Af en toe uit je slof schieten

Ik herken mezelf hier wel in, ik heb een driftige peuterpuber van 2 rondlopen en een kleintje van 7 weken die ik ook geen seconde kan neerleggen zonder dat hij begint te huilen.. En ik moet eerlijk bekennen dat op momenten dat iedereen wat van me wilt ik vaak ook redelijk bot uit de hoek kan komen tegen zowel de peuter als mijn partner 😕

Herkenbaar. Wij zijn ook maar mensen he? Weeg het niet te zwaar maar probeer er op te letten. Probeer tot 10 te tellen (klinkt heel cliché maar goed het kan helpen)

Helemaal niet vreemd hoor. Ergens ook goed dat kinderen zien dat niet alles perfect hoeft te zijn, ook het gedrag niet. Dat boos zijn ook mag bestaan. De manier verdient misschien niet de schoonheidsprijs. Maar zolang je ze niet slaat, of andere manier pijn doet... je doet je best. Ik vloog vandaag nog uit m'n slof. Met een peuter die het maar wat grappig vond en heel hard begon te lachen. Zo frustrerend!! Ik ben toen naar de wc gegaan. Ff diep gezucht. Bedacht wat het allerbelangrijkste was die dag (eten/drinken/slapen) en kon dat afvinken. Die was, kwam later wel. De weekboodschappen? Nja als er maar voldoende is voor vandaag. En zo verder. Mij helpt het soms ook om om te draaien. Wat zou ik ervan vinden als m'n kinderen niet boos durven te zijn bij mij en het maar opkroppen/inslikken omdat ik ze dat voorbeeld gegeven heb. Ik zou liever hebben dat ze boos worden, zeggen wat er scheelt, en dat we er dan over kunnen praten zodra alle gemoederen zijn gezakt. Als ik doe alsof ik nooit boos ben, en dus daarna ook niks hoef uit te leggen, sorry zeggen, hoe weten ze dan hoe dit werkt in latere (vriendschappelijke)relaties...

Herkenbaar, heb ook een peuter en newborn van 4 weken. Door vermoeidheid en alle prikkels schiet ik ook regelmatig uit m’n slof of ben ik chagrijnig of kortaf. Dat is echt balen. Mja, je bent ook een mens.. ik probeer iig altijd sorry te zeggen tegen m’n peuter en uit te leggen dat mama boos was en X niet had moeten zeggen/doen

Oww zo herkenbaar! New born inclusief alle bijbehorende hormonen en een peuter tegelijk in je eentje!! Meid je doet het sowieso al fantastisch. Je bent gewoon een mens en het feit dat je erkent dat je dit moeilijk vindt en daardoor af en toe uit je slof schiet, maakt je een goede moeder. Wat mij in dit soort situaties altijd helpt is echt even fysiek afstand nemen. Is je baby veilig (in de box of bedje) en is je peuter toch al boos/verdrietig of wat dan ook.. loop dan even naar de keuken, of draai je echt even om. Haal een paar keer heel diep adem, neem een slokje drinken en ga weer rustig terug. Soms voel je al aankomen dat het even teveel wordt en probeer het voor te zijn door echt even afstand te nemen en jezelf weer bij elkaar te rapen.