Bij papa en mama slapen

Kan je hem niet in zijn eigen bed leggen en bij hem gaan zitten tot hij slaapt?

Ja dat doen we ook. Maar dan blijft hij dus uren lang herhalen dat hij in ons bed wil en uiteindelijk gaat hij huilen, kokhalzen etc. Ook al zitten we gewoon bij hem en stellen we hem gerust etc.

Hoe is jullie avondritueel? Bouwen jullie de dag rustig af? Blijven jullie zelf rustig? Zeggen jullie tegen hem dat jullie hem horen? Is hij bang in het donker? Wil hij misschien een nachtlampje? Wij hebben een hele makkelijke slaper, dus probeer even met je mee te denken

Ongeveer een half uur voordat we naar boven gaan kondigen we al aan dat hij nog even kan spelen en dat het bijna bedtijd is. Rond 19.00 uur gaan we dan naar boven en dat is meestal geen probleem. Dan de standaard dingen, liedje zingen, schone luier, pyjama, tandenpoetsen, slaapzak aan, in bed klimmen, Jip en Janneke lezen, high 5, box, kus, knuffel, lamp uit en dan blijven we er dus naast zitten tot hij slaapt. Dit ging altijd prima tot ongeveer 2 weken geleden..

Waarschijnlijk voelt hij aan dat er een grote verandering gaat komen. Mss alvast boekjes lezen over de komst van een broertje/zusje zodat hij weet wat er speelt. Wat bij ons helpt, zijn spulletjes die ze mee naar bed kan nemen. Ze heeft haar baby pop, knuffelbeer, happy horse knuffel standaard in bed. En soms neemt ze een boek mee zodat ze het boekje kan voorlezen aan ze. En ze wil nu sinds een paar weken een nachtlampje aan in haar kamer. Dit doet ook wonderen. Verder wel consequent blijven. Hij weet nu dat als hij erg overstuur wordt, dat je overstag gaat en zijn zin krijgt. Je wilt hem niet in jullie bed, dus wat dan wel? Elke 5 minuten even troosten, knuffel geven tot hij weer wat gekalmeerd is en dan weer terug in bed leggen. Wat ook nog zou kunnen helpen, ik leg alles uitgebreid uit aan haar. Ik zeg, mama gaat ook zelf even in het grote bed slapen want mama is erg moe, ik ben dichtbij als je mij nodig hebt. Of mama gaat even beneden opruimen en dan ga ik ook in bed liggen. En ook als je hem troost kan je uitleggen dat het grote bed van jullie is om in te slapen en dit bed is van hem. Papa en mama kunnen niet goed slapen als hij erin ligt, dus jullie hebben echt nodig dat hij in zijn eigen bed blijft slapen. Geen idee, ik doe maar wat maar ik merk dat mijn dochter het erg fijn vindt en alles sneller accepteert als ik alles aan haar uitleg. Sterkte met de laatste loodjes van je zwangerschap!

Vervelende fase is dit he.. Wat hier heel goed werkt is eerst alles van de avondritueel doen en dan mag hij een van ons naar bed brengen. Hij mag zelf kiezen of papa of mama naar bed moet. En erna brengt diegene die niet naar bed gestuurd is geworden, ons zoontje naar bed. Ik heb het eens ergens gelezen en hier werkt het. Hopelijk ook voor jullie.

Misschien is het een gelukstreffer maar het gaat nu sinds 2 nachten goed! Enorm blij mee. Hij heeft de eerste nacht van 19.45-04.30 uur in eigen bed geslapen. Toen wat piepen en huilen en om 05.30 uur bij ons in bed gelegd (vond ik wel een schappelijke tijd 🤪) daarna sliep hij nog tot 07.45 uur (!, gebeurd nooit). De afgelopen nacht was nacht 2 en sliep hij van 19.20-06.20 uur in zijn eigen bed!! Ik smile al de hele dag zo trots als ik op hem ben hahaha. En het kan maar zo dat het dan vannacht ineens niet meer lukt maar deze 2 nachten waren echt een cadeau. Wat we hebben gedaan? Smiddags een korter slaapje van 3 kwartier. En ik ben begonnen in het boek: how2talk2kids wat echt wonderen lijkt te doen. Avond 1 zei hij zoals verwacht direct: ik wil in papa en mama bed slapen. M’n man reageerde zoals hij standaard deed: nee dat kan niet. Dit is jouw bed, jij slaapt hier met je knuffels. Direct daarop volgde zoals altijd een enorm boos en verdrietig kind met kokhals pogingen. Ik heb m’n man overgenomen op dat moment en gedaan wat in het boek stond: benoemd wat ik hoorde en zag: ik zie dat je erg boos en verdrietig bent. Ja! Riep hij uit en ik voelde de spanning gelijk al wat afnemen bij hem. Hem getroost, woorden gegeven aan zijn gevoel en benoemd dat ik het snap. Die dingen waren voldoende. Dat had ik niet gedacht van tevoren maar blijkbaar had hij alleen maar erkenning en medeleven nodig om te kunnen accepteren dat hij in z’n eigen bed zou slapen. Hij ging rustig liggen en sliep. Zo bizar! Afgelopen avond zei hij ook nog 1x dat hij bij ons wou. Opnieuw benoemd: dat snap ik. Jij wilt graag bij papa en mama slapen. Heel even snikte hij iets waarop ik zei: je bent er nu een beetje verdrietig van, dat is oké. En daarna was het voor hem goed en ging hij liggen in z’n bed en sliep hij. Hoe die simpele paar zinnen al zo’n effect hadden verbaasd me echt! Voor nu een hele blije, trotse moeder 😊

Wat een leuk idee! Voor nu gaat het hier weer goed maar ik hou deze in m’n achterhoofd 👍🏼

Magisch vind ik dit om te lezen. Hoe gaat het nu?💜

Zeker magisch 😄, gaat nu al ruim 3 weken zo goed. Hij noemt het zelfs niet meer. Gaat tevreden liggen en slapen. Wordt de laatste week soms wel wakker snachts van zijn snot, erg verkouden en daar moet hij dan van huilen. Heeft ons dan nodig om zijn neus weer vrij te krijgen en te troosten maar slaapt dan ook weer verder zonder drama.