Fluxus postpartum en nieuwe zwangerschap

Hoi! Wat vervelend voor je! Ik herken het helaas. Ik had ook een fluxus postpartum omdat de baarmoeder niet samen kneep. Het bloeden ging zo snel dat ze amper nog een infuus konden aanleggen omdat alles al plat lag. Ook naar de OK en daarna IC en nog een paar dagen kraamafdeling. Lichamelijk vond ik het zwaar omdat ik niet graag afhankelijk ben, maar ik op een gegeven moment geen eens alleen voor m'n zoon kon zorgen. Maar ook psychisch had ik echt even de tijd nodig om alles te verwerken en de puzzel compleet te krijgen. Ook had ik nog een hele nasleep met placentaresten. Dit hielp niet mee om het een plekje te geven. Toch heeft het ons nooit weerhouden voor een 2e te gaan. Wat mij heel erg gerust stelde is dat ze direct zeiden dat wanneer ik weer zwanger mocht raken ze een infuus van te voren zouden aanleggen en een extra dosis zouden toedienen om de baarmoeder samen te laten trekken. 9 maanden later was ik weer zwanger en inmiddels zijn we een dochter rijker. Ik heb aangegeven dat ik poliklinisch wilde bevallen met m'n eigen verloskundige en er was iemand vanuit het ziekenhuis aanwezig. Gelukkig is het dit keer goed gegaan. Ik wist niet dat je je zo goed kon voelen na een bevalling, wat een verschil! Goed dat je je laat informeren! Maak ook vooral goed duidelijk wat je eigen wensen zijn. Veel succes met alles en hopelijk kunnen jullie straks van een 2e wondertje genieten.

Ik herken zeker delen die je zegt. Ook het gevoel dat je faalt omdat je zo graag wil zorgen voor je zoon en dat het niet lukt. Dat je het gewoon niet kan. Wat ben ik ook mijn man dankbaar voor wat hij in die periode heeft gedaan. Fijn dat het bij de tweede zoveel beter ging! Dat geeft wel weer wat geruststelling! Dankjewel

Hey! Wat een fijn topic dit, enorm herkenbaar.. Wist niet dat zo’n pre-consult een optie was, goed zeg. Bevalling 36 uur en ruim 3 liter verloren, ik heb geen emotie gehad bij wegrijden naar de OK omdat ik wegviel, misschien maar beter? Laatste beeld was mijn man zonder shirt in een stoel met mijn zoon en toen werd ik een paar uur later wakker ✌🏼 Nu weer zwanger, een verrassing maar welkom natuurlijk. In alle eerlijkheid voel ik meer angst dan blijdschap en omgeving begrijpt dat niet.. Zo fijn om te lezen dat het anders kan kan! Mijn verloskundige gaf aan dat kans op herhaling groot is dus ik zie er enorm tegenop (overweeg zelfs keizersnede), hoe was dat voor jou Janneke?

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Vervelend dat je omgeving je angst niet begrijpt. Mijn omgeving was juist heel begripvol en zeiden zelfs dat ze het dapper vonden. Kans op herhaling is idd groot, vandaar dat ze bij mij die voormaatregelen troffen van infuus en extra dosering zodat die placenta los laat. Dit stelde me enorm gerust, ik heb zelfs de bevalling door een stagiaire laten doen. Wel met verloskundige ernaast hoor. Ik wilde zelf heel graag natuurlijk bevallen omdat je anders weer een heel herstel hebt. Maar als jij je hier prettig bij voelt moet je dat vooral aangeven. Ik denk dat het belangrijkste is dat je zo prettig mogelijk die bevalling in gaat. Je hebt eventueel ook speciale psychologen die gespecialiseerd zijn in traumatische bevallingen of andere dingen rondom zwanger of moederschap. Heel veel succes en ik gun je een fijne ervaring! Dit heeft mij zo geholpen. En het is fantastisch om je oudste grote broer of zus te zien worden, misschien is die gedachte een mooi vooruitzicht;)

Verschrikkelijk dat je dit hebt meegemaakt, ik schrik er van van dat dit zoveel voorkomt. Voordat ik ging bevallen had ik er nooit van gehoord. Gelukkig zijn er voort bloedtransfusies en ziekenhuizen, paar honderd jaar geleden waren we allemaal doodgebloed 😟 Ik ben na de bevalling bijna 3l verloren door fluxus postpartum. Placenta was er wel volledig uit maar toch naar de OK om het bloeden te laten stoppen en een ballon catheter. Ik vond de bevalling best traumatisch maar dat kwam niet persee door de bloeding. Ik vond het wel heel erg dat ze keer op keer met hun handen naar binnen gingen en op mijn buik gingen hangen om de stolsels eruit te krijgen. Maar ze hebben gedaan wat nodig was… Ik heb lang een schuld gevoel gehad dat ik de eerste uren, die zo belangrijk zijn. Ik er niet was voor de kleine en ook in de kraamtijd had ik amper puf om hem te verzorgen buiten het bed. Gelukkig ben ik wel snel hersteld en had ik een goede melk productie dat heeft mij wel weer vertrouwen gegeven in het kunnen van mijn lichaam. Ik ben ook bang voor herhaling, mocht ik ooit weer zwanger zijn ook eerst voor een goed gesprek naar de gynaecoloog. Ik heb altijd bloedingen gehad na operaties en ook altijd een heftige menstruatie, ben bang dat er iets met mijn stolling aan de hand is en dit dus vaker gaat gebeuren 😣 In deze groep is nog een topic over fpp misschien kun je die ook eens lezen

Dat vertelde de gynaecoloog mij, ook heb ik contact gehad met een medisch psycholoog. Zij heeft me goed geholpen en zelfs nog mee genomen maar de IC. Dat laatste beeld wat je omschrijft is niet helemaal mijn laatst beeld maar wel iets wat ook ontzettend impact heeft gehad hier. Gefeliciteerd met deze nieuwe zwangerschap, vervelend dat de omgeving niet zo begrip vol reageert. Het is nogal wat, als je leven zo pp het spel heeft gestaan. Ik zou vragen of ze bij jullie in het ziekenhuis ook zo'n consult doen. Hoop namelijk dat dat rust gaat geven. Hoop ook dat jij er een plek voor kan vinden en dan genieten van de nieuwe zwangerschap.

Complete herkenning. Behalve dat ik hier door alles dus nog niet kan nadenken over een volgende zwangerschap of eigenlijk volgende kraamtijd. Poeh wat heb ik mij ellendig gevoeld (pas achteraf dat ik dit compleet in de gaten heb gekregen) op dat moment ga je maar door in standje overleving geloof ik.. Ook ik ben bijna 4liter bloed verloren, maar echter na een keizersnede door placenta preavia totalis. Ze kregen mij niet stabiel en hebben door middel van een embolisatie 3u na de keizersnede moeten ingrijpen om bloeding te stoppen. Baarmoeder krimpte niet ook niet door de heftige medicijnen, het ballonnetje hielp niet en ze bleven maar duwen en wroeten aan de buik. Grote ellende. Ook hier op de IC gelegen en 24u later pas na de kraamafdeling. 4 bloedtransfusies in tussentijd gekregen. Hierdoor mocht ik echter nog steeds niet volledig naar ons zoontje want die lag weer op neonatologie. We hadden beide nog te veel zorg nodig. Pas weer 2 nachten verder, dus dag 4, mocht ik er volledig naar toe. Op dat moment wordt je geleefd en merk je dat je ook aan jezelf moet denken omdat het echt niet goed met je gaat (standje overleven) maar nu achteraf doet het veel meer pijn en besef dat het niet normaal is geweest. Ik kon echter best goed schakelen, er is heel erg goed voor ons gezorgd, tot ik 4 weken later weer in de nacht met helsse pijn terug moest naar het ziekenhuis. Bleek er zich een hematoom gevormd te hebben in de baarmoeder van 8 bij 4cm… OK niet vrij voor curretage en door nog verse keizersnede wilden ze dit ook graag vermijden.. maar wat ze toen gedaan hebben heeft hele heftige impact op mij gehad.. met tangen en eendenbek zonder verdoving geprobeerd te wroeten en trekken aan de baarmoeder.. het was vreselijk en heb ze gezegd dat ze dit nooit meer een vrouw aan moesten doen. Paar dagen later bleek de boel ook ontstoken en geïnfecteerd wellicht heb ik daarom nog extra last gehad. Ik voelde me een hoopje ellende. Gelukkig na antibiotica knapte ik weer op. Ik heb nog 10 weken veel bloedverlies gehad. Ik voel me nu na al die maanden pas weer een beetje mezelf. Uiteindelijk zou ik best graag nog een kindje willen maar ik merk dat ik nog wel een hele tijd nodig heb om alles te verwerken. Eigenlijk heb ik achteraf de 1e 3 maanden nergens van kunnen genieten. Heel pijnlijk. Ik vind het ook eng om keuze te maken voor keizersnede of weer het onbekende op te zoeken door middel van natuurlijke bevalling. Ik ben als de dood dat die eindigt in een spoedkeizersnede of andere wederom traumatische bevalling…

Wat vreselijk, als ik dit zo lees denk ik ook echt hoe hebben ze dat kunnen doen.. Dat stukje overleven herken ik wel, al kon ik er de eerste nachten niet van slapen omdat ik een aantal momenten herbeleefde of dingen hoorde die er niet waren. Daarom vond ik de gesprekken met de medisch psycholoog erg fijn. Maar ik vind het ook heel spannend. Vragen als kan mijn lichaam het überhaupt aan, wanneer weet je zeker dat je lichaam goed hersteld is etc. Hoe gaan we zorgen dat ik wel met een kleine de eerste uren door kan brengen, kan dat wel.. dus daar hoop ik achter te komen.. kijken of dat dan ook mij de rust en het vertrouwen kan geven.

Hey! Even een update, vandaag met de verloskundige besproken, er zijn heel veel programma’s die speciaal hiervoor zijn. Er komt een uitgebreider geboorte plan al in samenwerking met het ziekenhuis direct, vooraf infuus en ze zei letterlijk “we gaan het nooit meer zo lang laten duren”, heb oprecht in 1 klap vertrouwen terug dat het wel goedkomt.. Denk dat ik er nooit klaar voor was geweest, en zin erin gaan we misschien niet meer krijgen maar wat vertrouwen terug is ook wat waard! Naast dus extra ziekenhuis consult kreeg ik “mama fit” aangeraden, het heet perspectief advies wat zij doen, ga het eens uitzoeken, maar er ging voor mij een wereld open, wie weet helpt dit mensen in hun overweging ❤️❤️

Wat ontzettend fijn om te horen dat het gesprek zo goed heeft gedaan! Zal ook eens kijken! Onze verwijsbrief naar t ziekenhuis consult is onderweg naar het ziekenhuis. Nu nog even wachten op onze afspraak, hopelijk gaat dat dan net zo goed! Dankjewel voor het delen!

Nou ben benieuwd hoe het bij jou gaat! Merk dat ik zelf ook mega veel heb ook aan deze berichten (haha tóch nog een kansloze forum gekkie geworden!), fijn man

Ik ben ook benieuwd hoe het straks is in het ziekenhuis, afspraak staat nog niet omdat dus de goedkeuring op de verwijsbrief zit. Maar ik word wel blij van de positieve reactie.

Als je een fluxus hebt gehad van meer dan 1 liter dan heb je een medische indicatie voor bevallen in het ziekenhuis. Je krijgt preventief een infuus en ze letten extra goed op je omdat er een kans is op herhaling. Je krijgt sneller medicatie om de baarmoeder goed te laten samentrekken en als de placenta niet vlot komt ga je naar de ok om deze daar eruit te halen. Alles om ervoor te zorgen dat het bloedverlies zo min mogelijk is en je een betere kraamtijd krijgt

Net terug van het ziekenhuis en al een goed gesprek gehad. Tweede met de behandelend gynaecoloog komt nog. Maar wat hieronder ook gezegd wordt hebben ze ook bij mij verteld. Ze willen dat ik dus de hele zwangerschap al in het ziekenhuis volgen. Omdat er een ruptuur zat in de baarmoedermond willen ze die ook echt goed in de gaten houden. Fijn om te weten dat ze dus meerdere voorzorgsmaatregelen hebben. Zorgen dat er al bloed klaar ligt, infuus naast oxytocine had ze nog een ander middel welke krachtiger werkt mocht oxytocine niet snel aanslaan. En ze zullen letten op de risico factoren oa onze zoon was geen klein mannetje met 4170gr, 2 uur persen en onze geschiedenis. Was nu bijna 41 weken dus dan willen ze dat ook niet laten gebeuren wanneer de baby weer groot zou zijn. Dus dan inleiden etc. Het blijft spannend maar dit geeft al wel meer rust.

Ah joh wat super om te horen!! Fijn dat het wat rust geeft, stapje voor stapje! En ook chill dat er blijkbaar een sterker middel is dan oxytocine 👌🏼