Het is echt al we-ken lang drama hier in huis.
Onze dochter is al-tijd een goede slaper geweest, we hebben echt nooit problemen gehad. Maar ineens sinds een paar weken is het verschrikkelijk. Echt. Het inslapen is dramatisch. Ze zet het op een krijsen, klimt haar bed uit en wilt bij ons in bed liggen. Prima. Ook krijsen. We moeten er bij blijven. Maar na wekenlang onze avonden inleveren en compleet langs elkaar heen leven zijn we het wel een beetje zat. Waar we voorheen samen s’avonds op de bank konden zitten, zit er nu constant een alleen. Met eens schuldgevoel, want de ander zit de hele avond boven bij haar tot ze slaapt. Maar slapen doet ze dan ook niet. Want dan gaat ze spelen en klieren. 100 keer uitleggen dat ze moet gaan slapen, niet luisteren. En wat het is, ik heb geen idee. Ze heeft het een tijdje gehad over monsters in haar kamer. Anti monster spray gebruikt, werkt ook niet. Nog steeds krijsen, maar ze kan wel uitleggen dat de monsters weg zijn. Dus ze snapt het wel. We hebben een “wondersteen” gevonden. Uitgelegd dat deze steen haar helpt bij slapen, zorgt dat ze niet verdrietig hoeft te zijn en haar beschermt als ze bang is. Ook dat snapt ze, en kan ze goed navertellen. Maar ook dat werkt niet.
Ik weet echt niet meer wat ik ermee moet, want zoals ik zeg zitten we echt al wekenlang (als in maanden) in deze situatie. Mijn batterij raakt op. Ik verlang weer naar de avondjes samen op de bank, zonder een krijsend kind op de achtergrond.
Is iemand hier bekend mee? de moed dat dit ooit beter wordt en het maar een fase is, zakt mij inmiddels in de schoenen.
Ze is nu 2 weken 2 jaar.