7 Reacties
2 jaar geleden
Ik heb hetzelfde gehad met mijn oudste naar zijn zusje toe. Je moet het gewoon echt de tijd geven. Zij is nu 1.5 en het gaat nu goed. Je moet echt gewoon met ze praten. Dus ook bij je oudste aangeven dat je even met de jongste aan het spelen bent en andersom. Alles uitleggen. Ze begrijpen meer dan je denkt. Ik heb hier hun speelgoed ook gescheiden, allebei hun eigen lade zodat ze daar geen ruzie over maken. Boos worden helpt niet en brengt voor hun alleen maar vragen. Ook kan je altijd nog hulp vragen van het consultatiebureau. Jaloezie is ook heel normaal vooral in deze leeftijd. Ze snappen delen nog niet en kunnen zich nog moeilijk uiten. Het hoort er helaas allemaal bij. En het wordt echt beter, het kan alleen wel even duren... succes!!
2 jaar geleden
Ow wat een herkenbaar verhaal! Toen de jongste geboren werd hadden we dit ook. De geboorte van je 2e is waarschijnlijk de trigger geweest om lekker te gaan peuter puberen. Probeer ook nog af en toe 1 op 1 tijd in te plannen met je oudste. Laat hem zien dat hij nog net zo belangrijk is als voor de geboorte. Wat bij ons ook hielp was duidelijk tegen de baby zeggen dat hij even moet wachten omdat je even met de peuter bezig bent (zodat de peuter het hoort natuurlijk) zo weet hij dat hij nog net zo meetelt. En voor de rest is het even doorzetten... Het is een fase, het is een fase, het is een fase 🤞
2 jaar geleden
Ik zou gewoon blijven praten en hem eventueel op een veilige plek leggen misschien zelfs waar alleen zachte dingen zijn. Ze hebben hun emotie nog niet onder controle hier ook een dreumes die af en toe echt op de grond gaat liggen eerst probeer ik wel even te praten maar als ie echt niet voor rede vatbaar is dan laat ik hem even uit razen
2 jaar geleden
Hier hetzelfde, maar dan geen newborn erbij. Onze dochter grijpt vooral mij als ik haar oppak wanneer ze dit niet wil. Ze trekt aan m'n haren, grijpt in mijn gezicht, knijpt waar ze maar kan.. En ze houdt net zolang vol, ze laat pas los als ik haar terug grijpt. Ik vind dit absoluut niet leuk, maar ik heb al vanalles geprobeerd. En het is vrij lastig om kalm te blijven wanneer je je kind vast hebt met 2 handen en zij kale plekken op je hoofd produceert.
Het enige wat op zo'n moment helpt is haar bij haar wangetjes grijpen en streng toespreken. En wel meteen als ik haar heb neergezet vertellen dat dit zeer deed en een dikke knuffel geven. Maar het frustreert me enorm. Zit er soms van te huilen.
2 jaar geleden
Reactie op Maya1988
Hier hetzelfde, maar dan geen newborn erbij. Onze dochter grijpt vooral mij ...
Hier herken ik mijzelf egt in. Hij heeft vorige week echt een bosje haren uit mn hoofd getrokken kon wel janken en heb ook standaard krassen in mn gezicht. Jank afentoe ook omdat ik gwn nie weet hoelang dit nog gaat duren en hoe ik dit nog langer moet volhouden. Maar we hebben geen keus en moeten volhouden tot deze fase voorbij is. Maar t is egt vreselijk