Angst maar ook blijdschap 2e kindje..

Heel herkenbaar en ook: waarom doen we dit? We hebben het toch goed met z’n drietjes?

Ik heb ook het zelfde gevoel. Ben nu 11 weken zwanger van een tweeling en heb een zoontje van 3 jaar. Bij de 1e zwangerschap leek alles soepel te gaan, en bij de 2e meer angst inderdaad. Vooral nu het een tweeling is, heb ik nog wel genoeg tijd en liefde voor mijn zoontje

Heel herkenbaar. Ik kan er ook nog niet van genieten omdat ik met dezelfde gevoelens worstel als jij. Dit heeft ook wel met de vermoeidheid te maken die ik nu ervaar, ik kan me ineens ook niet meer herinneren hoe het voelt om “fit” te zijn. Met deze vermoeidheid kan ik niet eens voor 1 kindje zorgen, laat staan voor 2. Maar ik weet ook dat ik dit bij de eerste had en dat dat na de bevalling verdween. De eerste twee jaar vond ik best pittig en toen mijn dochter 2 werd vond ik het echt heel erg leuk worden. Ze wordt steeds zelfstandiger, ze kan praten, je hoeft niet meer om schema’s en dutjes heen te plannen. En dan denk ik, hoelang zijn de tropenjaren nou op een mensenleven? Ze zeggen niet voor niets: ze zijn maar zo kort zo klein. Dat helpt me relativeren. Als ik aan latere jaren denk; dan denk ik alleen maar: ja, leuk, 2 kinderen!!! Het zijn vooral de eerste paar jaar die me beangstigen. Maar als ik zie hoe snel de tijd gaat, komt dat vast goed!