Ik ben zwanger van ons derde kindje (maar hopelijk het tweede waar we voor mogen zorgen straks).
Ik heb zo’n schuldgevoel soms naar haar toe omdat ik me afvraag of ik haar ook zo absurd graag ga zien als dat ik mijn zoontje graag zie want er is letterlijk nog nooit iemand nog maar in de buurt gekomen van dit level van graag zien.
Langs de andere kant voel ik me schuldig naar mijn zoontje omdat hij straks de aandacht gaat moeten delen.
De hele hormooncircus die gaande is werkt natuurlijk ook niet mee.
Zijn deze gevoelens herkenbaar voor andere mama’s?