Hejj allemaal,
Ik zit met een knoop in mijn maag en durf het tegen niemand van familie of vrienden te zeggen 馃ゴ馃檲
wij zijn ouders van een dochtertje van 2.5 en zijn ondertussen alweer bijna 1.5 jaar bezig voor een 2de met behandelingen bij het erasmus in Rotterdam (ivf enz enz)
( ons dochtertje is na 5 jaar proberen / ivf behandelingen pas gekomen.)
Ik had maar 3 'goede' eitjes waarvan 1 ons dochtertje en had er dus nog 2 over die terug geplaatst konden worden.
1 is helaas al mislukt en de laatste is pas terug geplaatst.
Maar nu komt het:
Ik knijp hem ondertussen echt馃ゴ馃檲 want ik ben van baan veranderd in die tussentijd en dan ook nog laatst van functie ( heb nu een leidinggevende functie die ik niet graag meer afsta馃檲) ( ik werk 5 dagen in de week van 09.00 tot 16.00 mijn man is s'ochtends altijd thuis en brengt ons dochtertje pas rond half 12 naar de opvang dus ze gaat niet hele ( lange) dagen)ik weet niet of het al die hormonen zijn die ik gebruik maar het ene moment hoop ik dat deze terug plaatsing slaagt en het andere moment wil ik niet stoppen met mijn werk of mijn functie uit handen geven馃ゴ馃檲 ik krijg werkelijk buikpijn als ik er overna denk. Want ik denk ook weer dat ik super verdrietig/ teleurgesteld zal zijn als deze terugplaatsing ook mislukt 馃ゴ馃檲馃槳 ik was bij de vorige mislukte poging ook erg verdrietig en teleurgesteld.
Ben ik nu een slecht mens dat ik deze gedachten heb? Zijn er mensen die hier ook last van hebben of hebben gehad?
Liefs een verwarde moeder馃檲