Hysterisch na crèche

Geen ervaring met opvang, maar ons zoontje is wel super eenkennig opeens, wellicht komt het daardoor?

Aawh, echt zielig. Ik zou denken óf hij heeft ergens last van, óf (lijkt mij waarschijnlijker) hij voelt zich niet goed bij de opvang. Idd liever halve dagen en zien hoe het loopt

Hoe gaat het op de crèche? Gaat daar alles wel goed. Klinkt ook alsof hij misschien slecht slaapt daar en daardoor oververmoeid is?

Ik zou even overleggen met de opvang, hoe slaapt hij daar, wanneer eet hij voor het laatst en hoeveel? Het klinkt als overprikkeld of oververmoeid. En het helpt niet als hij verschillende mensen ziet met deze leeftijd. Ik werk zelf in de opvang en gemiddeld gezien moeten kinderen 6 weken wennen als ze 2 dagen gaan. Met deze leeftijd soms nog langer. Een tijdje halve dagen kan helpen of eerder ophalen rond 16 uur bijvoorbeeld. Maar ik zou eerst is kijken naar slapen en eten daar. En hoeveel dagen gaat hij? Kan je hier nog iets in veranderen? Al is het tijdelijk tot hij gewend is.

Klinkt als veel verandering. Vaak is het ook een uitting van opgekropte frustratie van de hele dag wat er dan uitkomt als een kindje lekker veilig bij mama of papa is. Bij ons helpt het om in de armen te nemen en lekker te laten huilen (rustig blijven vasthouden ook al gaan ze tegenstribbelen) daarna vaak weer helemaal de oude. Gewoon een goed potje janken ;)

Ik denk de verandering. Voor kindjes is verandering wennen. Nieuwe omgeving, nieuwe leidsters en misschien langere dagen. Dus geef het even een paar weken de tijd. Heb geen wisseling meegemaakt van opvang maar wel een verhuizing en hij veranderde van een vrolijk kind naar een kind die non stop huilde. Herkende hem gewoon niet meer terug. Nog nooit zo meegemaakt. Maar was echt de verandering van alles. Maakt gewoon een grote impact. Je moet niet vergeten dat ze pas 15 maanden op de wereld zijn.

Oh zo jammer om te horen. Is hier (in iets mindere mate ) ook geweest na een maand vakantie. Wenen op de crèche maar vooral thuis: alle emoties passeerden er dan. De eerste avond was ik er niet op voorbereid en moest ik nog koken, wilde ik de gewone avondroutine afwerken. Tweede avond had ik tegen mezelf gezegd, ik doe niks alleen er zijn voor m'n zoontje. We zijn bij thuiskomst eerst een blokje gaan wandelen om naar de auto's te kijken en dan heb ik hem de rest van de avond heel veel opgepakt en samen rondgewandeld, geknuffeld, gedanst. Het was een wereld van verschil. Hij huilde maar ging niet in crisis. Verandering is heel wat voor zo'n kleintjes he. Ik zou - als het kan met je werk - inderdaad de gewenning rustig opbouwen. En gewoon echt heel veel nabijheid bieden s avonds. Succes aan mama en zoon🍀🍀