Even van me afschrijven

Ik denk dat er meer vrouwen zijn die dit ervaren (waaronder ik) echter vertelde mijn vk mij dat als er geen buikpijn of heftig bloedverlies is er grote kans is dat er niks aan de hand is en dat als er wel iets mis gaat wij hier niks aan kunnen doen. Stressen maakt dit alleen maar lastiger voor jezelf. Ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer het los te laten. Wat mij ook wel hielp was rustig gaan zitten, handen op je buik en visualiseer hoe je kleintje aan het werk is en hard aan het groeien is. Probeer zoveel mogelijk positieve energie daarheen te sturen. ❤️ Als je even wat afleiding wilt of gewoon even van je af wilt praten mag je me een berichtje sturen 🥰

Je hebt ook gelijk dat ik het moet loslaten maar dat is inderdaad lastig. Ik heb in het begin wel iedere avond in bed de tijd genomen om even met mn handen op mn buik energie daarheen sturen maar merk dat ik het de laatste tijd erg lastig vindt. Ik zag dat jij bij 8,5 week bloedverlies hebt gehad? Was dit veel?

Ik heb tussen 6+3 en 10 weken meerdere keren bloedverlies gehad van oud bruin, roze en helder rood. Dit was voornamelijk bij het afvegen, maar dit kwam waarschijnlijk ook doordat ik naar binnen veegde en daardoor de binnenwand wat kapot maakte. Gelukkig heb ik nooit last gehad van stolsels waardoor ik altijd hoop kon houden. Ik heb er nu meer vertrouwen in, maar elke echo blijft spannend!

En ja wat is veel bloed. Het was een redelijk vol wc papiertje, beetje vergelijkbaar met een beginnende menstruatie

Ja ik snap je helemaal, gelukkig is het nog steeds goed bij jou. Ik denk dat mijn spanning ook komt doordat ik vorige week in de nacht 1 keer een klein beetje rood bloed had na plassen en toen ik de keren daarna 10 min erna was het licht roze en daarna weg en niet meer terug gekomen. Volgens de verloskundige moest ik de spoedlijn bellen als het meer werd en aan bleef houden maar het is na die ene keer niet meer terug gekomen maar nu ga je echt aan alles twijfelen

Ik ben nu 10+2, vorige week heb ik dit ook heel erg gehad. Ik was ineens zo onzeker terwijl er eigenlijk geen aanleiding voor was. Eventjes getwijfeld over de verloskundige bellen voor een extra echo (ivm eerdere miskraam bij 5 weken). Uiteindelijk voorgenomen het de volgende dag te doen en toen was ik ineens veel rustiger 🙃 Ik had in week 9 sowieso echt méga stemmingswisselingen dus ik denk dat het vooral hormonaal was. Bij de miskraam dacht ik ook al heel de tijd dat het mis was maar dat was op een hele andere manier dan nu. Niet uit angst of onzekerheid maar het gevoel dat er iets niet klopte. In het begin (rond de termijn dat het vorige keer misging) ben ik ook best onrustig geweest. Wat mij toen hielp was iedere keer als ik bang was een positief mantra herhalen, even voor jezelf zoeken wat werkt en waar je rustig van wordt. Dat probeer ik nu ook weer op te pakken als ik me zorgen maar en tot nu toe werkt het redelijk. Donderdag de termijnecho dus dan krijg ik hopelijk weer wat meer rust in mijn hoofd ☺️

Ik heb trouwens ook een paar keer licht bloedverlies gehad voor de goede echo. Dat kwam door een gesprongen adertje door druk zetten bij ontlasting 😅 Bij de miskraam was het gelijk veel, werd het steeds erger en had ik ook de hele tijd krampen. Heel anders dus!

Ja ik heb hiervoor ook een miskraam gehad en toen inderdaad heel veel bloedverlies en echt hevige krampen dat ik niet rechtop kon staan. Dat heb ik nu niet gehad alleen soms wat krampjes in onderbuik maar dat schijnt erbij te horen. Maar je leest ook zulke nare verhalen voor andere dames over miskramen en missed abortion dat ik me gelijk zorgen maar en dan denk dat zal vast bij mij ook gebeuren. Ik hoop dat het vooral hormonaal is. Wij zijn tot morgen op vakantie en ik moet wel zeggen dat ik niet altijd het meest gezellige gezelschap ben.

Ik snap je hoor! Ik vind het idee van missed abortion ook echt heel eng en naar. Mij helpt het ook wel om de topics erover te veel vermijden. Ik ben op het moment ook niet op mijn best. Veel misselijk en moe ook en dan die stemmingswisselingen. Ik word ook om (bijna) niks boos of verdrietig, logischerwijs geldt dat dus ook voor bang en onzeker. Heel irritant. Ik vind mezelf ook geen leuk gezelschap voor mezelf nu 😂

Ja ik had precies hetzelfde . Vooral na mijn miskraam in mei heb ik zoveel onrust in mijn hoofd. Ik heb vanmorgen meteen een pretecho geboekt en alles zag er prima uit, niks aan de hand natuurlijk. Maar heeft mij helemaal gerust gesteld 😊Morgen 9 weken zwanger en daar ga ik nu echt van genieten🩷🩵

Ja die onrust ken ik heel goed ook elke symptoom wat je niet meer voelt ga ik ineens twijfelen. Morgen termijn echo met 10 weken en hopelijk zit het in mn hoofd en is alles gewoon goed. 7 augustus een goede echo gehad maar dan denk ik er kan in die ander halve week zoveel veranderen maar probeer nu wel te denken als het niet goed zit dan kan ik het nu toch niet veranderen

Hier precies hetzelfde! Weinig tot geen kwaaltjes dus groeiende onrust. (Sommige dagen beetje vermoeidheid of obstipatie, verder niks…) Zou het liefst vanalles voelen om me maar zwanger te voelen. Wordt vergroot door het traject van ruim 4 jaar voordat ik een positieve test in handen had. Vandaag 9+1 en bij 10+3 pas weer een echo. Tips zijn heel welkom 🫶🏼

Ik herken dit helemaal. Ben nu ruim 10 weken en heb leg 8+2 de laatste goede echo gehad. Ook minimale kwaaltjes, hele zwangerschap al. En soms ook het gevoel dat het juist beter gaat, maakt me weer onzeker. Ben ook wel gespannen voor de echo aanstaande woensdag. Ik denk dat iedere zwangere vrouw dit wel in mindere of meerdere mate heeft. Dat ik het wel echt in meerdere mate hebt, heeft ook wel met m’n karakter/persoonlijkheid te maken. Ik maak me in het algemeen heel snel druk om dingen, die ik niet (volledig) in de hand heb. Ik probeer dan alle mogelijke manieren om er zelf controle op te hebben.

Echt heel herkenbaar dit, ik ben ook het type dat zich snel druk maakt over dingen. Eigenlijk vanaf dat ik weet dat ik een positieve test heb eerst of de testen wel goed genoeg opliepen daarna bij 6 weken eerste echo nerveus of die wel goed zou zijn, daarna bij 8 weken bang dat het niet goed zou zijn toen even rust gehad en nu vanaf vrijdag weer erg onrustig met het gevoel dat het toch niet goed zit.. Ik heb graag controle over dingen en hier heb je natuurlijk geen controle over en dat houdt me zo erg bezig. Ik hoop dat ik na de 13 weken echo kan genieten want dit gevoel wil ik niet de hele zwangerschap hebben. Welke kwaaltjes heb jij tot nu toe?

Ja precies dat dus. Ik had de afgelopen twee, drie weken heel snel last van een vol gevoel. Sterk verminderde eetlust. Dat gaat nu vanaf dit weekend wat beter. Nu juist veel hoofdpijn. Verder in de ochtend wat gevoelige borsten, niet elke dag.

Nee dat was ook iets wat me zorgen baarde waardoor ik ga twijfelen of het goed zit, al aantal weken last van mn borsten en gevoelige tepels. Kon er ook niet goed op slapen en ik was op vakantie en tijdens het zwemmen begonnen ze zo pijn te doen. Maar vanacht en gister nacht kon ik er gewoon weer op slapen

Toch denk ik wel echt dat kwaaltjes komen en gaan en probeer ik maar blij te zijn dat ik geen extreme kwalen heb. Probeer vertrouwen te houden in m’n lijf, dat het weet wat heg moet doen en het gemaakt is om een baby goed te laten groeien. Ik ben gespannen, maar kijk ook uit maar de volgende echo. Dan zien we ons kindje weer.

Daar heb je helemaal gelijk in en ik probeer voor me te houden dat als het toch niet goed zit we er niets aan kunnen doen maar dat blijft soms moeilijk.. Ja wij hebben morgen weer een echo en ik ben echt super nerveus maar ik heb er ook zin in en hoop vooral dat het goed zit en we weer een mooi hartje zien kloppen

Net echo gehad en gelukkig is alles goed!

Ik heb echt last van vreselijk huilbuien en ook elke keer onzeker over dat het wel goed gaat met de baby's of ik niet te hard werk ect dus ik herkende het!