Klaag topic

Nou ik ben daar mijn man verlaten met 20 weken zwangerschap ✌🏼

Oh nee wat vreselijk… Domme vraag waarschijnlijk maar gaat het een beetje? Krijg je alles gebolwerkt? Veel courage! 🍀

Pfff ik reageer hier wel heel nonchalant maar heel eerlijk gezegd is het zo zwaar. Had dit totaal niet aan zien komen. Maar goed, ik probeer mezelf bezig te houden om het gevoel ter vergeten, heb me weekend volgepland om geen tijd te hebben voor verdriet

Oh dan is dat een extra klap… Valt er nog te praten of is het definitief voorbij? Afleiding zoeken gaat deugd doen maar durf het verdriet ook toe te laten. Dan ontploft het later niet in je gezicht. Ik hoop dat jullie nog door een deur kunnen straks, zeker in het belang van jullie kindje ☹️

He wat heftig dat je dit mee moet maken lieve Dina. Ik hoop voor je dat je goede steun hebt van dierbaren die om je heen staan. Heel veel sterkte en vertrouw erop dat je hoe dan ook de beste mama voor jouw kindje gaat zijn en dat je je weg gaat vinden. Het komt echt goed 💋

Heftig lijkt me dat. Een dikke vortuele knuffel voor jou! Is het niet even tijdelijk om even ruimte te hebben en aan alles te wennen daar er nu veel in jullie leven verandert, dat het nog gord kan komen of is het denk je wel echt definitief? Zag je het enigzins aankomen of totaal onverwacht? Hoe het ook verder gaat, ik hoop dat je het snel een plekje kan geven en je rust vind zodat jij en je baby niet te veel stress hebben en dat je omgeving je genoeg steun bied als je die je nodig hebt.

Jeetje mina! Wat heftig Dina!! Goed dat je het weekend vol hebt gepland!! Heb je wel iemand om daarna er mee over te praten? Dikke knuffel voor jou!! ♥️

Pfff meiden ik ben zo moe en zo nerveus voor die 20 weken echo volgende week!

Ik heb komende vrijdag een kleine gender reveal voor de naaste familie en ik heb volgens mij mijn mond voorbij gepraat vandaag naar mijn moeder. Zo dom en niet passend bij mij! Ik hoop dat ze het niet door had of dat het toch meeviel maar ik vrees het ergste en dat ik last heb van zwangerschapsbrein pffff.

Even klagen over het ziekenhuis. Ik ben nu 20w en heb een bespreking van het geboorteplan met 28w. Ik zou ook groeiecho's moeten krijgen met 28, 30 en 32 weken vanwege de medische voorgeschiedenis. Nu wilde de telefoniste vandaag de 28w echo nog niet plannen want ik moet gewoon op de brief wachten. Ik zou het zelf alleen fijn vinden als het dezelfde dag gepland kan worden als mn andere afspraak. Verder zei ze dat het waarschijnlijk niet tegelijk kan , mogelijk wordt de echo twee weken later gepland. Dat zou ik vreemd vinden want dan krijg ik pas met 30 weken de eerste groei echo terwijl de gyn 28w adviseerde. Pff, moet dit van me afschrijven want ze was zo bot aan de telefoon. Heeft duidelijk geen begrip voor de zorgen die bij een medische zwangerschap komen kijken.

Om even te reageren op die afspraken die krijg ik ook via de mail en hoef ik niet ter plekke te maken. Gekke vind ik wel bij mijn dochter kon ik geen voorkeur aangeven kwa dag en nu opeens kan dat wel en allebei het zelfde ziekenhuis.

Ja, ik heb eerder ook voorkeuren mogen meegeven. Daarom bel ik altijd even. Maar blijkbaar is dat afhankelijk van wie je aan de telefoon krijgt en met welk been die uit bed gestapt is. :s

Soms is het even zwaar fijn dat ik even mag klagen🤣🙈... 21 weekjes zwanger van de 3e. Zoontje bijna 4 en dochtertje van 13 maanden. Ben 2 keer te vroeg bevallen dus ik werk nog 2 x 4 uurtjes. Mijn man werkt met wisselende diensten dus ben vaker alleen thuis met de kids. Mijn zoontje kan ik soms achter het behang plakken. Hij heeft nog vaker driftbuien en heeft veel aandacht nodig. Denk dat hij toe is aan de basisschool. Verder is mijn zoontje al heel zelfstandig maar mijn dochtertje natuurlijk nog niet dus dat is op een andere manier soms zwaar. Maar soms is het gewoon even veel met hormonen en kan ik het niet hebben🤣 we hebben helaas ook totaal geen vangnet en doen dus alles met ons 2tjes. We werken altijd langs elkaar. Als ik soms vriendinnen om me heen hoor die vaker quality time hebben met de partner vind ik dit wel eens lastig. Mijn schoonmoeder die probeert 1 keer in de maand een paar uurtjes te komen maar ze is ook helaas beperkt. Maar soms denk ik wel eens. Zo fijn als de kids even een paar uurtjes onder de pannen zijn als ik dalijk hoogzwanger ben, vooral als ik kans heb op vroeggeboorte en ik echt rustig aan moet doen... Iemand herkenning in dit verhaal? Knuffels🩷

Ik begrijp je gevoel. Ik zit niet in een soortgelijke situatie, maar wij hebben ook geen vangnet van familie in de buurt (2,5 uur reizen ene ouders, andere in het buitenland) en ik werk nu nog fullltime dagdiensten en mijn partner soms wel 70/80 uren incl nachtdiensten, dus vraag me ook af hoe we dat gaan bolwerken en ik ben ook bang dat het meeste op mij neer zal komen 🙈

Ik herken het wel. Ik werk halve dagen ivm vroeggeboorte van mijn zoon die nu twee is. Mijn man maakt lange dagen en ik ben in de avond doodop (val om 8 uur al in slaap). Op donderdag is mijn zoon naar de opvang en werkt mijn man thuis. Dan gaan we vaak samen uit lunchen en haalt mijn man de uurtjes in de avond in. Ben nu 20 weken maar geen idee hoe zwaar ik het straks ga vinden. Wij gaan in ieder geval kijken of mijn man 3*8 kan werken op opvang dagen en 2*4 op de andere dagen. In plaats van 4*8. Op die manier heb ik halve dagen rust. Heb geen tips voor je voor werk met wisselende diensten. Ik heb gewoon een kantoor baan dus geen ervaring met roosters en zo. Wanneer mag je zoon naar school? Moet je het nog lang volhouden zo? Bij ons in de buurt bestaat er voorschoolse opvang voor kinderen om alvast te wennen aan het schoolleven. Daar gaan ze dan een ochtend naartoe. Heel veel sterkte in ieder geval!

Wij zitten midden in een verbouwing en verhuizing. Dit geeft mijn vriend stress waardoor hij het iedere keer op mij afreageert. Ik snap dat het veel stress op leverd maar het is zo niet nodig om mij steeds af te snauwen.

22 weken nu. Ik lig er al voor de helft uit met werk. Last van mijn bekken en ik loop als een bejaarde. Slaap slecht en maak me soms erg zorgen over de harde buiken die ik al een paar weken ervaar. Hoor veel horror verhalen erover en kan daardoor niet echt genieten. Pff. Verder ben ik gewoon een grote aansteller.

Ik hoorde van iemand dat het eten van vanille vla haar hielp tegen de misselijkheid

Kijk eens of pilates wat voor je is. In het begin misschien wat meer klachten, maar naarmate je bekken(bodem) en rug meer getraind raken zakt het weer af. Echt heel rustig aan met kleine bewegingen en onder begeleiding starten, ik ben bij mn 2e zwangerschap deze manier er fluitend doorheen gekomen en heb het tot aan de bevalling kunnen doen

Vandaag een paar baby artikelen gehaald. Niet veel en in verschillende maten. Ik zei tegen de verkoopster wat een leuke kleertjes hebben jullie, maar ik neem wel verschillende maten zodat ik van alles iets heb en niet alleen de 1e maat. Begint een vrouw achter me zich er op een onprettige toon mee te bemoeien: "ik wou net zeggen, ik zou maar verschillende aten halen, want ze groeien er zo uit en dit en dat en bla die bla op een beteeterige toon. Ik zei beleefd dat ik dat dus net zelf al zei dat ik dat deed. Maar ik dacht eigenlijk waar bemoei jij je in godsnaam mee en ik had toch geen gesprek met jou en hou je negatieve houding lekker bij je ipv van mijn blije mum-to-be moment te lopen verpesten.