Hormonaal

Hee! Ontzettend herkenbaar. Ik wordt (naar mijn partner) boos om alles. Kom er dan ook moeilijk uit. Heel lastig 😞

Oh meid ik voel je. Ik ben momenteel er zo klaar mee. Ben ongelofelijk moe en kan idd erg weinig hebben. Erop uit trek ik niet meer zo goed. Stond van de week te huilen in de supermarkt in Duitsland. Echt zwaar klote. En dan nog niet eens de pijntjes genoemd haha.

Ik wilde echt net precies deze topic openen! Ik ben zo snel geïrriteerd 😤 en stemming gaat op en neer

Ik heb er ook last van. Het lijkt alsof m'n filter weg is, ik kan het niet tegen houden, moet dan iets zeggen. Met name mijn partner is er de dupe van. Met name de boosheid en het geïrriteerd voelen vind ik heel vervelend. Vanochtend stond ik op en dacht ik, oh ooh, gaan we weer. Ik probeer me in te houden, maar dat voelt ook als een (interne) strijd. Wat voelt voor jullie helpend hierin? Ik heb bij de huisarts een verwijzing naar de pop poli gekregen (speciaal voor zwangere vrouwen) om er meer uitleg over te krijgen. Wat zijn die hormonen en wat doen ze nu precies met me? Hoe komt het dat ik me zo voel.

Oooooo wat goed om dit te lezen. Vreselijk vervelend voor jullie natuurlijk. Maar.. man.. ik voel me spontaan gehoord. ❤️ Dank jullie.

Ik ben ook doorverwezen ivm hoog risico. Ik heb helemaal geen tips om het beter te maken, behalve veel slapen. We moeten doorzetten en goed naar ons lijf luisteren.

Nou idd! Ik stond donderdag bijna te huilen in de Action. Ik was hiervoor nooit echt heel gevoelig maar ik kon niks vinden moest die hele winkel 80x door want de medewerkers wisten het ook allemaal niet. Enorme bekkenpijn omdat ik gewerkt had die ochtend. Maar zo gefrustreerd met het feit dat ik niet even naar de winkels kan. Ik kan eigenlijk naar 2 winkels voor leuke dingetjes en dan is het klaar lichamelijk. Normaliter had ik shopdagen. Naja en dan komt er zo'n jongen aan van ja nee alles is al op. Ik zei gister is de folder in gegaan en er is geen leeg schap dus ik geloof er geen snars van. Dus naja ik heb vanaf dat ik in de auto heb gezeten gewoon een uur of meer gehuild omdat ik er zo klaar mee was. Maarja hoorde dat het erbij hoort maar wel fijn dat iedereen hun ei kwijt kan hier.

Ik ervaar irritaties ook intenser. Het is alsof bepaalde negatieve ervaringen langer in mijn hoofd blijven rondspoken, een diepere (negatieve) indruk op mij achterlaten. Ik probeer me vaker in te houden (“, want het zullen de hormonen wel weer zijn”), maar soms lukt het niet en dan komt het vaak in boosheid en tranen eruit. Er is regelmatig frustratie-opbouw en voel me vaak onbegrepen. En die tranen.. tijdens sommige huilbuien voelt het alsof de wereld vergaat. Zo intens en dan kan ik me alleen voelen. Wat fijn om dit nu te kunnen delen en andere ervaringen te lezen. We hebben elkaar mama’s.

Yes, hier ook! Ik vond het tot 2 weken terug eigenlijk heel goed gaan met mezelf 😅 Maar nu.. man man ik maak van alles een ding. Ben geïnteresseerd en gewoon echt niet leuk meer voor mn omgeving. Verschil met voorgaande zwangerschappen is wel dat ik het dit keer inzien van mezelf (vaak wel achteraf helaas) en er op terug kan komen bij manlief. Hij geeft aan dat hij me vooral snapt en ook ziet aan me dat ik heel moe ben en gewoon door wil blijven gaan. Dat is ook waar. Dit trimester is alles. Blij dat ik niet meer te moe/ziek bent en dingen kan doen. En blij dat ik nog mobiel genoeg ben om dingen te kunnen doen. Dus werken, 2 pubers de aandacht geven die ze nodig hebben, huishouden (plus even een mini woonkamer verbouwing), adventskalender in elkaar knutselen nou noem maar op.. Eigenlijk is meer rust inlassen ook gewoon nodig. Althans, bij mij wel.. ik ga daar maar eens mee beginnen.. Uhh.. alleen dit weekend nog niet 😬🤪..

*uiteraard ben ik niet geïnteresseerd maar geïrriteerd 🤣

Weet je wat er dan bedoeld wordt met hoog risico? Hoog risico waarvoor? Ik moet zeggen dat we ook nogal een pittig jaar hebben met nogal wat life events.. dus heel gek vind ik het niet, maar die zwangerschapshormonen halen een bepaald filter weg waardoor de irritatie en boosheid er wel heel snel zijn en haast niet tegen te houden. Slaap doet idd goed! En gewoon momenten echt alleen zijn.. afzonderen van de energie van anderen.

Heeeel herkenbaar die intense huilbuien. 💕 hang in there

Ohw lieverd, jazeker! Het ene moment bedenk je je dat het eigenlijk best goed met je gaat en dan weet de supermarkt medewerker je te vertellen dat jouw favoriete maaltijdsalade uitverkocht is. Tranen! Waar haalt hij de gore moed vandaan! Totaan de behoefte om tegen dat arme jong te snauwen en al. Achteraf schaam je je dood, maar op dat moment...... Zooooo herkenbaar!

Ooooh precies wat je zegt!!!

Ging van de week eerst over de rooie en daarna intensverdrietig omdat mn man de lelijke lampjes had gebruikt in de kerstboom...... baal er ook van zeker omdat ik weet dat ik onredelijk ben maar kan er op het moment zelf niks aan doen. Net of er een duiveltje met me aan de haal gaat.

Hier vliegt het ook echt alle kanten op. Ik ben gewoon bijna 24/7 aan het huilen, maar zowel positief als negatief. Vandaag aan tafel at onze peuter (helemaal uit haarzelf) voor het eerst in bijna een jaar haar hele bordje leeg, en zaten de jongste en mijn man de hele tijd met elkaar te grappen en schaterlachen. Zat ik daar bijna te janken van zoveel geluk en trots. Hebben we het een paar uur later over dat de peuter volgend jaar al naar groep 1 gaat, zit ik zo te huilen van onzekerheid en dat het allemaal zo snel lijkt te gaan. Ik kan echt geen normaal gesprek meer voeren zonder tranen 🥲

Die K hormonen! Vanmorgen werd mijn zoontje om 7u wakker heerlijke tijd. Ik had zin om met hem te ontbijten en spelen maar mijn man wilde ook wel uit bed dus ik ben blijven liggen. Eigen keuze. Ons zoontje is leuker, liever en gezelliger als hij met een van ons is. Dus ben blijven liggen. Kreeg om 9u een voice berichtje dat ze naar de kinderboerderij wilde. Zo mega lief. Dus ik dacht snel uit bed, ontbijten en met zn drieën naar de kinderboerderij. Met het idee mijn zoontje wil mij mee 🥰😍. Hij is 1000% een papa kindje. Ik helemaal gelukkig. Kom beneden heeft hij geen aandacht voor mij. Prima komt wel. Toen bleek Mama moest uit bed komen om ze op weg te helpen en kon dan wel de wcs poetsen, wasje doen en nog wat andere huishoudelijke taken. Zo deed me toch zeer! Mijn man zag wel dat ik het niet leuk vond dus zei je mag wel mee, maar het huis dit en de wcs dat. Ik had toen al geen zin meer. Snel naar de wc gegaan even huilen. Sinds ze weg zijn kan ik alleen maar huilen. Die hormonen! Krijg ik steeds appjes met fotos, filmpjes en we missen je mama. Zegt mijn man ja maar ik doe het voor jouw. Je vind het altijd zo zwaar dat zeulen met hem dus ik dacht ik geef je rust. RUST?! IK HEB MEER PIJN BIJ HUISHOUDELIJKE TAKEN DIE ZORGEN DAT IK MILJOEN KEER DE TRAPPEN OP EN AF MOET DAN SPELEN! Zegt ie telefonisch ja je mag gewoon gaan zitten hoor, was de bedoeling je rust geven en rustig op te kunnen starten. Ben nog steeds na 2u niet kalm. Ja het zijn de hormonen icm een man die heerlijk lomp is over het algemeen! Maar hij doet oprecht super veel om me te ontlasten.

Hier ook mega, ik kan om àlles ruzie maken. Kleine dingen voelen heel groot sinds een aantal weken. Veel huilen waardoor ik hoofdpijn krijg en moet spugen. Zo zat, zit heel slecht in m’n vel. Gevoel dat ik niks goed kan doen.

Maar ik snap eerlijk gezegd wel dat dat ontzettend rot voelt. Ook zonder hormonen. Dit is vooral in mijn ogen een stukje miscommunicatie. Ik kan me voorstellen dat je liever gewoon even wat tijd had doorgebracht als gezin dan alleen achter bleef. Dus volgende x gewoon lekker meegaan! En als jij zin hebt om eruit te gaan in de ochtend met je zoontje en daar energie van krijgt, misschien dit duidelijk communiceren met je man dat jouw behoefte daar nu ligt ipv in bed blijven?

Nou maar even, die mannen lijken zelf soms ook ongesteld toch? of heeft alleen de mijne dat manmanman! nu snap ik de term 'samen' zwanger. Hij leeft zich soms goed in. Verder is hij wel lief hoor ;)