Ik werk als docent Nederlands in het vo op dit moment. Ik zit nu in mijn tweede jaarcontract wat dus betekent dat ik volgend schooljaar een vastcontract moet krijgen.
Ik heb een hg zwangerschap gehad en was hierdoor in het begin van mijn zwangerschap volledig in de ziektewet, wel veel begrip vanuit mijn werk!
Ik ga nu na de herfstvakantie weer uren opbouwen op mijn werk, ik werkte eerst 0.8fte en ga nu weer starten met de helft (dus ongeveer 0.4fte). Overige uren blijf ik voorlopig nog ziek.
Ik merk dat ik heel onzeker begin te worden om het feit dat ik geen vast dienstverband heb op dit moment. Ik wil er echt alles aan doen om weer zoveel mogelijk aan het werk te kunnen met de gedachte van; anders kan ik wel fluiten naar contractverlenging. Ook voel ik me schuldig dat ik dit jaar eigenlijk maar 12 weken echt aan het werk kan (begin dus ziektewet en het eind mijn verlof) en dat die paar weken dus ook hoogstwaarschijnlijk niet mijn volledige uren zijn.
Terwijl ik ergens weet dat ik mijn werk echt wel goed doe en ze mij hoogstwaarschijnlijk gewoon een vast dienstverband gaan geven. Blijf ik in mijn hoofd onrustig hierover. Ik denk een soort prestatiedruk die ik mezelf opleg?
Ik weet dat zwangerschap nooit een reden mag zijn om een dienstverband niet te verlengen, maar toch blijft het in mijn hoofd spoken nu.
Word zelf een beetje gek van de onzekerheid en de gedachte dat ik een deel van mijn verlof dalijk misschien wel moet gaan solliciteren.
Ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft of deze gedachte herkent!