Herkennen jullie dit?😥
Vanaf het moment dat de hormonen begonnen op te spelen walg ik echt van mijn vriend en ik vind het verschrikkelijk… Hij doet alles voor me maar ik wil alleen maar afstand. Als ik naar hem kijk denk ik echt waaarom waaarom? Ik irriteer me continu en hij kan niks goed doen. Ik ben zo bang dat dit nu de werkelijkheid is en dat het niet meer goed komt. Dat is eigenlijk mijn grootste angst. Ik twijfel zo erg aan de relatie en ik denk bijna dat ik dit liever alleen wil doen dan samen. Ik herken dit helemaal niet van mezelf… Gelukkig zegt hij steeds het zijn de hormonen en blijft hij heel rustig maar voor hem is dit natuurlijk ook absoluut niet leuk. Hij geeft ook aan dat hij mij mist. Nu hoor ik vaker dat dit gebeurt en dat het echt twee kanten op kan gaan. Qua of weer helemaal verliefd zijn of dat totaal niet meer voelen en twijfels hebben.
Ik weet het gewoon echt even niet meer…
En als dit echt 9 maanden gaat aanhouden weet ik niet of ik dat ga volhouden.