Hallo
Mijn dochter is nu 2 jaar en 7 maanden. Ze plakt echt de hele dag aan mij vast. Ze gaat gelijk huilen en achter me aan rennen als ik eventjes opsta om naar de keuken te lopen. Dit doet ze ook als haar vader gewoon met haar aan het spelen is of naast haar zit. Echt bij alles is het "nee mama doen" of " mama ook mee". We gaan hier echt niet altijd in mee maar zodra haar vader dan haar luier gaat verschonen is het gillen en huilen tot ze weer benenden is. Dit doet ze ook als ze even niet mee mag naar de wc of als ik alleen even snel iets moet halen boven. Ook met bezoek of een dagje weg wil ze alleen alles met mij doen. Op dagen dat ik werk heeft ze het super leuk met papa en is er geen enkel probleem maar zodra ik dan weer thuis ben plakt ze weer aan me vast en moet ze niks meer van papa hebben.
Op de peuterspeelzaal plakt ze ook aan 1 juf. Ze speelt alleen met andere kinderen als deze juf erbij zit en anders loopt ze alleen maar achter die juf aan en doet dus niet mee net het programma. Het naar bed gaan is ook drama. Als ik haar op bed leg is het huilen en huilen, maakt niet uit hoevaak ik erheen ga. Als haar vader 1x gaat, gaat ze daarna wel slapen. We handelen hetzelfde en trekken dezelfde grenzen.
Ik maak me zorgen over dit gedrag. Ik voel me constant schuldig als ik zeg dat ze even niet mee kan naar het toilet, mee naar boven of als ik haar weer huilend achter moet laten in de slaapkamer maar ik snap ook wel dat ik niet de hele dag kan toegeven aan haar gedrag. Als haar vader werken is laat ik haar uiteraard niet alleen in de woonkamer maar als papa gewoon thuis is vind ik dat ze wel gewoon even bij hem moet kunnen blijven en niet altijd haar zin hoeft te krijgen.
Ze is al sinds haar geboorte meer aanhankelijk aan mij dan aan haar vader maar zo extreem als het nu is vind ik wat zorgelijk en het is echt niet leuk voor haar vader.
Is dit een fase en komt het iemand bekent voor of gaat dit toch wat ver?