anderzijds dat ik ook wel mentale veerkracht heb gekweekt door wat ik heb meegemaakt en dat zodra de zorgen toeslaan ik mezelf beter 'halt' kan roepen en me op het hier en nu probeer te focussen en de rest los te laten. Dat helpt mij veel. Het is weer een hele bijzondere periode en die dankbaarheid probeer ik ook vaak te voelen.

Ik ben 38 en met ivf zwanger geworden. In april een missed abortion gehad. Ik heb bewust gekozen om alleenstaande mama te worden. Doordat ik lang ziek ben geweest, niet opengestaan voor de liefde maar altijd wel grote kinderwens gehad. En daarom nu dus, gezien mijn leeftijd, alleen. Bij mij breekt ook de paniek wel eens uit. Maar je hebt niets te maken met de mening van een ander en je kan het allemaal zo duur maken als je wilt. Het komt echt allemaal goed 🩷

Ik ben 40 en op mijn 37e (3 dagen voor ik 38 werd) voor het eerst moeder geworden. Nu 4+5 zwanger. Bewuste keuze, zeker na een miskraam afgelopen november. Toen is de wens alleen maar gegroeid. Ik voel me afwisselend zelfverzekerd en onzeker. Je bent bang dat je faalt. Ik denk niet dat dat gaat gebeuren, alleen al omdat je er zo bij stilstaat. Hopelijk neemt de onzekerheid af en kun je meer gaan genieten van je zwangerschap.

Hier ook 39 en na een miskraam een februari besloten dat ik het over de gezonde boeg zou gooien en zou gaan afvallen. Is helaas niet helemaal gelukt waardoor ik me nu extra zorgen maken als symptomen ook maar even anders zijn. Bij de vorige zwangerschap had ik ineens geen gevoelige borsten meer wat resulteerde in een miskraam…..