Schuldgevoel

Absoluut! Of dat ik de eerste niet meer alle aandacht kan geven, maar ook de angst dat een tweede nooit zo leuk kan zijn als de eerste. Maar lees dat het gewoon onwetendheid is en dat de liefde gewoon verdubbeld als het zover is!

Ten eerste denk ik dat je je geen zorgen hoeft te maken; je gaat met zo verliefd worden op je derde kindje als op je eerste. (Ik denk dat je bedoelt dat je een kindje bent verloren tussendoor? Wat vreselijk naar) Verder heb ik ooit iemand horen zeggen, volgens mij van het CJG, dat schuldgevoel erbij hoort als je ouder wordt, en dat dat nooit meer stopt. Je vraagt je altijd af of je wel genoeg aandacht hebt gegeven aan je kind, of je de juiste keuze hebt gemaakt toen je 'x' koos in plaats van 'y'. En ik denk dat je jezelf voor moet blijven houden dat je elke keer op dat moment de keuze hebt gemaakt, die jou op dat moment het beste leek, en dus op jezelf vertrouwen. En wellicht denk je er op een later moment anders over, maar dat wist je toen nog niet. Je handelt vanuit jouw beste intenties, en meer kun je niet doen. Nooit. En daar moet je het bij laten, want spijt hebben heeft toch geen zin. Dus again, vertrouw op jezelf en de rest is niet belangrijk noch nuttig om over na te denken. 👍💪💪💪

Jep. Ik heb gisteren moeten huilen omdat ik maar bleef denken aan het feit dat ik straks ons tweede kind niet net zo lief/leuk/schattig zal vinden en van zal kunnen houden zoals ik bij onze dochter doe en dat dit heel oneerlijk is. En dat ik onze dochter iets ‘aan doe’ omdat zij niet kiest om haar ouders te moeten delen Rationeel weet ik echt wel dat dit niet klopt, maarja… hormonen 😅😫

Ik weet nog niet hoe dit voelt want ben zwanger van ons eerste kindje. Wel vaker om me heen gehoord en altijd helemaal goed zien komen. Denk dat al jouw kindjes heel blij mogen zijn met jou als hun mama, want de manier waarop je over ze praat, ook jullie overleden kindje, daar klinkt vooral heel veel liefde in. ❤️ Ik denk dat je erop mag vertrouwen dat het goed komt en dat al je kindjes zich door jou geliefd (zullen) voel(d)en. En ik vind “graag zien” altijd zo mooi en lief klinken. Spreekt meer tot de verbeelding dan “houden van” vind ik. Anyway, ik heb inhoudelijk niet zoveel toe te voegen, maar een dikke digitale knuffel voor jou! 🥰

Oh zo herkenbaar. Ik voel me nu al schuldig dat ik m’n huidige baby die nog in mijn buik zit al minder aandacht geef als bij mijn eerste zwangerschap. Met peuter erbij vliegen de dagen voorbij. Doe nu elke avond een zwangerschapsmeditatie en dat voelt wel fijn trouwens.

Hier ook al schuldgevoel naar ons zoontje. Wij zijn ook een kindje verloren tijdens de zwangerschap en dat heeft hem zoveel verdriet gebracht. Hij vraagt nu nog steeds regelmatig of “dit kindje wel gaat blijven”, hij is daar echt nog mee bezig. Daar voel ik me zo schuldig over, een kind van 3 (toen 2) zou daar helemaal niet mee bezig moeten zijn. En nu voel ik me schuldig dat ik hem minder kan optillen dan hij zou willen, dat ik vaak moe ben, dat papa hem vaker op bed legt omdat ik hoofdpijn heb etc… Alsof ik hem nu al tekort doe.

Wat een superlieve reactie, bedankt 🥰

Wat fijn dat dit gevoel voor sommigen toch heel herkenbaar is. Ik ben er nu zeker van dat het allemaal goed gaat komen als ze er eenmaal is 💖

Dit komt echt goed! Je hoeft geen liefde te delen, deze verdubbeld zich gewoon. Ik kon me ook niet voorstellen dat ik nog eens net zo veel van een kind kon houden dan van mijn eerste zoon. Maar ik denk dat het niet uitmaakt of je er 1 of 6 hebt.. voor elk kind voel je dezelfde liefde🥰 Het schuldig voelen naar je zoontje herken ik ook.. het zal ook zeker zoeken zijn en heel erg wennen voor hem. Ik weet niet hoe oud je zoontje is.. mijn oudste was 4 dus ik kon hem hier en daar al wat uitleggen. Hij had het er natuurlijk in het begin moeite mee.. hij moest opnieuw z’n plekje vinden en de aandacht delen. Inmiddels is de oudste 6 en de jongste bijna 2 en ze zijn echt maatjes🥰 Uiteindelijk valt altijd alles op z’n plek.