Hoi allemaal,
Ik ben momenteel 21 en nu 5 weken zwanger.
De situatie is verre van ideaal. Ik woon nog bij mijn ouders en heb geen vaste relatie met de vader. (Wel financieel technisch alles op orde, maar helaas in je eentje geen woning te vinden.)
Nu heb ik er goed over nagedacht wat ik zou willen en voor mij is er eigenlijk maar 1 keuze, er volledig voor gaan. Ondanks dat ik ook weet dat het niet gemakkelijk gaat zijn denk ik vooral “waar een wil is, is een weg”
Dit nieuws heb ik ook gedeeld met wat vriendinnen en ik merk dat zij toch heel negatief hierop reageren. Met opmerkingen zoals: “je kan geen goede moeder zijn als je nog bij je ouders woont.”
Ik merk dat deze opmerkingen mij best veel doen. Niet aan het twijfelen zetten, maar eerder het gevoel hebben alsof je er echt helemaal alleen voor staat. Helemaal als dit uit een hoek komt waarvan je het niet had verwacht.
Herkennen andere zich in deze situatie en hoe zijn jullie met deze negativiteit omgegaan?
Liefs,