Slecht na onverwachte zwangerschap

He wat een nare situatie. Ik heb zelf een dochter van bijna 2 jaar en heb me ook zo gevoeld in haar zwangerschap. Ik was zelf ook nog heel misselijk tot de geboorte. Ik sliep nog maar 1 uurtje per nacht, had nachtmerries en was erg depressief en angstig. Nu heb ik vroeger ook last van angsten gehad en overvielen deze gevoelens me tijdens de zwangerschap totaal. Ik dacht dat ik daar wel mee had afgerekend en opeens was het terug en nog heftiger. Helaas heb ik geen oplossing voor je. Ik heb dit tot aan de geboorte van onze dochter gehad. Wel heb ik toen ook hulp gehad van een psycholoog. Zij gaf aan dat het heel hormonaal kan zijn en ze heeft me geholpen het toen ietswat te accepteren. Ook heb ik vaak gepraat tegen mijn buik (beetje zweverig misschien) en uitgelegd dat ik niet boos op de baby was, maar dat ik het gewoon even niet meer wist. Ook hebben we een plan gemaakt voor na de bevalling, hulp signalen en wie dan zou kunnen helpen. Gelukkig is dat niet nodig geweest. Baby eruit en alle nare gevoelens verdwenen als sneeuw voor de zon. Bizar.. ik heb nog een tijdje gedacht dat het misschien wel terug kwam. Onze dochter is een heel makkelijk en blij meisje en ik heb niet het idee dat de nare zwangerschap enige invloed op haar heeft gehad. Nu ben ik zwanger van de tweede. Die keuze maken vond ik heel eng. Na een week werd ik weer zo extreem misselijk. En ik voel me ook weer angstig. Er is nu wel een verschil gelukkig. Ik weet dat het weer over gaat. Daar probeer ik me aan vast te houden. Ik ben nu 19 weken zwanger en tot nu toe is het behapbaar en opzich rustig. Ik heb maar besloten, zwanger zijn is niet mn ding. Gelukkig is dat 'maar' 9 maanden. De kinderen worden leuk en dat duurt langer! Babe, you've got this! Wees lief voor jezelf!

Ik pak net mn telefoon erbij en zie eigenlijk gelijk al jouw berichtje. Misschien heb je er iets aan, misschien ook helemaal niets.. maar wij Moslims geloven dat geen enkele ziel boven haar vermogen belast wordt. Je krijgt dus echt alleen wat je aan kan. En jij kan dit! Natuurlijk is het zwaar, ik denk dat elke moeder wel lijdt onder haar hormonen tijdens de zwangerschap. Het ene moment zijn we dolgelukkig, en het andere moment denken we “hoe gaan we dit doen?!” Dit had ik veel tijdens mijn eerste trimester. Was somber en angstig, maar herinnerde mezelf er dagelijks aan dat je alleen op je bordje krijgt wat je aan kan. Ook het schuldgevoel ken ik, maar ook dat zijn gewoon die stomme hormonen die we nodig hebben.. Het is ook niet niks zo’n zwangerschap.. probeer er toch van te genieten en een beetje los te laten (dit wilde ik absoluut niet horen tijdens mijn eerste trimester 🤣) maar écht! Proberen positief te zijn en te genieten helpt. Ook veel liefde en kracht voor jou!

De depressieve en schuldige gevoelens herken ik. Ben zwanger van nummer 3, maar kom tot niets, ben alleen maar moe en emotioneel. En ook ik zit er mee wat die kleine hier allemaal van mee krijgt en later last van heeft. Maar ook hoeveel mn andere 2 kinderen hier (later) last van hebben. Mn vriendinnen wil ik hier allemaal niet mee belasten want ik wil geen zeurpiet zijn. Maar soms vraag ik me af of t wel zo verstandig was om aan nr 3 te beginnen. Weinig slaap doet aan dit alles natuurlijk ook geen goed. Ik probeer mezelf maar voor te houden dat t ergens weer een keer beter wordt en dat genoeg slaap en beweging erg belangrijk is voor de mentale status. Die hormonen zijn overal dus ook je gevoelens mogen er zijn, of ze nou gefundeerd zijn of niet.

Wat ik je vooral mee wil geven, uit eigen ervaringen*. Draag dit niet alleen. Maak het bespreekbaar, vraag een verwijzing naar de pop-poli. Je bent geen slechte moeder of mens. Dit overkomt je, je zo voelen vraag je absoluut niet om. * ik heb dit eerder wel alleen gedragen, geen contact over gemaakt, dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik er mentaal heel slecht bij heb gezeten vorig jaar. Met opname tot gevolg. Achteraf denk ik vooral, had ik maar meer naar mijn gevoel geluisterd en om hulp gevraagd! En ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. 🙊