Huiselijk geweld, psychische problemen, zwanger….abortus?

Hey meid, Wat een nare situatie, ik hoop dat je snel antwoord krijgt waar je naar opzoek was. Alleen denk niet dat je die hier gaat vinden. Wees niet bang om professioneel hulp te gaan zoeken. Heel veel sterkte

Zelfs met een overdosis op de SEH niet…

💚

Och vrouw toch. Ik wens je zoveel sterkte. Als we iets voor je kunnen doen, laat het dan weten. Houd je ons op de hoogte?

Je zegt dat je vriend het kindje wil houden. Wat gebeurt er (denk je) als je toch voor abortus kiest?

Ik ben een kind van ouders die in een heel erg soortgelijke situatie leefde als waar jij nu in leeft. Ik kan je alleen maar zeggen: als je het kind geboren wil laten worden, sta het dan alsjeblieft (in vredesnaam!) Af voor adoptie. Maar laat het ABSOLUUT NIET groot worden in deze situatie. Zoals je zelf zegt: jij kiest er voor! Je ongeboren kindje niet. Dus kies in het belang van het ongeboren kindje. Dan toch nog tegen jou als persoon: meid, je verdient een spreekwoordelijke schop onder je kont. Hoe kun je jezelf nu op deze manier laten behandelen?! Je bent geen grof vuil! Daarnaast: als je liever dood had gewilt dan bij hem weg te gaan, wat gun je jezelf dan nog!? Zorg voor jezelf! LEER wat zelfliefde is. Er zijn heel veel mogelijkheden en mensen die jou willen en KUNNEN helpen. Maar de 1e hulp en stap; begint bij jezelf. Succes meid💚.

Hier spreekt iemand die meerdere malen in een medisch traject heeft gezeten om zwanger te worden en ik vind dit topic echt niet kwetsend omdat TS overweegt om een abortus te nemen... Ik ben blij dat iedere vrouw die keuze zelf mag maken hier in NL. Liever nog gun ik je een omgeving, TS, waarin jij veilig bent en waarin jij niet meer fysiek en mentaal mishandeld wordt door je partner. Mocht je de keuze maken om het kindje te houden, weet dan dat een onveilige thuissituatie voor zowel je kindje als voor jou bijzonder schadelijk, zowel op de korte als lange termijn, is. Is het mogelijk om tijdelijk bij familie te blijven, totdat je zelf een veilige woonplek gevonden hebt? Als het niet lukt om door familie te worden opgevangen, dan kun je eventueel terecht in een blijf-van-mijn-lijf-huis, zonder dat je huidige partner weet waar je verblijft. Via deze website lees je er meer over: https://www.blijfgroep.nl/artikelen/ik-voel-me-thuis-niet-veilig/ . Hun telefoonnummer is: 088 235 24 50. Daarnaast kun je bij Stiching Huiselijk Geweld meer advies inwinnen. Dit is hun (gratis) telefoonnummer: 0800 2000 . Je kunt altijd bellen; ze zijn 24/7 bereikbaar. Ook zou de GGZ-instelling iets voor je kunnen betekenen, als je je situatie aan hen voorlegt. Je kunt ook 112 bellen, mocht de situatie uit de hand lopen. Weet dat je partner je in geen enkele situatie zo mag behandelen, welk excuus hij hiervoor dan ook heeft! Jij verdient iemand die je respectvol en met liefde behandelt! Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe.

Ten eerste wat een vervelend/verschrikkelijke situatie bevindt jij jezelf in. Ik ben eens met de andere dat je nooit een kind (bewust) in zo'n situatie moet laten opgroeien, dat is vragen om moeilijkheden aangezien je zelf aangeeft niet de juiste beslissingen te kunnen maken op dit moment. Plus wil je echt een kind van hem, diegene die je dit nu aan doet. Ik hoop dat je realiseert dat het kindje als machtsmiddel kan gebruikt worden, waardoor je al helemaal niet de juiste keuze gaat maken. Ik zeg eerlijk zolang jezelf niet bereid bent verder te kijken dan de suïcidale gedachten en niet bij hem weg gaat, heeft het kindje geen toekomst. Ik zou eerst zorgen dat je hulp voor jezelf zoekt, hier een bericht posten is al een eerste stap. Alleen wij kunnen jouw niet helpen, uiteindelijk moet jij de kracht vinden om hulp te accepteren en verder te kijken dan waar je nu zit. Ik ben normaal gesproken tegen abortus, maar jouw situatie zeg ik wel. Beter dat dit kindje niet zo'n start krijgt, kinderen hebben geen keuze wie hun ouders zijn en de omgeving waarin zich bevinden. Die beschadig je voor de rest van hun leven. Ik hoop dat je (ooit) sterk genoeg met om deze ongezonde situatie te ontvluchten, hoe je ook denkt dat je niet zonder hem kan leven. Dit pad wat je nu bewandeld kan ook heel fout eindigen, als je denkt dat aan je suïcidale gedachten toegeven erg kan zijn. Daar kun je genoeg hulp voor vinden, als je maar zelf wil. Want eindelijk moet jij het zelf doen, hulpverleners zijn alleen jouw verlengstuk. De basis zou je zelf moeten zetten. Ik wens je heel veel sterkte toe, hopelijk kan een keer zien dat je meer bent dan dit. Je verdient ook een beter leven namelijk!!❤️

Dit is geen situatie waar in je een kindje zou mogen later opgroeien. Jij geeft eerlijk aan wegens psychische zaken miet bij hem weg te kunnen en dat is prima maar je kindje kiest hier niet voor, Toen je nog niet bedolven was onder de hormonen heb je een afspraak gemaakt bij een kliniek omdat je niet doelbewust een kindje in deze situatie wil plaatsen en dat vind ik erg volwassen. Laat je hormonen niet je beslissingen overschaduwen.

Lieve vrouw, hoewel ik me kan voorstellen dat het fijn is om hier steun te ontvangen, vraag ik me af of je daarmee geholpen bent. Dus ik gooi het over een andere boeg. Als je uit deze situatie wilt, dan is dat mogelijk, op verschillende manieren. Volgens mij weet je dat zelf ook. En hoewel helaas niet alle zorginstanties even goed functioneren, geloof ik niet dat er helemaal nergens naar je wordt geluisterd als dit je verhaal is. Het probleem is, denk ik, dat je het niet echt wilt. Je angst om weg te gaan is te groot. Het doet je misschien goed om te horen dat je meer waard bent dan deze situatie, wat helemaal waar is, maar het venijnige is dat dat voor jou geen reden gaat zijn om uit de situatie te stappen. Volgens mij ben je in de kern steeds op zoek naar de bevestiging dat je ertoe doet. Hier, en zelfs bij je vriend die je mishandelt. Zelfs met een overdosis op de SEH. Dat is een heel ongezond patroon dat op de langere termijn nooit gaat werken. Externe bevestiging is namelijk altijd tijdelijk. En elke keer wanneer je externe bevestiging zoekt, versterk je het ongezonde patroon. Het is een verslaving. Actie ondernemen betekent ook en vooral het loslaten van dat ongezonde patroon. Dat is zo moeilijk omdat - hoe raar het ook klinkt - er ook “positieve” kanten aan zitten. Zoals bij elke verslaving overigens. In dit geval kan dat aandacht, bevestiging, de voorspelbaarheid van het patroon en het slachtofferschap (waardoor het lijkt alsof je er niks aan kunt doen, wat in zekere zin makkelijker is dan verantwoordelijkheid nemen) zijn. De vraag is: ben je er klaar om het ongezonde patroon te doorbreken?

Ik heb eigenlijk weinig nuttigs te zeggen over deze ingewikkelde situatie, maar wil je wel een tip geven. Schrijf jezelf een brief over dat je op dit moment voor jouzelf en je ongeboren kindje de beste keuze hebt gemaakt, wat dat ook zal zijn. De situatie kan écht in de toekomst veranderen, ook al lijkt het nu misschien niet zo. Maar als je dan in een betere situatie komt wil ik niet dat je spijt krijgt. Tijden zijn nu anders. Vertrouw op jouw gevoel, volgens mij ben jij in staat om hierin een goeie keuze te maken. Ik zat ooit in een lastige situatie, en heb een brief opgesteld. Ik begrijp hierdoor de keuzes van toen een stuk beter, zonder die brief vroeg ik me af wat ik toen in hemelsnaam in mijn hoofd had gehaald.. Sterkte met alles!

Jeetje wat een lastige situatie. Mijn vorige relatie was ook niet goed, niet zo heftig als bij jou, maar wel samen met een narcistisch persoon. Hij schold me regelmatig uit en altijd alles was mijn schuld. Ik had oprecht het idee dat ik niet zonder hem kon en zonder hem het leven nooit meer goed zou komen. Maar.. uiteindelijk de definitieve keuze gemaakt om weg te gaan en het leven is nu zoveel beter. Het kan echt beter worden, ondanks dat je nu denkt dat je zonder hem nog liever doodgaat. Los van dit alles.. 1 ding is zeker: je kindje kan je niet laten opgroeien in deze situatie. Dat kun en mag je niet toelaten (Veilig Thuis zal dat ook niet toestaan). Dus welke je beslissing je daarvoor ook moet nemen en hoe moeilijk beide opties zijn, je moet je toekomstige kindje beschermen.

Wat moeilijk zeg! Heel ingewikkeld.. maar mooi dat je open en kwetsbaar bent! Je vragen zijn goed: wat wil je je kind meegeven? Kan je het op deze manier geboren laten worden? Ik zou zeggen: vecht hiervoor! Zorg dat jouw kind wél de veiligheid ervaart die nodig is. En ja, daar moet jij misschien je leven van nu voor opofferen... Ik weet toevallig een stichting die ook ervaring heeft met zulke situaties. Ze zijn christelijk (wat ze naar mijn mening oprecht maken) en begeleiden in allerlei opzicht, ook financieel enzo. https://www.schreeuwomleven.nl/hulpverlening/ Wie weet kun je hier wat mee. Mij helpt een voor en nadelen lijstje altijd. Maak van elk scenario een lijstje en kijk wat het beste is voor jou en je kindje. Dat geeft overzicht en inzicht! En als laatste: ik heb zelf ook ooit in een nare (narcistische) relatie gezeten en kon daar zelf niet uit. Maar toen hij het uiteindelijk uitmaakte gaf dat mij zoveel bevrijding. Ik zat onder zijn macht en hij bepaalde. Nu achteraf denk ik: hoe heb ik me zo gevangen laten zijn.. Besef: je vriend is niet je enige mogelijkheid op 'liefde'. Het is spannend om stappen te zetten, maar jij, of eigenlijk jullie, zijn het niet waard om dit de rest van je leven zo te ervaren! Er is zoveel meer! Heel veel succes en liefde gewenst!

Bel met Siri’s: https://siriz.nl/ Zij zijn gespecialiseerd in ‘onbedoelde zwangerschap’ en bieden hulp bij keuzes. Je kunt anoniem bellen maar ook fysiek een afspraak met ze inplannen.

Jeetje wat een verhaal zeg! Maar ik herken mijzelf hier ook wel in 😅. Mijn man en ik hebben ook echt wel een moeilijke start en periode gehad (dat kwam gewoon door stress, vermoeidheid en zijn broer), ook wij hebben wel eens fysieke ruzies gehad (dat is zeker heftig) maar het is nu allemaal anders (amper fysieke ruzies) omdat wij in verwachting van onze 1e kindje. Voor ons gevoel startte we samen een hele nieuwe leven als gezinnetje (dat voelt zo ongelofelijk goed 🥰). ik merk zelf dat dat voor mijn vriend ook meer rust in zijn hoofd geeft (ja zijn familie zat hele tijd tegen ons te zeggen van “ ja jullie moeten kinderen maken” “ het is nu wel echt tijd” (mijn vriend en ik schelen 7 jaar en zijn broer heeft al 1 kindje, wat hij eigenlijk niet eens wilde met dat meisje 🙄). Dus het gaf ons wel stress in de zin van pressure gevoel. Maar ieder verhaal of gebeurtenis komt ergens vandaan (ik heb zelf een hele rollorcoaster meegemaakt) . Ik las je story en voel enorm veel verdriet, niet gewaardeerd, niet gehoord. Geloof me i feel you want zo heb ik me ook echt gevoeld… mocht je er over willen praten mag mij altijd een privé berichtje sturen 🌸. Voor de rest wens ik je veel geluk en liefde toe 🤍

Lieve mama, Wat een verhaal en situatie zit je zeg. Knap dat je dit deelt en ik hoop van harte dat je hier op de voor jou passende manier uit komt. Gebruik je ook medicatie? Dan zou ik dit z.s.m. met je arts/psych bespreken of dit wel kan tijdens de zwangerschap. Er zijn al allerlei instanties genoemd voor hulp, dat zou ik ook aanraden. Verder kan ik je geen advies geven, dit moet je echt zelf beslissen. Wat mijn hart mij wel ingeeft om te zeggen: het kindje komt niet voor niets op jouw pad. God heeft een plan met jullie. Misschien kun je wensouders wel heel erg blij maken met jouw kleine wonder. Of wellicht ziet je vriend nu ook in dat het zo niet gaat en zou hij hulp willen accepteren? Ik kan slechts wat roepen. Maar dst van die medicatie is wel echt een ding, dus zoek dat alsjeblieft uit. (Als je dat nog niet hebt gedaan) Veel sterkte met je keuze. ♡♡

Lieve mensen, Ik wil jullie heel erg bedanken voor al jullie steun, medeleven, ervaringen en adviezen. Ik ben ondertussen ook bij mijn huisarts geweest en hier een goed gesprek over gevoerd. Ook heb ik een keuzehulp gesprek gevoerd met FIOM. Vandaag ben ik bij de abortuskliniek geweest waar ik wederom super goed ben geholpen door de arts en verpleegkundige. Mijn besluit stond al, maar ik heb van alle kanten bevestiging gekregen dat dit inderdaad de juiste keuze was. De echo was nog even een spannend moment voor mij, maar ‘gelukkig’ was er geen vruchtje of hartslag te zien, enkel een vruchtzakje van 12mm. Dit was voor mij hoe gek het ook klinkt, een opluchting. Ik hoop dat andere vrouwen die in deze situatie zitten en er niet over durven te praten misschien iets aan mijn verhaal hebben. Ik heb er goed over na moeten denken, maar ik ben overtuigd van deze beslissing omdat ik deze neem in het belang van het ongeboren kind en niet in belang van mezelf. Groetjes en veel succes voor alle aankomende ouders ik hoop dat jullie een mooie en gelukkig periode tegenmoet gaan!

Lieve anoniem, Ik kan me voorstellen dat dit opluchting gaf, omdat het nu door de natuur is gegaan. Dat voelt toch anders. Ik hoop nog steeds dat het je lukt uit deze relatie te stappen. Je verdient zoveel beter. ❤️

Dankjewel 🩷