Ik heb het gevoel dat met alles wat je doet moet nadenken of het nog wel kan:
- Kan ik nog wel de zon in?
- Mag ik nog wel tennissen?
- Mag ik deze thee wel drinken?
- Is het normaal dat ik me zo voel?
Qua eten en alcohol vind ik het niet zo heel lastig, want volgens die 'regels' leefde ik al zo'n beetje.
Maar het voelt alsof veel dingen niet meer kunnen. En ik probeer me echt te focussen op wat er wel kan en dat is genoeg gelukkig.
Maar het voelt ook wat alleen, omdat ik het nog met niemand kan delen. We willen het pas over 3 weken met familie delen en ik vind het zo lastig om dit 'geheim' alleen met mijn partner te hebben. Denk dat het al enorm zou opluchten om het er met iemand over te kunnen hebben die ook zwanger is (geweest).
Wil het daarom een vriendin wel vertellen als die hier over een weekje is.
Is dit herkenbaar voor jullie?