Oostindisch doof en opstandig

Help… zoals de titel al zegt, mijn dochter heeft erge last van oostindische doofheid en is vreselijk opstandig. Na flink wat engelengeduld, heel veel verschillende manieren van vragen, uitleggen, laten zien enzenzenz knapt er iets bij mij en trek ik het echt echt eeeecht niet meer. Dan begin ik zo nu en dan mee te schreeuwen en rammel ik haar door elkaar. Een enorm gevoel van onmacht, ik word er naar van. Het gaat vooral om gevaarlijke situaties gedurende de dag en elke dag opnieuw: ze bouwt (wankele) torens van allerlei attributen op elkaar en klimt er dan op. Ze klimt op fietsjes die vervolgens weg rollen. Staat op de rand van dr stoel en duwt zich dan van tafel af en tilt 1 been op. Rent op straat alle kanten op. Springt traptredes af / laat zich vallen. Enzovoort…. En alles met een dikke vette grijns op haar gezicht. Er is gelukkig nog niks ernstigs gebeurd, maar het is voor m’n gevoel wachten op…. Natuurlijk moet ze leren wat vallen inhoudt, maar dit zijn zo nu en dan echt serieuze gevaarlijke situaties. Heeft iemand tips hoe ik hier nog op een andere manier mee kan omgaan? Ps: Het vangnet in mijn omgeving is er niet (wonen allemaal ver weg) en mijn man is dit weekend weg vanwege werk. Heb even een pittig weekend achter de rug… 🤌🫠