Zijn er meer kindjes die erg last hebben van eenkennigheid? Mijn dochter van 14 maanden heeft hier al heel wat maanden last van. Af en toe denk ik dat we het hoogtepunt hebben gehad en lijkt ze even wat meer open te staan voor familieleden, maar meestal gewoon niet.
Buiten mijn schoonmoeder om huilt mijn dochter gelijk als er andere mensen bij zijn wanneer ze door heeft dat ik op wil gaan staan of weglopen. Ik moet constant bij haar zijn. Ze wil bijna door niemand anders vast worden gehouden en kan zich ook afwenden wanneer bepaalde familie in haar buurt komt en contact probeert te maken.
Bij mannen heeft ze dit heel erg sterk en daar wil ze niks van weten, behalve van een afstandje als ze wat meer gewend is aan de situatie.
Wanneer ik er niet ben gaat alles prima, wanneer er bijvoorbeeld een oma oppast. Met de opa's blijft ook dan lastig.
Buiten het feit om dat het voor mijzelf soms lastig is dat ik constant beschikbaar moet zijn wanneer familie op bezoek komt of dat wij op bezoek zijn, vindt ik het gewoon erg sneu voor anderen. Die willen zó graag, maar kunnen gewoon niks met hun kleindochter/nichtje wanneer ik er ben. Als alles maar op afstand is en wanneer ik maar direct bij haar ben verloopt het prima.
Herkent iemand dit?
Ja. Enorm!
Ik vind het soms gewoon niet meer leuk om op een verjaardag te komen, omdat ik weet dat ik alleen maar met mijn dochter bezig ben. Alleenstaande moeder zijn maakt dit ook niet echt makkelijker...
Hier hetzelfde idd! Als ik haar op oppasdag aan oma wil geven kalmt ze zich helemaal aan me vast en laat niet los je moederhart breekt dan maar als ik weer weg ben is het huilen snel over. Hopelijk een fase en veel respect voor alleenstaande moeders!