Sinds begin oktober zit ik in de ziektewet vanwege heftige angsten en paniek tijdens mijn zwangerschap. Ik kijk er als een berg tegenop als de bedrijfsarts nu concludeert dat het goed genoeg gaat en ik moet werken. Het blijkt me echt goed te doen, want ik voel me veel rustiger en meer ontspannen nu ik thuis zit. Mijn partner merkt dit ook. Heb dagen dat ik geen last heb van angsten en dagen dat ik er iets meer last van heb.
Tijdens mijn herstel heb ik veel nagedacht en ben ik tot de conclusie gekomen dat werken in de kraamzorg niet bij me past. Ik werk nu twee jaar in de kraamzorg en ben drie maanden geleden van werkgever veranderd. Dit deed ik omdat mijn vorige baan niet prettig was door het gebrek aan een vast rooster, het team, en de bedrijfscultuur.
Hoewel ik nu op rooster werk, heb ik in drie maanden al 47 minuren opgebouwd. Die moet ik inhalen op mijn vrije dagen, iets waar ik enorm tegenop zie. Het voelt alsof ik alsnog extra moet werken, en het frustreert me dat deze minuren voor mijn rekening zijn in plaats van die van de werkgever.
Met HR heb ik afgesproken dat ik de uren na mijn verlof kan inhalen, maar dat gaat praktisch gezien niet lukken als ik er over nadenk. Mijn (schoon)ouders wonen ver weg en kunnen niet makkelijk langs hoppen, we willen maar één dag kinderopvang, en mijn partner en (schoon)ouders verdelen de oppas om de week . Na mijn verlof werk ik woensdag tot vrijdag en eens in de twee weken in het weekend, wat betekent dat ik op mijn vrije dagen moet werken om de minuren in te halen. Dit zou nog meer stress opleveren.
Het werk zelf vind ik ook niet stimulerend; het is vaak eentonig en onderprikkelend. Het huishoudelijke deel van de job ervaar ik als saai, en daarna moet ik thuis ook nog het huishouden doen. Ondanks mijn ervaring in verschillende zorgsectoren (ouderenzorg, gehandicaptenzorg, maatschappelijke zorg) merk ik dat ik de zorg in het algemeen niet geweldig vind. Maar wat ik dan wél wil, weet ik nog niet... Ik denk dat ik vooral opzoek ben naar stabiliteit en een werkomgeving wat vast is, ipv te moeten reizen.