Ineens ander kind

Herkenbaar.. Ons zoontje was jonger (2,5) toen zijn broertjes geboren werden maar het heeft echt wel een half jaar geduurd voor het "rustig" was thuis.. en nu na ruim 1,5 jaar is het alsnog wel eens terror 😉 Er is veel veranderd voor je zoontje.. een broertje (= "veiligheid thuis weg, want houden mama en papa nog wel evenveel van mij, even testen.. wat als ik ... doe").. naar school (nieuw, dus dan zoekt ie veiligheid thuis maar die issie opnieuw aan het zoeken).. nu weer vakantie, dus weg "stabiliteit" van school (weer nieuwe situatie). Even heel overdreven uitgelegd, maar ook al lijken ze met 4 heel groot, ze zijn eigenlijk nog maar heel klein..😊 En tips.. als ik ze had zou ik ze geven. Ik mopper ook te veel en vaak en wil ook een lieve/leukere moeder zijn.. Maar we doen ons best, meer kunnen we niet doen😘

Je zoontje heeft twee grote veranderingen tegelijk meegemaakt: naar school gaan en grote broer worden. Dat is allebei heel ingrijpend. En ondanks dat hij niet anders behandelt wordt voelt het voor hem misschien wel heel intens en alsof hij "vervangen" wordt. Dat gevoel schijnen alle kinderen wel een beetje te hebben (hoe hard je ook je best doet, een baby mag ook veel aandacht krijgen), maar nu valt het ook nog samen met school waardoor hij opeens niet meer bij mama/papa is (en de baby wel). Wij merkten rond de geboorte van de jongste ook een verandering in gedrag en nu met school ook weer. Ik kan me voorstellen dat school voor je zoontje nog wat intenser is omdat ie nu de hele week met leeftijdsgenoten zitten die qua spraak verder zijn. Je zou kunnen kijken om na de vakantie langzaam op te bouwen, hij hoeft natuurlijk nog niet alle dagen naar school. Daarnaast proberen we ook dingen met de oudste alleen te doen, zodat we even geen rekening hoeven te houden met z'n zusje. Sterkte!

Dat horen we idd heel vaak.. en dat begrijpen we ook heel goed.. er is in een korte tijd voor hem heel veel veranderd.. maar het doet me zo ontiechelijk veel pijn hem zo te zien struggelen. Gelukkig is het nu vakantie.. en doen wij vaak afwisselend 1 op 1 dingen met hem, en daar lijkt ie wel van te genieten gelukkig

Toen we merkten dat zijn gedrag erger werd met naar school gaan, heb ik hem 2 dagen naar school gebracht ipv 5. En hij heeft 1 opa en oma dag want dat vind ie ook zo leuk, en daar merkten we wel een heel groot verschil in. En nu met de vakantie, doen we veel om en om 1 op 1 dingen met hem. Dat lijkt hij leuk te vinden , gelukkig. Iedereen zegt ons ook, het waait wel over en dat geloof ik.. maar hem zo zien strugglen doet pijn en ook omdat ie gewoon zich nog niet goed uiten kan met woorden

Jeetje, wat heftig.. voor jullie allemaal en voor je zoontje, als ik het goed lees. Een slim kind, wat zich niet goed kan uiten en wat in korte tijd héle grote veranderingen meemaakt. Ik vind het niet gek dat zich zo uit, maar ik kan me goed voorstellen dat het heftig is. Ik denk dat je zoontje vooral behoefte heeft aan veiligheid, zou dat kunnen? Ik denk dat het een fase is en dat er al veel rust komt wanneer jullie het gedrag kunnen accepteren. En dan bedoel ik niet het slaan en schoppen accepteren, maar accepteren dat hij het echt even moeilijk heeft. Bijvoorbeeld benoemen dat er dingen veranderd zijn, zoals zijn broertje die erbij gekomen is en dat hij nu naar school gaat. Ik hoop dat het snel beter gaat voor jullie.

Jullie zijn hartstikke goed bezig! Het doet echt zeer om je kind te zien strugglen😔 Hier twee kinderen met elk op hun eigen manier extra/bijzondere behoeftes en je zou zo graag alle moeilijkheden voor ze wegnemen, maar dat gaat niet en dat is zo zwaar voor je moederhart.

Heel zwaar.. echt heel zwaar.. nu ik deze berichten van jullie allemaal lees, breek ik alweer in tranen uit.. en zegt mn vriend, moet ik hem wakker maken? Zodat we even lekker met hem kunnen knuffelen. Dus dat hebben we gedaan.. hij zit hier nu lekker bij ons. Gewoon even hij en wij.

Ja die een op een tijd is echt zo waardevol.. En iets kleins wat hier ook hielp, laat hem niet altijd wachten. Ik benoem(de) ook regelmatig als de babys huilden dat ik even met de oudste bezig was (op momenten dat er geen honger ofzo in het spel was). Gewoon toch even het spelletje afmaken of iets in plaats van gelijk naar de jongste gaan.. En de oudste complimenteren met hoe groot hij al is en wat hij allemaal al kan. Van die kleine dingetjes.. Maar het blijft pittig

Hier ook herkenbaar! Onze zoon (2019) was 2 toen zijn zusje geboren werd. Bij ons heeft het echt een jaar geduurd tot dat hij oke was met zijn zusje en dus ook weer met ons. Hij is heel gevoelig en die verandering was gewoon teveel voor hem. Wij waren radeloos en hebben uiteindelijk hulp gezocht bij het CJG. Nu zijn ze 4 en 6 en zijn ze beste vrienden. Het is echt heel naar als je kind zo ontevreden is... hopelijk gaat het gauw de goede kant op!

Hoiiii, herkenbaar van school! Ons zoontje is van eind mei en na de zomervakantie gestart. Hij vindt het leuk, maar thuis heel boos, driftig en schreeuwen etc. We herkennen ons eigen kind niet meer. Hij heeft 2 jaar geleden een zusje gekregen, maar dat ging eigenlijk wel goed. Tuurlijk moest hij wennen en tuurlijk was dat ook wel een lastigere periode, maar dit met naar school gaan is echt een drama qua gedrag. Hij is overprikkeld, neemt alles in zich op en is heel erg zoekende. Op de opvang (2 dagen) was hij altijd de grootste en nu natuurlijk weer de 'kleinste'. En een grote klas. Ik ga hem ook vaker thuis houden een dagje, want hier doen we echt niemand een plezier mee