Thuismoeder

Ik ben zelf momenteel thuis , dit is noodgedwongen helaas! Ik vind het heerlijk om bij mijn kleine ventje te zijn, maar merk wel dat de behoefte erg groot begint te worden om toch weer te kunnen gaan werken en niet de hele dag thuis te zijn. Ik praat nu alleen maar over mijn zoontje want iets anders heb ik niet te vertellen momenteel en dat is soms best vervelend.

Hier ook een thuismoeder! Ik heb voorgaande jaren heel hard aan een promotie traject gewerkt, en wilde heel graag tot rust komen door in ieder geval tijdelijk thuis te blijven en later pas weer te gaan werken. In de loop van de tijd ben ik tot de conclusie gekomen dat ik er heel graag wil zijn voor m'n dochter en mogelijk toekomstige kindjes. Gelukkig is dit op dit moment financieel haalbaar en hebben we besloten dat ik voorlopig thuis blijf tot ik zelf iets anders wil. Ik merk zeker wel in mijn omgeving dat veel mensen deze keuze niet begrijpen, of het in ieder geval niet verwachten (hoger opgeleid dus waarom kies je niet voor carrière). Ik heb me hier een tijd veel van aangetrokken, maar kan dit de laatste tijd veel beter hebben. Als iemand ernaar vraagt probeer ik niet langer 'excuses' te zoeken waarom ik niet werk, maar vertel ik hoe fijn ik het vind. Ik heb het idee dat als de Corona beperkingen voorbij zijn er meer ruimte is om activiteiten te ondernemen waarbij je wellicht gelijkgestemde moeders kunt ontmoeten en daarmee je sociale kring in die richting uitbouwen waardoor je je minder anders voelt :)

Hoi hoi, hier ook een noodgedwongen thuismoeder. Met mijn oudste was ik veel aan het werk en heb ik achteraf toch best veel gemist, alhoewel ik het geweldig vind alles stap voor stap mee te maken met ons dochtertje nu, mis ik toch even de 'niet moeder ' zijn, de 'even andere' praat. Ik merk dat 'alle dagen thuis zijn' mij meer moe maakt als dat ik even aan het werk was. Toch probeer ik nu het kan van elke dag en elk moment te genieten, want het gaat zo snel. De stapjes die ik bij mijn andere dochter van inmiddels 14 jaar heb gemist, maak ik nu met onze jongste volop mee. 🌸

Ik herken dit! Ik vind het fantastisch om zelf voor mijn zoontje te zorgen. Door corona is alles nog beperkter en dat maakt het soms "eenzaam". Wij zijn voorzichtig met mensen thuis ontvangen. Wat er dan overblijft is wandelen en thuis dingen doen. Zeker nu dat ze een leeftijd hebben dat ze de wereld willen ontdekken heb ik soms ook het idee dat ik hem tekort doe.

Tot voor kort thuismoeder. Heb hier enorm van genoten en heb veel van ons kleine meisje mogen zien. Maar ik miste de sociale contacten en het bezig zijn. Ik wou graag weer aan het werk. Vorige week ben ik weer begonnen en ik moet zeggen dat bevalt mij wel. Ik werk maar 16 tot 24 uurtjes meer zou ik ook niet willen. De kleine gaat dan naar een gastouder en zij vind dat heel leuk!

Hier ook een thuis moeder, hebben wij echt voor gekozen. Ik studeer aan de universiteit, dat deed ik al voor de geboorte van mijn zoon. En nu hij er is doe ik dat nog steeds maar dan alleen wanneer hij slaapt en als ik de energie heb 's avonds. Het is meer dan een fulltime baan om voor je kind te zorgen. Het start zodra hij wakker wordt en stopt zodra hij slaapt. Ik vind het heel fijn dat wij de mogelijkheid hebben voor mij om thuis met hem te zijn. Veel van de gevoelens mbt eenzaamheid zijn herkenbaar maar ik denk inderdaad dat deze weg zullen gaan na corona. Dan ga je lekker op pad, een keer een dierentuin of een mooi openbaar park of kasteel. Lekker rond hobbelen met je kind. En inderdaad dan kom je waarschijnlijk ook gelijkgestemden tegen. Ik herken ook erg de reacties die eigenlijk vooral zijn dat het niet begrepen wordt. Er zo lang uit zijn heb ik ook meerdere keren gehoord. Ik denk dat je wel zeker trots mag zijn op thuismoeder zijn, maar als ik het tegen iemand zeg dan krimp ik ook even in elkaar van wat er nu gaat komen. Vervelend...

Ik ben een voornamelijk thuiswerkende moeder door Corona. Het heeft zijn voor- en nadelen. Voordeel is natuurlijk dat ik heel weinig mis van de ontwikkelingen van onze zoon. Het nadeel is inderdaad het contact met collega's. Daarom probeer ik elke week een dag naar kantoor te gaan, op de dag dat mijn zoontje naar de kinderopvang gaat. Ik vind het enorm fijn om er voor mijn zoon te zijn. Maar heb ook erg de behoefte om even geen mama te zijn. Want als ik thuis werk, merk ik dat ik me toch snel af laat leiden. Op het werk klets ik met collega's, thuis klets of speel ik even met mijn zoontje. Dus qua tijd maakt het gelukkig weinig uit 😊 Maar af en toe even weg uit het huiselijke sfeertje heb ik toch wel nodig hoor. Maar stiekem vind ik dat thuiswerken op dit moment wel heel erg fijn! Ik kan alles gelukkig flexibel indelen, waardoor ik er de meeste ook echt voor mijn zoontje kan zijn! En de andere tijd neemt mijn man of mijn moeder de zorg voor mijn zoontje over 😊

Ik werk parttime en vind het heerlijk om ook af en toe onder collega's te zijn. Na mijn verlof had ik er weinig zin in maar ik was het snel weer gewoon. De kleine vind het ook super leuk op de opvang dus dat scheelt wel. Ik ben ook echt geen type om hele dagen thuis te zitten. Ik heb ook nog 2 schoolgaande kinderen en daarvoor ben ik wel blij dat ik thuis ben als de kinderen ook thuis komen.

Dit klinkt misschien erg stom 🙈 maar ik ben jaloers op thuismama's. Al snap ik jullie gevoel erbij ook wel. Ik werk thuis en ben van 40 naar 32 uur per week gegaan. Zodra thuiswerken stopt en we weer naar kantoor mogen, komt er dagelijks nig 2,5uur reizen bij 😢 Ik moet al bijna huilen bij de gedachte. Hier hebben we een thuispapa die door omstandigheden geen werk kan vinden. Door lange werkeloosheid is hij gewend aan veel gamen en laat naar bed gaan (ik doe met veel liefde vrijwillig de nachtrondes gezien borstvoeding). Ik erger me er vaak aan als ons zoontje in de box zit of voor de tv gezet is als ik beneden kom en ben dan jaloers op alle tijd die ik beter zou besteden... ik schaam me voor deze gevoelens maar toch zijn ze er. Wanneer ik klaar ben met werken, breng ik zoveel mogelijk tijd door met ons boefje.

Dat lijkt me ook geen makkelijke situatie. Maar komt ook door het gedrag van je partner misschien? Wel bewondering voor het feit dat je dan ook nog nachtvoedingen naast je 32 uur werk. Staat je partner er wel voor open om dingen te ondernemen met jullie kindje?

Ik vraag mij af hoe je man dat doet, ik ben thuis moeder (maar werk wel part-time vanuit huis minimaal 16, maximaal 29 uur) maar ik heb echt nada tijd.... maar als hij geen voedingen doet dan scheelt dat natuurlijk wel weer zo een 2 uur per dag tijd. Maar ik verzuip echt in het huishouden en alles baby... misschien zijn ze hier in huis minder netjes.... 🤣