Positieve verhalen inleiden bij 42 weken

Ik ben ingeleid, omdat mijn dochter in het vruchtwater had gepoept. Dit was de snelste bevalling van de 3 en kijk er heel positief op terug 😃 Ze zetten de oxcytocine rustig aan. Ze gaven ook aan als deze werd opgehoogd en waarom of overlegden hoe ik het voelde. Super fijn! Om 05.00 uur met gebroken vliezen de verloskundige gebeld en om 13.04 was ze geboren. Dus heel fijne ervaring. Ik heb geen pijnstilling gehad. Wel kreeg onze dochter een hoofdelektrode. Ik had ook banden om mijn buik in eerste instantie, maar ze waren haar steeds kwijt. Ze ging nog lekker mijn hele buik door met de bevalling. Dit is wel iets om rekening mee te houden. Ik vond het niet erg, want ik vond het belangrijk om te weten of onze dochter het nog goed had daar binnen. Hopelijk heb je hier iets aan.

Ik ben ingeleid en heb het als heel fijn ervaren. De weeënopwekkers werden op heel lage dosis gestart en langzaam verhoogd en alles in overleg. Geen weeënstorm gehad en vond de weeën ook niet bijzonder pijnlijk. Echt een goede ervaring gehad!

Ik zit nu in hetzelfde schuitje. Nu 41+3 weken zwanger. Voor nu alvast een inleiding ingepland op maandag 24 maart bij precies 42 weken. Maar hoop op toch spontane thuisbevalling ergens komende week.

Kan je niet gestript worden?

Ik ben bij mijn oudste 2 thuis bevallen en ik hoopte dit keer ook weer lekker thuis te mogen bevallen. Na een controle in het ziekenhuis met 41 weken zagen ze dat mijn baby het wat moeilijker kreeg en hebben ze besloten om meteen actie te ondernemen. Ik ben ingeleid door middel van vliezen breken. Mijn lichaam heeft daarna zelf de weeën overgenomen. Ik heb dus geen wee-opwekkers gehad, maar toch 2x in een weeënstorm tere gekomen. Bij mijn oudste is de bevalling ook begonnen met spontaan gebroken vliezen en ook toen heb ik een weeënstorm gehad. Toch vond ik de laatste bevalling wel de meest intense bevalling. Maar ik heb het niet als vervelend ervaren om in het ziekenhuis te bevallen.

Ik ben dinsdag gestript en op meer voorweeën na en het verliezen van de slijmprop heeft het niet veel gedaan. Morgen wordt ik een tweede en laatste keer gestript door de gynaecoloog. Hoop natuurlijk dat dit helpt. Ik hoop door wat meer ontspannen tegen een inleiding aan te kijken, ik komende dagen ook meer ontspannen doorkom en wie weet gebeurt het dan toch nog spontaan.

Misschien heb je daardoor meer ontsluiting gekregen waardoor een ballon niet meer nodig is! Ik wil je niet demotiveren maar ik heb 2 dagen ballonnetje gehad, 2 dagen aan de hormonen pillen gezeten en dat had niks bij mij gedaan… daarna werd ik weer naar huis gestuurd voor een week rust en toen heb ik gewoon mijn ding gedaan wat ik normaal ook doe in het dagelijks leven en toen was mijn baarmoedermond volledig gestreken en kon ik eindelijk gestript worden! Afgelopen maandag ben ik gestript en daar had ik helemaal geen last van gehad, vandaag voor de 2e keer en voor het strippen zat ik op 1cm en daarna op 3cm! Dus er is nog een kans dat het bij jou ook baat gaat hebben morgen! Ik heb voor zaterdag een afspraak staan in het ziekenhuis om ingeleid te worden door middel van vliezen breken en infuus, tenzij de kleine meid vanzelf komt voor die tijd. Ik kijk er persoonlijk positief naar en probeer zeker niet te veel op te letten ook omdat ik al bijna 3 weken bezig ben en het wachten je mentaal echt zwaar kan maken…

Mijn dochter kwam ook met een inleiding. Ik heb dit ook met een ballon gedaan. Deze viel na 5 uur al uit, had dus snel zijn werk gedaan. De ochtend daarna waren mijn vliezen gebroken door de verloskundige. Helaas duurde het daarna even voordat de boel goed op gang kwam. Maar ik heb geen weeen opwekkers nodig gehad. Toen mijn weeen snel kwamen en de ontsluiting niet vorderde heb ik een ruggenprik gehad en hierdoor werd ik pas echt medisch naar mijn mening met opwekkers enz. Succes je kan het hoe dan ook!

Ik ben afgelopen week bevallen met 41,5. Waarom inleiden met 42 weken als er medisch niets aan de hand is. Het kindje komt wanneer het komt. Ik was nog niet doorverwezen en in overleg met mijn vk er ook voor gekozen om na de 42 weken te wachten. De angst die er is dat na 42 weken het gevaarlijk is is als je na de cijfers kijkt heeeel klein Volg je gevoel. Wat wil jij?,Wat voelt voor jou goed en voor je kindje? Volg je moederhart.

Drie jaar geleden ben ik ingeleid omdat mijn vliezen spontaan waren gebroken maar er uiteindelijk niets op gang kwam. Ik had me helemaal ingesteld en voorbereid op een thuisbevalling en toen ik me dus moest melden in het ziekenhuis was dat een hele omschakeling. Ik weet de exacte tijdsduur en hoeveelheden niet meer maar ik moest me rond 9 uur melden in het ziekenhuis en uiteindelijk is mijn dochter geboren om 17:44. Ik kreeg meerdere keren weeënopwekkers en uiteindelijk kreeg ik een weeënstorm omdat mijn eigen lichaam ook aan de gang ging. Hoewel ik eerst van plan was geen pijnstilling te nemen, heb ik op het laatste moment toch een ruggenprik gevraagd. De reden hiervoor is omdat ik het gevoel had het anders niet tot het einde vol te kunnen houden. Na de ruggenprik was alles zó ontzettend fijn. Ik was weer helder en kon gesprekken hebben met mijn man en het personeel. Dit heeft voor zoveel ontspanning gezorgd (mentaal ook denk ik) dat mijn ontsluiting na de ruggenprik snel vorderde en ik een persfase van een half uurtje ongeveer had. Het fijnste vond ik dat ik actief zelf kon bijdragen en dat ik dat zonder ruggenprik waarschijnlijk heel anders had beleefd. Al met al, ondanks dat mijn bevalling destijds 180 graden anders is gegaan dan dat ik in eerste instantie had gewild/gehoopt, kijk ik er wel met een fijn gevoel op terug. De vorige keer had ik ontzettend veel angst voor de bevalling en door deze ervaring is dat nu wel minder.

Ik ben bij de eerste ingeleid met 41+6 d.m.v. een ballon en volgende ochtend in het ziekenhuis vliezen breken en weeën opwekkers. Ik baalde enorm, had precies hetzelfde als jij nu beschrijft en wilde graag thuis bevallen. De weeën waren pittig en kon op een gegeven moment niet ontspannen tussen de weeën door en daardoor vorderde de ontsluiting niet. Echter was ik mijn TENS vergeten en die uiteindelijk aangesloten. Mannn wat werkte dat ding fan-tas-tisch! Ontsluiting ging daarna snel en de bevalling is dik prima geweest. Nu bij de tweede wilde ik graag weer in het ziekenhuis omdat het goed bevallen was. Ik heb wederom een ballon gekregen met 41+4 waarop ik al sterke weeën kreeg maar die niet doorzette. Ik mocht nu thuis vliezen breken door mijn eigen verloskundige. Ik kreeg daarop zeer snel goede weeën en ben uiteindelijk thuis bevallen omdat ik het gevoel had dat het allemaal te snel ging. Dus ik heb uiteindelijk toch zowel een ziekenhuis als een thuis bevalling gehad 🤣 Alleen jammer dat ik bij de tweede alsnog naar het ziekenhuis moest omdat de placenta niet kwam 🥲

Volgens mij zijn er na 42 wel degelijk grotere risico’s. Mijn baby zat nog heerlijk in mijn buik. Als het aan mij had gelegen had hij langer mogen blijven zitten maar toch gekozen voor inleiding met 42+0. Wat maar goed was ook; hij had in het vruchtwater gepoept. Ik weet niet precies wat daarvan de gevolgen zijn, maar ineens was er in het ziekenhuis toch een beetje haast. En ben ik achteraf heel blij dat ik me heb laten inleiden. De inleiding zelf heb ik als prettig ervaren. Vanaf breken van vliezen tot geboorte ben ik 10 uur bezig geweest en hoefde maar 20 minuten te persen. Wel had ik een ruggenprik want inderdaad een weeenstorm met rug weeën😬

Na 42 weken gaat de placenta achteruit heb ik begrepen. Die gaat gewoon minder goed functioneren en dus krijgt je baby te weinig bloedtoevoer. Maar dit kun je vanaf de buitenkant niet zien en is het dus een risico die je meestal niet wil nemen. Het is echter zo dat er altijd uitzonderingen zijn. Ik ben met 41+6 en 41+5 bevallen en beide keren had ik nog super mooie placenta's zonder enige verkalking of iets. Maar op elk gemiddelde zijn er uitzonderingen!

Het verhaal dat de placenta achteruit gaat is maar bij een heel klein percentage vrouwen zo.

Dankjewel voor jullie verhalen! Vandaag tijdens controle in het ziekenhuis te horen gekregen dat het nog super goed gaat met onze baby. Alleen om vooral logistieke redenen wordt ik met 41+5 ingeleid (zondag) ipv op 42 of 42+1 weken. Zowel op maandag, dinsdag en woensdag is er namelijk geen plek om in te leiden. En wachten tot donderdag (42+2) leek de gynaecoloog niet verstandig en ik voel me daar ook niet prettig bij. Maar om zondag in te leiden moeten ze morgen indien de baarmoedermond niet verder verweekt is al een tablet inbrengen. Dus ineens komt die inleiding wel heel dichtbij. Zondag breken ze dan de vliezen en krijg ik weeënopwekkers. Ik heb dit nieuws echt even moeten verwerken vanmiddag. Alleen vanavond/vannacht heb ik nog kans op een thuisbevalling. Of met geluk als het tabletje niet nodig is morgen heb ik zaterdag op zondag nog een kans dat het thuis op gang komt. Zodra ik de tablet morgen moet krijgen blijf ik in het ziekenhuis. Vind het lastig om dit te verwerken. Kijk toch nog erg op tegen een ziekenhuisbevalling en inleiding. Ik had zo graag in mijn eigen veilige huisje willen bevallen met 1 vaste verloskundige en geen wisselende gezichten. Op mijn eigen tempo, luisterend naar mijn lijf. Ik hoop dat ik in het ziekenhuis ook de ruimte krijg om te luisteren naar mijn lichaam, met zo min mogelijk weeënopwekkers, zo min mogelijk interventies en zoveel mogelijk rust...

Dat kan ook al voor de 42 weken. Ik had met precies 41 weken een CTG en echo voor het vruchtwater. De hartslag van mijn zoontje was gedurende de hele CTG te hoog en er was weinig vruchtwater wat mogelijk te herleiden was van een minder werkende placenta.

De 2 strippogingen hebben helaas de bevalling niet op gang geholpen. Ik ben nu 42 weken zwanger. Ik krijg straks om 14u een ballonkatheter om helpen met ontsluiting. Hopelijk "snapt" mijn lichaam dat de bevalling echt moet beginnen. En als dat na 24 uur niet gebeurt, dan krijg ik een infuus met weeënopwekkers. Verder heb ik laatst mooie toepasselijke metafoor van iemand gehoord: Als kapitein op een schip heb ik geen invloed op de wind en golven. Maar kan nog wel mijn bemanning sturen en de zeilen omhoog/omlaag halen en mijn koers bepalen. Dit helpt mij wel om toch met goed gevoel tegen een ziekenhuisbevalling aan te kijken.

Met 40+6 ben ik ingeleid en met 41 weken bevallen. Bij mijn eerste bevalling ging alles “vanzelf” waardoor ik nu dacht ik faal maar uiteindelijk heb ik echt een prima tweede bevalling gehad. Deden de weeën pijn? Absoluut maar niet meer pijn dan de eerste keer. Onze eerste was er met 50 minuten persen de tweede met 14 minuten zo zie je maar weer 😉

Ik ben ondertussen bevallen. Mijn inleiding is ook eerder gestart. De tabletjes waren zaterdag niet nodig en er was een plek vrij om die dag al in te leiden. Ik ben zaterdag uiteindelijk met een positieve mindset het ziekenhuis binnengelopen, vastberaden om ook via een inleiding een prachtige bevalling te krijgen. Zaterdag hebben ze dus mijn vliezen gebroken en heb ik de ruimte gekregen om af te wachten of de weeën vanzelf zouden komen. Die kwamen, maar niet regelmatig genoeg, na 3/4 uur aan het oxytocine infuus. Kort gezegd, de bevalling was pittig en liep totaal anders dan mijn bevalplan. Ik heb keuzes gemaakt die ik in eerste instantie in mijn bevalplan echt niet wilde zoals een ruggenprik en mijn rug bevallen. Uiteindelijk zelf de regie gehouden tijdens mijn bevalling en vol vertrouwen de keuze gemaakt om wel voor een ruggenprik te gaan omdat ik deze gewoon nodig had en op mijn rug bevallen voelde op dat moment gewoon beter dan de andere houdingen. Alles liep anders, maar kijk er toch super goed op terug. Ik heb een hele fijne ervaring over gehouden aan deze ziekenhuisbevalling. Ik voelde me enorm gehoord en gesteund door het ziekenhuispersoneel. Ik had het niet anders gewild. Zonde dat ik zo negatief heb gekeken naar een ziekenhuisbevalling want voor een tweede zou ik er zelfs misschien wel bewust voor gaan kiezen.

Dit is bijna precies mijn verhaal… Veel is hier anders gelopen dan gedacht, maar echt ik kijk terug op een droombevalling.