Wij verwachten ons 2e zoontje en ik zit met de naam in mijn maag.
Ons eerste zoontje hebben we vernoemd naar mijn schoonvader. Het is een echte stamhouder (oudste zoon van oudste zoon van oudste zoon, enz.) en mijn man wilde hem graag letterlijk vernoemen naar zijn vader. Ik vond de naam van mijn schoonvader (Johan) niet mooi en behoorlijk ouderwets, maar de gedachte dat hij op die manier écht vernoemd zou zijn wel heel waardevol. En het voldeed aan mijn belangrijkste criteria voor een naam: Hollands, bekend genoeg zodat iedereen weet hoe het geschreven moeten worden (dat probleem heb ik met mijn eigen naam en wil ik mijn kinderen niet mee opzadelen), maar niet zo bekend of populair dat er een grote kans bestaat dat hij bij iemand met dezelfde naam in de klas zou komen.
Met dit in mijn hoofd, stond ik er voor open om de naam een kans te geven en we hebben toen afgesproken dat ik tijdens de zwangerschap de tijd zou nemen om aan de naam te wennen door de kleine alvast bij die naam te noemen. Dat werkte in zo verre dat de associatie die ik bij de naam had, namelijk mijn schoonvader (waar ik overigens heel gek mee ben hoor, maar dat is toch niet de eerste associatie die je bij de naam van je kind wilt hebben), verschoof naar een associatie met de baby en ik vond het niet lelijk meer, maar nog steeds niet mooi 😅 Uiteindelijk de naam wel aan onze zoon gegeven, omdat ik zoals ik al zei het heel waardevol vond om hem te vernoemen en de naam dus niet meer lelijk vond. Dat was de status bij de geboorte toen hij de naam kreeg. Ik heb, ook na zijn geboorte, nog weleens getwijfeld of het een goede beslissing was en we niet gewoon hadden moeten kiezen voor een naam die we allebei echt mooi vonden in plaats van alleen maar heel waardevol. Maar ondertussen is die twijfel weg en vind ik het zelfs een hele leuke naam! Waarschijnlijk omdat hij bij zo'n leuk ventje hoort 😉
Nu verwachten we dus een tweede zoon en die willen we eigenlijk naar mijn vader noemen. Niet vanwege het stamhouderschap uiteraard, maar omdat ik (wellicht een beetje ouderwets ;-)) dat heel waardevol vind en ik mijn vader graag op die manier wil eren. Maar mijn vader heet Harmen en ik vind dat zelf nog veel ouderwetser dan Johan... Ik vraag me steeds af of het zielig is om een kindje Harmen te noemen en dat houd me tegen me er helemaal voor open te stellen.
Nog steeds spreekt het idee van vernoemen me heel erg aan! Voor zowel mijn vader als de kleine vind ik dat heel mooi. En ook deze naam voldoet eigenlijk aan mijn criteria voor een naam. Plus ik weet dus uit ervaring dat het mogelijk is om, zelfs na de geboorte van een kind, van de naam te gaan houden en die zelfs echt mooi te gaan vinden. Maar wat ik bij Johan veel minder had en nu wel heel erg is, is het té ouderwets en zielig om hem zo te noemen? En dat maakt me erg onzeker over deze hele kwestie.
Ik zie hier regelmatig vragen om advies voor namen langskomen en bij deze dus de vraag of ik jullie eerlijke mening mag over de naam Harmen. Positief of negatief maakt niet uit, ik heb het nodig beide kanten te horen. Of als er maar 1 kant is, dan maakt het wellicht de beslissing alleen maar gemakkelijker 😉
Sorry voor het lange bericht... En alvast hartelijk bedankt voor jullie input!