Ik voel mij alleen

Lieve Rianne, Zelf herken ik best veel dingen die je benoemt. Besef ajb dat je kinderen (voor wie je, zo lees ik het, alles over heb) jij het allerbelangrijkste bent. Dat het huis (garage, slaapkamer of waar dan ook) niet picture perfect is, maakt je kinderen niks uit. Dat jij er voor ze bent en hen liefde en aamdacht geeft is wat ze over 5 a 10 jaar zullen herinneren. Wat mij in het huishouden (2 kids en 2 honden) heeft geholpen als manlief er ivm werk of hobby er niet is, is om van tevoren een rode draad door onze dag te hebben. Geen al te strakke planning, maar gwn dingen die iedere dag wel moeten en het liefst binnen een bepaalde tijdsmarge (bv opstaan tussen 06:30 en 7u). Daarnaast probeer ik iedere dag wat huishoudelijke taken te doen. En ja, je bent nooit helemaal klaar en als je dat lukt dan begint het weer opnieuw maar zo is het nou eenmaal met kleine kinderen.. En mocht dat nodig zijn, dan neem je maar een dag voor jezelf; geen huishouden, geen kinderen (laat die maar lekker naar de peuter school of naar oma) en ook geen man. 1 dag waarop je alleen leuke dingen doet die jij leuk vindt. En wat betreft je angsten, denk ik dat elke moeder dat weleens heeft. Misschien niet precies zoals jij, maar ook daar ben je niet alleen. En je schrijft zelf dat je beseft dat het niet echt veel doet.. Dus adem in en uit en laat maar gaan... Misschien voelt het nu als overleven maar vergeet ajb niet hoeveel liefde het moederschap je ook brengt. YOU GOT THIS !!!

Misschien niet te streng voor jezelf zijn. Het zijn de tropenjaren. Lekker boeiend dat het huis niet op orde is. De kinderen herinneren zich dat echt niet meer als ze later groot zijn. Wat ze zichzelf wel herinneren is een gelukkige mama. Ik werk 3 dagen en ik geniet daar heel erg van. Is het geen idee om weer te gaan werken? Ik heb mijn huis ook echt niet op orde en loop standaard achter met de was. Eens in de zoveel tijd ruim ik alles grondig op. De ene week de zolder, de andere week de bovenverdieping en dan die andere week beneden. Het liefst doe ik dat in 1 dag maar dat is met 2 kids gewoon niet realiseerbaar. Over 2 jaar zitten m'n beide kinderen op school en zal ik hopelijk het huishouden kunnen bijhouden in de 2 ochtenden dat ik dan alleen ben. Tot die tijd maak ik me niet zo druk en kijk ik zeker niet naar anderen. Het gras lijkt altijd groener. Ik noem mijn huishouden standaard het huishouden van Jan Steen haha. Probeer het voor jezelf wat luchtig te houden. Je leeft voor jezelf en voor je gezin. Heeft verder niemand wat mee te maken. Veel liefs!

Lief! Dankjewel voor je uitgebreide reactie 🩷🩷

Lief! Dankjewel voor je uitgebreide reactie ook 🩷🩷

Ik weet hoe je je voelt. Ik ben ook thuis bij mijn kinderen (5 en 3) en ik herken eigenlijk alles wel in je verhaal. Ik vind ook dat er zo veel van ons als moeder wordt verwacht. Je moet het huis op orde hebben, je kinderen goed verzorgen, eten koken, boodschappen doen, overal aan denken en er het liefst ook nog een beetje leuk uitzien. Het is oneerlijk. Ik praat nu ook met een professioneel omdat ik 's avonds geen zin heb om naar bed te gaan omdat het dan snel weer morgen is en dan begint het allemaal opnieuw. Ik ben er ten eerste achtergekomen, dat mijn hormonen in de war zijn, mijn progesteron is veel te laag, dat kan ook voor dat soort gevoelens zorgen, en magnesiumtekort ook. Eventueel eens laten nakijken, je weet maar nooit. En onze maatschappij is gewoon oneerlijk, vroeger werden kinderen met veel hulp opgevoed en nu moet de moeder het eigenlijk maar even alleen doen. Het is ook oké om daar af en toe eens van te balen. Je hebt weinig voldoening na zo'n dag en niemand die even zegt hoe goed je het doet. Ik moet nu ook elke avond 3 dingen bedenken die me op die dag blij hebben gemaakt, en dat lijkt ook te helpen met wat positiever denken. Ook al is het die dag gewoon opstaan waar je trots op kunt zijn. Op sommige dagen is het lastig om iets te bedenken maar het wordt wel steeds makkelijker. En die angsten met ziektes herken ik helemaal, ik durf me ook nergens op te verheugen omdat we die dag toch ziek zullen zijn. En het schone huis zou ik ook wat loslaten, wat maakt het uit. Ga desnoods wat vaker het huis uit, dan wordt het minder snel vies en merk je de "bende" niet te veel.

Wat rot dat je het ook zo herkent…. Goed dat je met een professional praat Bedankt voor je tip over de hormonen en het magnesium te kort ect. Dit ga ik uit laten zoeken… Wel “fijn” om herkenning te lezen. Mijn man heeft nu vakantie en die loopt bijna af alweer… we hebben leuke dingen gedaan met gezin en we zijn een nachtje alleen geweest zonder kinderen! Zo fijn… alleen het vliegt me nu alweer aan om weer alleen te zijn en de sleur weer aan te moeten binnenkort. Heel naar gevoel , alsof ik heel hard wil weg rennen van alles :( dat is niet de oplossing dat weet ik, het gevoel is zo kut! Misschien herken je dat ook wel? Na een vakantie bijvoorbeeld.. Ik wens jou veel geluk en sterkte .. zo te horen ben jij al goed bezig. bedankt voor je open reactie! 🤍🤍

Fijn dat de vakantie samen met je man zo fijn was en jullie zelfs een dagje zonder kinderen hadden. Het wordt nu makkelijker bij mij, nu de jongste 3 is. Hopelijk gaat het bij jou ook snel beter. Sommige dagen of weken zijn moeilijker dan anderen. Vooral als ze weer eens ziek zijn. Als ze gezond zijn is het best te doen allemaal :-) het wordt beter!

Oke je bericht is al een jaar geleden, maar toch ga ik nog een toevoeging geven op wat anderen al zeiden. Ik heb zelf adhd (laat gediagnosticeerd) en als ik je verhaal zo lees zoh het best eens kunnen dat dit voor jou ook geld. Ik hoop ontzettend voor je dat alles nu weer helemaal soepel gaat, maar mocht dat niet het geval zijn, zou ik daar ook eens in kijken. Misschien levert dat je nog wat op, al is het extra zachtheid naar jezelf door meer zelfkennis. Liefs