Onze dochter wordt over een paar maanden 4 jaar. Ze heeft tot nu toe altijd middagslaapje gedaan, maar de laatste tijd doet ze dit niet meer. Helemaal prima, hoort erbij en is heel normaal. Ik merk alleen aan mezelf dat ik het moeilijk vind te schakelen naar deze nieuwe fase. Het feit dat er overdag dus geen ‘rust’ meer is, je niet meer even de tijd voor jezelf hebt, geen onderbreking en de dag dus behoorlijk lang is. Zodra ze naar school gaat, is dit uiteraard weer anders. Maar toch, ik merk onrust bij mezelf.
En ben dan ook in m’n hoofd bezig met mn partner: die heeft overdag gewoon nooit meer ‘rust’. Die werkt en als hij niet werkt, moet hij ‘aanstaan’ om papa te zijn. (Ik werk ook maar heb nog een vrije dag.)
Ik projecteer wellicht mijn gevoel op hem, maar toch..
Herkenbaar voor mensen misschien? :)