Fluxus postpartum

Hoi Lisanne, ik heb helaas dezelfde ervaring. Afgelopen vrijdag 21 mei is onze dochter Sofie geboren direct na dat ze op mijn borst gelegd werd stond er een heel team om me heen. De placenta zat vast en moet manueel verwijderd worden op de OK. Het was allemaal een erg heftige ervaring, in totaal ben ik 4 liter bloed verloren en ik heb 5 bloedtransfusies gehad. Ik probeer ook net als jou ijzerrijk voedsel te eten samen met de ijzertabletten. Ik merk dat ik er erg veel last van heb al ik wil slapen ik ga dan terug naar het moment van. Ik merk ook dat mensen zeggen gelukkig is het achter de rug en nu herstellen maar het voelt alsof ik er nog in zit. Het word moeilijk begrepen voor mijn gevoel hoe heftig dit is geweest. Het lijkt me erg fijn om met mensen in contact te komen die soort gelijk hebben ervaren.

Wat heftig zeg! En nog vervelender dat je steeds terug gaat naar het moment van.. Kan je er goed over praten met je partner? Hoe voel je je verder? Moe, duizelig? Niet te vergeten: Gefeliciteerd met je dochter ☺️

Hi Lisanne, Hier hetzelfde. De eerste paar dagen liep ik er als een zombie bij want ze dachten dat ik niet zoveel bloed verloren was. De 3e dag dat ik naar huis mocht hadden ze voor de tweede x een bloedtest gedaan en toen bleek dat ik toch teveel bloed was verloren in de OK. Dus ik mocht niet naar huis en moest ook een transfusie. Daarna voelde ik me meteen een stuk beter. Maar ik merk wel dat mijn energie level nog erg schommelt. Ik ben snel moe en moet alles doseren. Ik heb ook ijzer pillen gekregen en moet ook ijzerrijk voedsel eten. Wat ik vooral heftig vond is dat ik ons meisje maar amper op m’n borst had gehad en toen moest ik al in slaap gebracht worden om m’n placenta te verwijderen. Toen ik wakker werd bleek ik een flinke uitwendige hematoom te hebben door de operatie. Toen moest ik wachten op de gynaecoloog (die een spoed keizersnede aan het uitvoeren was) om te beoordelen of ze nog een x gingen opereren. Gelukkig was dat niet het geval maar ik heb lang moeten wachten tot ik naar de afdeling mocht. Ons meisje was om 21:00 geboren en ik was pas om 02:00 op de afdeling en toen gevraagd of ik haar mocht zien en vast houden want ik had haar maar 5 min gezien en vast gehouden. Veel mensen zeggen idd je zal het snel vergeten en bevallen is nou eenmaal geen pretje. Maar dat soort opmerkingen probeer ik maar langs me heen te laten gaan. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend die me steunt en erkent dat de bevalling een hel was. (Ze wilde niet indalen, uiteindelijk ingedaald maar hoofd scheef waardoor het persen een bodemloze put leek. Uiteindelijk bleek ze mega groot en lang te zijn waardoor alles veel moeilijker was dan ze hadden ingeschat en was een keizersnede misschien beter geweest). Ik ben precies 2 wk geleden bevallen en ik lig nog steeds in bed vanwege mijn hematoom. Maar langzaam kom ik er meer uit maar ik doe nog niet veel behalve voor ons meisje zorgen. Heel veel sterkte dames ❤️

Ik ben er denk goed vanaf gekomen als ik jullie verhalen zo lees. Ben vandaag 2.5l bloed verloren, maar ik had onze zoon al op mn borst dus ik was daar eigenlijk op gefocust en heb het bloed ook niet echt gezien, maar volgens mn man was het een slagveld. Vond de ok/narcose/weg zijn/alleen wakker worden wel heel heftig, maar gelukkig gaat het nu goed met mij en de kleine. Ik ben nog niet uit bed geweest (15:40 bevallen), dus ben benieuwd hoe dat gaat. Heb op de OK volgens mij 1 zak bloed gekregen, ze verwachten er morgen nog eentje te geven. Heel veel sterkte allemaal, onze gevoelens mogen er zijn❤️ het is allemaal niet niks.

Ikzelf heb het er emotioneel best wel moeilijk mee. Bij mij is het een combinatie van 3 uurtjes voor en net na het persen geweest. Ik had een morfine spuit gekregen dus heb het niet 100 procent bewust meegemaakt, mijn vriend wel en die kneep hem wel ff. Ik ben achteraf 1,5 liter kwijtgeraakt en zat ook op het randje om naar de ok gebracht te worden maar na een hoop geduw en getrek en snel hechten is het toch gestopt. De volgende dag waren m’n waardes gelukkig niet zo laag dat ik nog een infuus of iets dergelijks nodig had en kon ik het verder af met de ijzertabletten dus toen mocht ik ook weer naar huis. Lichamelijk heb alleen nog last van de hechtingen. Het geestelijk verwerken vind ik veel moeilijker en door hoe het is gegaan weet ik ook zeker dat ik nooit meer een bevalling wil doorstaan.

Hier 19 mei bevallen van mijn meisje doormiddel van een geplande keizersnede en 2 liter bloed verloren, 1 zak bloed gekregen op de recovery en daarna nog een zak plasma. Merk wel dat ik de eerste week echt op adrenaline heb geleefd en dat nu de vermoeidheid toeslaat! Vanuit het ziekenhuis kreeg ik het advies om mama pillen te slikken en heb ik voor na 2 weken een recept voor ijzertabletten gekregen mocht dat nodig zijn. Kleine meid had nog vocht in haar longblaasjes dus die is op de OK geholpen met ademhalen pas na ruim 2,5 uur kon ik haar voor het eerst even in mijn armen sluiten ipv een vluchtige blik op de OK.

Bedankt voor jullie reacties! Heel fijn om te weten dat we niet de enige zijn die zich zo voelen/ dit hebben meegemaakt. Veel sterkte en beterschap mommy’s 💕

Ik ben heel benieuwd hoe het nu met jullie gaat? Ik ben gister bevallen en ik ben 2,5 liter bloed verloren doordat de placenta niet loskwam. Het was allemaal erg spannend en kritisch maar het is goed gekomen. Vandaag natuurlijk erg slapjes. Ik heb er voor gekozen eerst geen bloedtransfusie te doen omdat ze aangaven dat de dip dan na een week komt. Ik ga nu eerst aan de slag met ijzerrijk voedsel en later ijzertabletten. Hoe voelen jullie je nu lichamelijk na een paar weken? Ik heb geen idee wat ik kan verwachten van het herstel, kan ik over een paar weken weer wat wandelen of moet ik daar voorlopig echt niet op hopen?

Allereerst gefeliciteerd! Ik ben vorige week woensdag bevallen en ben ook 2.5l verloren. Ze hebben op de OK nog wat placenta verwijderd en daar heb ik 1 zal gekregen. De volgende dag voelde ik me al weer best fit en ben ik gelijk gemobiliseerd. Ook dat ging allemaal goed. HB was 5.2 dus gekozen voor nog een zak. Ik heb me sindsdien helemaal niet moe gevoeld eigenlijk en ik ben op dag 2 al rondjes gaan lopen door het ziekenhuis. Gisteren en vandaag ook lekker buiten gewandeld en ik doe ook veel in huis. Ik slik geen tabletten etc. Mijn herstel schijnt echter wel uitzonderlijk te zijn, alle artsen en verpleegkundigen waren onwijs verbaasd. Het kan dus ook enorm meevallen. Ik was bloeddonor, dus mn lichaam was iig gewend om regelmatig te werken voor 500ml nieuw bloed en ik heb een actieve zwangerschap gehad, waardoor mn lichaam in goede conditie was. Hopelijk valt je herstel mee!

Oh wat fijn zeg! Jij ook gefeliciteerd! Ik heb geen bloed gehad maar moet zeggen dat vandaag alweer veel beter gaat dan gister. Ik ben ook bloeddonor, ik had de link nog niet gelegd maar kan me voorstellen dat het wel voordeel heeft nu! Gelukkig heb ik me ook de hele zwangerschap dit gevoeld dus ik hoop heel erg dat ik me volgende week ook zo voel zoals jij het omschrijft ! Dit geeft wel moed in ieder geval, dankje!

20 mei 21:21 uur bevallen van ons meisje. Die dag ervoor een ballon laten plaatsen en 20 mei in de ochtend om half 7 gemeld in het ziekenhuis. Het was een lange zware dag. Een half uur na de bevalling doordat de placenta niet losliet naar de OK gebracht. Het was een hele rollercoaster... Toen ik terug kwam op de kamer werd me verteld dat ik 2 liter bloed was verloren. Ik vind het vooral heel heftig dat ik niet haar eerste flesje heb meegemaakt, de weging, het aankleden. Ik was nergens bij.. en mijn vriend was helemaal alleen. Emotioneel vind ik het echt nog steeds zwaar. Lichamelijk gaat het nu 2 weken later al echt wel beter, ik heb geen transfusie gekregen. Alleen ijzer tabletten die ik 4 weken lang moet slikken. Vandaag ben ik voor het eerst eruit geweest naar een kledingwinkel, uurtje weg geweest. Bij terugkomst moest ik echt wel gaan zitten want ik was best slapjes.. In huis kan ik wel al steeds meer, wasjes draaien, stofzuigen, licht huishoudelijke taken!

Ik herken helemaal wat je zegt. Ik ben ook op de OK geweest onder narcose. Ik was toen ik terug kwam bij onze zoon nog erg suf. Ik kan me dus ook niks meer van die eerste momenten herinneren. Daar heb ik het ook best zwaar mee. Gelukkig heeft mijn man wel foto’s gemaakt. Lichamelijk gaat het wel steeds beter, maar ben er nog niet.

Hi mommy’s! Ik merk dat ik het lastig vind om te verwerken. Heb laatst nog een uitgebreid verslag met tijden ontvangen van het zk omdat ik een deel van de bevalling miste in mijn herinnering. Helaas merk ik dus dat ik nog heel verdrietig ben als ik eraan terug denk en herbeleef ik soms ook wel momenten van de bevalling. Daarnaast triggeren veel moeders die bevalverhalen delen of online bv je zeggenschap/vrijheid tijdens bevalling promoten, mijn verdriet over hoe het bij mij is gelopen.. Ook ben ik heel bang voor een tweede zwangerschap terwijl de wens voor een 2de er wel sterk is nog. Omdat ik me graag weer beter wil voelen denk ik dat ik misschien wat hulp wil gebruiken hierbij. Heeft iemand toevallig al hulp gezocht en misschien al gekregen? Hoe ziet dat eruit en helpt het?

Hoi lieve mama's, Ik heb geen fluxus pp gehad, daar kan ik dan ook niet over meepraten. Wel een traumatische bevalling. Ik weet het laatste deel van de bevalling, geboorte van mijn dochter en het eerste deel van haar leventje niet meer, terwijl ik bij en op de kamer was. Ik vind dat vreselijk! Gelukkig zijn er foto's, maar ik herinner me er niets van. Ik heb hiervoor en voor de bevalling op zich hulp gezocht en krijg die voorlopig nog wel. Ik moet zeggen dat dit me wel al een beetje helpt. En het idee dat als er niet ingegrepen was, mijn dochter het niet gehaald had, maakt misschien ook een hoop goed, maar dat maakt het trauma nog wat groter..

Oh wat een fijn topic, heb deze helemaal gemist. Ik ben 19 mei bevallen. Ik ben ook meer dan 2 liter bloed verloren tijdens m’n bevalling door een knip en doordat de placenta niet losliet. Ik moest binnen 5 minuten nadat ze er uit was naar de OK. De bevalling had 33 uur geduurd, dus aan de ene kant dacht ik op dat moment yes, even rusten, maar achteraf vond ik het zo jammer dat ik haar daardoor niet langer op m’n borst kon hebben. Ik weet nog dat ik wakker werd na de OK en dat m’n vriend me had opgehaald, maar wat er daarna is gebeurd weet ik eigenlijk niet meer. Ik was door alles zo moe, dat ik haar helemaal niet kon optillen en dat het voor mij eigenlijk ook even niet hoefde, omdat ik zo moe was en pijn had, dat ik alleen maar wilde slapen en daar voelde ik me dan weer schuldig over. Die eerste 2 weken ging slapen heel slecht, want elke keer als ik m’n ogen dicht deed zag ik allemaal flarden van m’n bevalling terug. Dat heeft me denk ik wel geholpen om het te verwerken, ook door er veel over te hebben met vrienden en familie. We zijn nu 7,5 weken verder en het gaat een stuk beter, ben nog wel snel moe en heb nog wat last van mn bekken en knip, maar al met al gaat het goed. Als ik terugdenk aan de bevalling of vooral het gedeelte dat ik zo snel naar de OK moest en daardoor tijd heb gemist met mn dochter, dan kan ik daar wel verdrietig van worden, maar aan de andere kant heb ik ook zoiets van het is gelopen zoals het is gelopen. Ik heb een prachtige dochter en ik vind het heerlijk om met haar te knuffelen. En ze heeft wel bij mn partner op z’n borst gelegen toen ik naar de OK was, dus huid op huid contact heeft ze iig gehad. En ik wil zeker nog voor een tweede gaan (alleen dan wel meteen met de ruggenprik 🥵)

Mijn zoontje is 8 weken oud en ik had een super goede thuisbevalling. Helaas kwam de placenta niet volledig, na 2x flauwvallen en veel bloedverlies met de ambu naar het ziekenhuis. Op de OK zijn de resten verwijderd. Ik heb zo’n 2 liter bloed verloren en 2 zakken bloedtransfusie gekregen. De eerste 2-3 weken was ik echt mezelf niet. Voelde me moe, heel warrig en was een schim van mezelf. BV kwam niet op goed gang dus druk met kolven en bijvoeden en proberen nog aandacht te geven aan m’n oudste dochter/omgeving.. pfff vond het echt heftig en voelde me uitgeput. Merk wel dat ik aan het opknappen ben. Heb m’n HB laten testen en die was zo goed als op peil. Ik eet gezond, gebruik een drankje van Floradix voor extra ijzer. Wat mij heeft geholpen was de situatie meer te omarmen: het is nu even wat het is en ik kan het niet veranderen. Ik wil anders te snel en te veel. Wat verder enorm heeft geholpen is de bevalling en alles wat daarna gebeurde uitgebreid met de verloskundige nabespreken. Daardoor heeft het een plekje gekregen. Als je last hebt van nare gevoelens en terug gaan naar dat moment zou EMDR therapie goed kunnen helpen. Heb ik ook na m’n eerste bevalling gedaan en daardoor eea heel goed kunnen verwerken. Veel succes!

Ik heb precies hetzelfde gehad. Ik dacht dat ik dood ging. 41 uur durende bevalling, 2,5 liter bloed verloren, placenta verwijderd onder narcose en 2 bloedtransfusies. Gek genoeg ben ik het deels alweer vergeten, maar de eerste week had ik het er erg moeilijk mee…

Ik heb ook fluxus gehad en m’n placenta rest dus 7 wk na bevalling weer geopereerd…

Hi Lisanne-17, Ik zie dit topic nu pas, ik heb een vergelijkbaar topic geopend in de juni groep. Op 2 juni ben ik bevallen van een gezonde zoon maar na de bevalling begon ik hevig te shaken waarbij ik uit moest kijken dat ik mijn tong niet afbeet ook door een fluxus postpartum waarbij ik bijna 3l bloed verloren ben. Transfusies en een ballon gekregen op de OK onder narcose. Verzuurde baarmoeder bleek het te zijn want er zat geen placenta meer. Hier ook veel onbegrip vanuit de omgeving gehad vooral voor het mentale deel helaas. Ik heb me een hele poos schuldig gevoeld dat niet aanwezig was de eerste uren na de geboorte en dat ik te zwak was om voor hem te kunnen zorgen de eerste week. Ik heb hier gelukkig wel hulp voor gehad en kan inmiddels al wat maandjes genieten van de kleine man. Hoe gaat het met jou? Heb je het een plekje kunnen geven?

Hey Lisanne, Ik ben 21 mei bevallen van een dochter. Kort gezegd: - ingeleid - ruggenprik werkte vd helft dus intens veel pijn - ze had in vruchtwater gepoept - ik kreeg koorts en viel weg - placenta kwam niet los dus ze gingen met 2 man duwen etc. op mn buik - uiteindelijk liet die los maar ik bleef bloeden uiteindelijk nog placenta rest 7 weken na dato en ben ik volledig onder narcose geweest en geopereerd - achteraf bleek placenta aan me te zijn vast gegroeid - sterrenkindje, 8 hechtingen, 3 laags gehecht - in totaal ook 2,4 l verloren - heb hiervoor ijzertabletten gekregen en moest vaak m’n bloed laten controleren Al met al ik vond het ook traumatisch. Kon er in het begin niet over praten. Ik heb hiervoor hulp gezocht en heb daar veel baat bij gehad. En vooral erover blijven praten en je niks aantrekken van stomme opmerkingen zoals “hoort erbij” want dat vind ik echt grootste onzin… 💕