Hi,
Ik zit ergens mee. Ik ben na de 2e poging direct zwanger geraakt van mijn eerste kindje (ontzettend veel geluk mee) en ik ben heel blij met mijn zwangerschap (morgen 9 weken zwanger).
Echter probeert mijn oudere zus al 4 jaar zwanger te worden, zonder succes. Na allerlei onderzoeken is de enige mogelijkheid om zwanger te worden, via IVF. Haar vriend krabbelt terug en weet opeens niet zeker of hij nog wel kinderen wil. Er is dus op dit moment geen uitzicht op of en wanneer ze überhaupt een traject in zullen gaan.
Mijn zus is blij voor mij maar heeft het er tegelijkertijd heel erg moeilijk mee dat ik zwanger ben. Normaliter hebben we een super close band, elke dag contact en delen we alles met elkaar, maar nu hebben we al een tijd bijna geen contact en vind ze het te confronterend om mij te zien.
Ik snap haar verdriet heel goed en had het haar minstens zo erg gegund om zwanger te zijn. Ik voel me ook schuldig dat het mij zo snel gelukt is. Dus wil haar absoluut niet kwetsen, verdriet doen en lastig vallen met zwangerschapspraat (dat laat ik dus volledig achterwege).
Ze wilde niet bij mijn zwangerschapaankondiging bij familie en vrienden zijn, wat ik heel goed snap. Maar onze 1 op 1 afspraakjes heeft ze nu ook al een paar x afgezegd. Ze wil me dus niet zien en dat maakt me super verdrietig.
Ik weet niet wat ik moet doen en hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Wil haar alles behalve kwetsen en verdriet doen, wil er juist voor haar zijn, maar dat lukt niet als ze me eigenlijk niet meer toelaat.
Ik ben heel erg bang dat dit onze band voor altijd verandert en dat wil ik echt niet..
Heeft iemand tips of misschien hetzelfde meegemaakt?
Alvast bedankt!