8 Reacties
3 jaar geleden
Wij hebben juist het tegenover gestelde.... weinig mogen ondersteunen, mevrouw wil het allemaal zelf doen. Als wij willen helpen gaat ze zitten.....als een soort van stil protest馃檲 wanneer ze eraan toe zijn gaan ze wel zelf lopen....het is een samenspel tussen mentaal en fysiek er aan toe zijn! Krokodillentranen en gillen omdat ze even niet krijgt wat ze wil, dat mag! We benoemen dat gewoon op een rustige manier en dan vindt ze iets anders om te doen.
3 jaar geleden
Bij ons was het een kwestie van even doorbijten. Ze heeft een hele tijd geoefend met stappen achter een wagentje en langs meubels, maar kroop toen ook nog veel. Maar vanaf het moment dat ze begon over te steken tussen meubels en dus af en toe een stapje los zette, wilde ze niet meer kruipen en als ze dus verder de kamer in wilde lopen probeerde ze m'n hand te pakken. Op het moment dat ze voelde dat ik niet mee wilde lopen ging ze ook op de grond liggen huilen, heel dramatisch 馃槄 dit heeft een paar weken geduurd, en toen durfde ze wel zelf stapjes te zetten en was het ineens over! Nu doet ze het alleen nog als ze moe begint te worden, dus vooral een mooi teken dat het bedtijd wordt 馃槉
3 jaar geleden
Hoe herkenbaar 馃槺
Hier pre-cies hetzelfde! Is elke keer drama als je hem op de grond zet om te spelen. En dan proberen we het gehuil te negeren, maar hij maakt het ons soms lastig, dan snijdt het bijna je trommelvliezen door zo hard dat het gaat 馃檳
Ik heb geen tips, alleen blijven oefenen.. uiteindelijk leren ze het allemaal 馃槄 Maar wat ben ik blij dat ik dit zo herken!!!
3 jaar geleden
Hier ook alleen maar stappen :D Ik loop dan zoveel mogelijk op blote voeten om ze laag mogelijk bij de grond te zijn en zijn knuistjes om midden van mijn wijsvingers, dan kan ik zo goed als rechtop lopen. Mijn rug begint ook al aardig aan gort te raken.. Verder blokkenwagen met zware boeken erop zodat het niet omkiepert. Als iemand trouwens nog tips heeft voor een niet-omkiepbare loopwagen hoor ik het graag!