Geslacht bekend en gek gevoel?

Hi,🥰wat toevallig. Ik heb gisteren definitief te horen gekregen dat ons eerste kindje een meisje wordt en ik heb precies hetzelfde gevoel dus ik begrijp je volkomen. Ik denk dat we even moeten wennen en dat dit gevoel oke is en dit er mag zijn. Ik spreek dit ook uit naar mijn dierbaren en voel me hier soms wel schuldig over maar verwacht wel dat dit gevoel helemaal goed komt als het meer is ingedaald🥰. Als we straks leuke babykleertjes kunnen gaan kopen voor een meisje en de babykamer mooi gaan inrichting komt dit vast en zeker helemaal goed!

Ik denk dat het totaal niet raar is dat jullie even aan het idee moeten wennen. Al een aantal weken weten jullie dat jullie een kindje verwachten maar het kan nog alle kanten op qua geslacht. Vanaf nu is het duidelijk hoe jullie gezinnetje er uit komt te zien. Ineens is het toekomst beeld helder en die wijkt af van hoe het nu is. Met nog een jongetje erbij zou dit misschien hetzelfde zijn geweest. Vanaf nu gaat jullie toekomstbeeld ineens een stuk duidelijker zijn. Dit kost even tijd om hieraan te wennen, want geef toe.. al het nieuwe is altijd even wennen en soms spannend. Geef jezelf de tijd om je toekomstbeeld aan te passen en de rest zal volgen 😊

Bij mij exact hetzelfde gevoel. Ik heb dezelfde argumenten als jij voor een meisje, en daarbovenop komt dat we al eens een meisje hebben moeten afgeven, dus ik ben dan meteen meer bang om ook deze te verliezen. Misschien wel meer dan als het een jongen was geweest want daar kennen we wel een succesverhaal waar we ons aan op kunnen trekken. Ik was er ook extreem van overtuigd dat het een jongen ging zijn en ik zag ook 2 jongens spelen in de tuin, samen Lego bouwen, dino’s tekenen, al die cliché dingen, ook al weet ik dat een jongen ook best interesse kan hebben in poppen enzo. Terwijl meisjes ook tomboys kunnen zijn. Nu heb ik het beeld van mijn huis tot de nok gevuld met roze en blauwe rommel, haha. De opmerking koningswens heb ik intussen ook al 10 keer gekregen en die doet echt wel een beetje pijn want mijn eerste kind was een meisje dus technisch gezien geen koningswens. Dat probeer ik wel van me af te laten glijden maar het doet op sommige momenten toch pijn. Ik ben heel dankbaar voor het meisje dat we hopelijk deze keer mogen krijgen, over een week ofzo ga ik het vermoedelijk niet anders hebben gewild, geef het wat tijd :)

Ik had dit bij mijn eerste zwangerschap heel sterk. Ik heb mezelf altijd gezien als jongensmoeder, voelde ook heel duidelijk dat ik een jongetje zou krijgen.. maar dat bleek ook echt een meisje te zijn! Ik moest zo wennen in het begin en kon het me zo moeilijk voorstellen.. maar nu ze 2 is kan ik me niet anders meer voorstellen. Heerlijk zo'n meid, en de fijne moeder-dochter dingen die we kunnen doen. Ik ben nog steeds geen ster in kunstwerken maken van de haartjes zoals ik andere meidenmoeders ooit die doen 😅 maar geniet echt volop van mijn meisje. Nu zwanger van de tweede en ik heb oprecht totaal geen voorkeur, een meisje komt goed, twee zusjes samen. Maar misschien alsnog dat jongetje, ook helemaal goed. Ik kan me het gevoel dus helemaal voorstellen, maar wilde je dus ook meegeven dat je er zeker nog in kan groeien en het gevoel waarschijnlijk niet blijvend is 😘

Ik kan je gevoel wel begrijpen, nu zwanger van eerste kindje en ik denk dat het een meisje wordt. Ik ben zelf als eerste en enige dochter geboren en denk er juist over dat ik haar alles kan leren over vrouw zijn, de gevaren en het leuke ervan, juist omdat ik zelf een vrouw ben. Dat relativeert en ik kan het meer loslaten op die manier.

Ik begrijp je gevoel volkomen, ik heb een 4 jarige dochter en zag mij vroeger altijd voor me als een jongensmoeder, omdat ik zelf nooit een girlygirl was Maar toen in van haar zwanger was gelijk t gevoel een meisje en toen dit werd bevestigd blij, maar ook een beetje t gevoel van jammer. Maar dit was heel snel weg en kan me niet meer anders voorstellen. Nu opnieuw zwanger maar van een tweeling. En we hoopten stiekem toch op iig 1 jongentje, maar ook weer het gevoel 2 meiden en dit gister bevestigd gekregen. En ergens vond ik dit jammer, maar andere kant vind ik het nu ik het zeker weet ook heel leuk. En hoop ik dat ze later met zijn 3en een hele fijne band hebben. En ik moet zeggen, ze is eergister 4 geworden en uiteindelijk een prinsessenfeest geworden maar het was weken lang ik wil een spidey, brandweer prinsessenfeest. Iedere dag iets anders en op een gegeven moment de knoop doorgehakt 😂. Maar ze houd van meisjes en jongens dingen

Wat grappig! Ik heb precies het tegenovergestelde. We hebben al een prachtmeisje en tot gisteren was ik ervan overtuigd dat er een zusje bij zou komen. Ik geloofde het eerst ook niet toen ze vertelden dat het een jongetje wordt. Ik ben blij natuurlijk, maar ik moet echt wennen aan het idee. Het onbekende misschien inderdaad, maar dat komt wel goed 😊

Ah zo fijn om dit te lezen! Ik begon ook al meisjes kleertjes kijken en dat maakt me wel beetje vrolijker idd.

Zo fijn jullie herkenning en reacties! Denk dat het gewoon een kwestie van wennen is en tijd. Denk dat een 2e jongen ook gewoon vertrouwd en makkelijk zou zijn maar dat gevoel zal heus nog veranderen. Misschien moet ik het idd uitspreken naar mijn omgeving dat helpt wellicht..

Ik snap je gevoel. Ik heb hetzelfde idee bij een meisje. Ik was er dan ook best veel mee bezig wat het geslacht zou zijn en ik moet eerlijk bekennen: ik voelde een soort opluchting toen ons kindje een jongen blijkt te zijn. Ik weet niet waarom, want is is onze eerste, maar ik zie mezelf meer als jongensmoeder. Ik heb ook het gevoel dat een meisje hebben meer ‘zorgen’ met zich mee brengt of zo.. uiteindelijk zegt geslacht daar eigenlijk niks over, want je weet nog niet hoe het karakter gaat zijn. Maar toch, alle gevoelens mogen er zijn. Ik hoop dat je het om kunt zetten in geluk en een fijn gevoel dat je naast je zoon, nu ook een dochter gaat krijgen. Want aan de andere kant lijkt me de band tussen moeder en dochter ook weer enorm bijzonder. Als ik kijk naar mijn moeder en mijzelf. Ook hoe ze er nu voor me is tijdens de zwangerschap. En de leuke uitjes die we deden en doen.

Dit heb ik precies zo! Wij hebben al een dochter en onbewust was ik zo ingesteld op nog een meisje en zusje. Ik zagel echt nog een mini meisje voor me samen spelen met haar grote zus. Misschien ook vanuit praktisch oogpunt, ik zit al middenin alle meiden dingen en we hebben echt een meidenhuis. Voel me ook echt meer een meidenmama, maar dat komt waarschijnlijk echt door de eerste. Nu krijgen wij een zoon, waar ik best even aan moest wennen, maar inmiddels vind ik het steeds leuker worden. 🩵 Kwestie van tijd ook denk ik.