Alleen maar janken met naar bed gaan

Hoi mama’s Wij hebben altijd een redelijke slaper gehad, af en toe een sprong of slaapregressie, soms even beneden ‘s nachts maar wat me de laatste 4 weken overkomt gaat me echt de pet te boven. Níks maar dan ook écht níks is goed. Hij slaapt niet voor 22:00, en dat gaat ook níet zonder een hoop gegil en gejank en tegenwerken. Zodra hij zijn bed ziet is het janken dat ‘ie er uit wilt. Alles gooit hij uit bed, zijn knuffels en z’n speen en dan is het al helemaal krijsen want dat ding is heiligdom. Wel een dutje overdag, of geen dutje overdag, een korter dutje overdag: vergeet het maar er is geen land mee te bezeilen. Wel bedritueel, of niet, niks is goed en een fles wilt ‘ie ook niet meer terwijl dat altijd zo zijn comfort was. Is er een reden voor dit? Who knows? Mis ik een slaapregressie of is dit weer een fase? Ik wordt écht gek zo onderhand en het wordt er niet bepaald gezelliger op.